Alle inzendingen over ik vertrek

Een lichte maar opmerkelijke beving Wat scheurtjes in de muren hier en daar Maar toch wat ongerustheid en zowaar Veel media in Landgraaf en omgeving Zo stil maar toch zo sterk was ook de schok Aangaande het vertrek van landgraaf Kok…

Sinds de dag van jullie vertrek haalt mijn liefde voor het leven oneindige kracht uit jullie reis in de dood.…

ik zocht je in haastige gezichten zag mensen vertrekken en komen mijn ogen een roos in de hand ik was Den haag, jij nog voor Utrecht de roos was beloofd voor die tijd…

geheugencellen verhuizen traag nestelen ze zich in en rondom het hart we herhalen onze levens met woorden foto's en zoveel afgedwaalde herinneringen achterwaarts trekken we ons terug uit het leven we wonen meer en meer alleen voor het venster waaiert de beuk in lichte vreugde tegen alle zwaarte in de kraanvogels vliegen over ons vertrek…

makkelijk lezen weerkaatst een eenzaam bestaan en wordt pril geluk afgewezen In de schaduw van haar geweten schuilt zwakte en onzekerheid is haar wilskracht bijna versleten en raakt zij de zin des levens kwijt In de kilte van onderbewustzijn is aan angst en verdriet geen gebrek lef en wanhoop zitten op één lijn zij maakt zich op voor haar vertrek…

Ogen ontmoeten geslaakte kreten stilte verstomd blikken verdwaasd Herkennen 't zelfde moment de onmacht het onbereikbare Treinen vertrekken in verschillende richtingen ...…

Ze spreekt met haar lippen die je nooit ziet als de rook en haar woorden vertrekken in het moment dat de stilte je woorden verdringt en de as je liefde voor haar weer verandert in de phoenix die niet meer durft te vliegen…

Hij breekt woorden voor vertrek, deelt ze en vermenigvuldigt hun gevoel. Sterker zullen we zijn misschien zelfs al morgen. Schrijven we een nieuwe zin zonder einde zonder punt…

Een ambtenaar der burgerlijke stand moet van gemeente Leeuwarden vertrekken als ze geen homohuwelijk wil voltrekken, door ethische bezwaren overmand. Vergeefs hoopt jong en oud nu op bezwaren bij leerplicht- en belastingambtenaren.…

~~~ laat me dicht ik ben geen deler van eigen aard ook geen noemer die breuken aanwijst waar explosieven mogen barsten geef me wat ruimte mijn regels te lezen en boek me niet voor ik vertrek ~~~…

'k ben gearriveerd in niemandsland onttrokken aan aller oog en duik daar voor even onder voor de Kerst losbarst ga in retraite voor vertrek uit dit vreemde oord heb ik me al heel diep bezonnen…

Wat moet ik nog in Pieterburen doen Ze kunnen daar verzuipen met z’n allen Ik laat m’n leven niet door hen vergallen Het gaat ze daar alleen maar om de poen Haar naderend vertrek heb ik voorvoeld Toen er een vrouwtjeshaai kwam aangespoeld…

Hier zie je het effect Als Kamerleden vertrekken Er wordt niet meer geregeerd Enkel nog lege (werk?)plekken. Ach, was ik maar de baas Daar in de Tweede Kamer Ik gaf dan ieder zijn zin Wel veel aangenamer.…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het afscheid kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

Maar…, als ik vertrek, voorgoed, zeg niet tot-ziens, maar laat me gaan onze wegen lopen niet parallel sla geen arm om me heen, geen traan.…

Maar…, als ik vertrek, voorgoed, zeg niet tot-ziens, maar laat me gaan onze wegen lopen niet parallel sla geen arm om me heen, geen traan.…

Hun meest intieme plekken En meest privégevoelige vertrekken Zijn gevoelsmatig in Privé verwoest Dit moet een represailleactie zijn Van het gezin De Roy Van Zuijdewijn…

Mijn neus bloedt Al jarenlang Steeds minder tijd tegoed Het eindigt eens, ben ik bang Ingeschreven in gemeentepapier Halverwege de vorige eeuw Ik vertrek geen spier Onderdruk mijn leeftijd met een geeuw…

Wat als ik weer ga Voor de zoveelste keer Wat als ik vertrek Je de rug toekeer Wat als ik wegblijf Totdat ik vergeet En je in je geheugen Alleen het goede nog weet Wat als ik terugkom En niet dezelfde ben Wat als ik terugkom En geen weerga ken…

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

vertrek maar zonder mij vergeet mij maar vergeet mij allemaal en laat mij hier je zult me niet missen je leven zal lichter zijn niemand meer die jou herinnert aan jezelf…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…

Want waarom nou uit Libië vertrekken? Als het dan toch moet, dan maar thuis verrekken.…

Daar liep ze dan, met speldje plus een lach Alsof er geen coronaregels zijn Dat kostte haar dáár nog geen centje pijn Al ondermijnde ze wel het gezag Ja, Femke Halsema heeft veel ambities Voor haar vertrek zijn er al vier petities…

Terwijl de dood Angstvallig de wacht Houdt om mijn magere Lijf dat klaar lijkt Voor vertrek, word ik Vanuit het niets door Het leven aangestoten En brengt vogelgeluid Na eeuwen van stilte Het leven bij me terug Oggebbio, (Italie), 29 april 2013…

urenlang tapte schonk liep opende praatte waste zwaaide zij haar scepter niet te verleiden tot het vertrekken van ook maar één spier leidend tot een lach oh mooie barjuffrouw ik wacht en smacht…

er ging veel behang over oude lagen zodat het vertrek merkbaar krapper leek groei van jaren camoufleerde de kleurloosheid van het verval alles werd anders de tijd mocht geen naam hebben maar kreeg het wel…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…