Alle inzendingen over ijs

we dansten op dun ijs en zagen niet hoe hoog boven ons vogels krijsend door het zwerk sneden hoe de nachtorchidee zich ontvouwde hoe Anne’s boom knakte in de storm hoe Munch schreeuwde om zijn moeder hoorden we niet we dansten op dun ijs…

We hebben nu zo’n warme oceaan Dat wetenschappers er geen bal van snappen Het onderwaterleven vangt de klappen Dat kan veranderingen slecht weerstaan Ik heb besloten extra op te passen En voortaan niet meer in de zee te plassen…

Het is februarikort, te veel De kou moet weg, ik ben het zat Genoeg vriesgelopen op het ijs Bijna warmer, bijna lente Het mag kapot, het ijs gebroken De kou moet weg, ik ben het zat De februarikou, de laatste kou Bijna warmer, bijna lente, bijna...…

een beer van ijs leek niet goed wijs toen hij ging liggen zonnen naast hem lagen twee nonnen ook beiden van het beergehalte zonder nongekrijs zijn berenhart smolt bij het zien van beide nonnenberen toch kon het hem niet deren dat beide nonnen krijsten nu in een plas van ijs…

een tuin van stenen verzameld door eeuwen gevangen in ijs…

Op de menukaart van de Titanic die nacht stond ijs als dessert…

In armen gehecht smelt ijs van de winterkou tot een bubbelbad.…

knisperloop door niemandsland het uitgestrekte onbevlekte ik schrijf mijzelf heel even op een onbeschreven blad strek mijn tong verlangend in de ruimte waar vlokken brandend landend tot versmelting komen heerlijk onbeschrijfelijk lijf'lijk ijs - ijs koud…

Een smeltend hart van ijs hoor of zie je niet. Je voelt het wel: de druppels die zich traag en weifelend overleveren aan de zwaartekracht. Het hart is onveranderlijk van vorm en in slag. Het smeltend hart van ijs is een ander verhaal: het wordt groter, klopt zachter en zet de deuren open.…

wat je niet zegt blijft verborgen in vele dunne laagjes sneeuw samengeperst tot een dik pak ijs het ijs trekt zich terug op het land waar jij zwijgend gaatjes vult met lucht om weer te bevriezen wat je zegt zit opgesloten in luchtbellen…

koud twee voeten onder de dekens misschien zijn het klompen ijs…

gevangen in ijs kristallen vormen bloemen op uitgebloeid gras…

tijden van dik ijs auto’s op het ijsselmeer een gladde snelweg…

Zo is het gegaan, we dragen het met ons mee -- Een rugzak vol ijs.…

je stem is dun en glad als ijs geeft geen enkele emotie prijs ogen strakken strenge vorst in het donkerblauw van koude luchten toch breek jij als ik smelt en eindelijk mijn lente toon jij schotst wat scheef in kruiend ijs ontdooit dan tot een warme droom…

De kans op een elfstedentocht verkeken Een windwak en het sneeuwgat op de Luts Dat komt door als dat ijsmeestersgepruts Dat steken, zagen, boren, prikken, breken Maar ik ga door, zo'n bord zegt me geen fluit Gevaarlijk ijs, dat maak ik zélf wel uit! Veel mensen gaan ondanks alle waarschuwingen toch het ijs op.…

Het kind met beide voeten gestrand vraagt naar ijs - glad - ijs. Zo vraagt ze naar de chemie van het simpele, gladde, volmaakte waarin ze haar doorzichtige drie jaren ziet. De schelle schaatsers flitsen voorbij tekenen in de wind. Het kind beweegt, schaduwloos ze knielt, buigt voorover. Een vis bloedt dood onder het ijs.…

Vandaag op de Jaap Edenbaan verlangde iedereen naar ijs. De wind woei en het leek wel min 12 maar het verlangen brandde. Alsjeblieft ijs kom en water ga niet onder de sneeuw liggen niksen, doe iets, bevries.…

’s Nachts groeit het ijs een dikke centimeter Het land wordt met het schaatsvirus besmet En ijzers glunderen, ontdaan van vet De kans op ‘it giet oan’ wordt per dag beter! En dan, gewoonlijk een paar dagen later Gaan sloten fieltig grijnzen: ijs wordt water…

als geblazen glas een baarmoeder van sneeuw en ijs warm en koud gelijk…

ik ben als één nachtje ijs ogenschijnlijk veilig, onzichtbaar gevaarlijk breekbaar…

schaatsen ging prima maar zakte toch door het ijs tijdens het klunen [senryu]…

Haar wollige muts vol krakende hersenen ijs scherpe schaatsen.…

Kleine wonderen Door ijs en sneeuw ontsproten Winter laat zich zien.…

Prinses Corona Gaat echt niet voor minder ijs Smaak naar kwaliteit…

De kat spiedt, aarzelt, waagt zich op het dunne ijs, jaagt op die meeuwen.…

IJs met nootjeskorst kraakt, smelt langzaam en geeft prettige nasmaak.…

De dag na mijn verjaring De dag van de hele dag zon De dag van de hele dag ijs Koud, dus warme wanten aan En onderkleding, dichte schoenen Extra sjaal en vooral muts Mutsen op het ijs Mijmeren aan de kant Even niets aan de hand Of toch verdrietig Nederland Want die Elfstedentocht Die blijft in de vriezer…

Het dooit vandaag De zon zoent wijkend ijs Leven keert terug na dagen van witte, trotse vorst waarin de tijd leek stil te staan, alles bij het oude bleef en vandaag weer even vroeger was Dooi doet leven maar klinkt als dood De vergankelijkheid van smeltend ijs…

sneeuwstorm witte woorden in jas verpakt ruzie op glad ijs verkoelt…