Alle inzendingen over in de bres

ik zag je vlucht omhoog maar kon jou niet bereiken zwaaide schreeuwde voelde mij verlaten zonder vriend en troost jij doorleefde mijn bestaan liet mij gaan als ik dat nodig vond sprong in de bres als ik mijn slechte keuzes weer met ruzie had beslecht maar samen knopten wij bloeiden volop lente ook in de bitterste kou jij…

óok de ogen van Angela worden nat door alle emoties van dit moment in gedachten gaat ze twintig jaar terug ziet zich met al die andere Ossies dóor de eerste bres over de brug gaan achter kinderen aan lopen Lech en Gorby met haar mee van oost naar west beelden van toen vermengen zich met rijen vallende dominostenen voor mijn geestesoog verschijnen…

De dag loopt naar haar einde Woorden reflecteren op de wand Het kleed beroert de letters van de uitgelezen krant Die oud en moe is van het nieuws en veel te gul verslonden Ik pak het dagblad van de vloer en zwijg met al mijn monden De rode gloed van de avondzon slaat een bres in mijn gedachten Een borrel staat al koud en vol geduld op…

Van veiligheid naar woede: gele hes De opstand van de horden uitgebroken ’t Zijn ordinaire revolutiespoken Zij waren rond, de geest is uit de fles De kruk, de brekebeen, de oude bes Zij voelen zich totaal niet aangesproken Bij hen is nooit het vuurtje aangestoken Ze zitten in een onbesprongen bres ’t Wordt weer eens tijd voor een pikant…

Toen ‘k jong was, was ik echt een rooie rakker Voor ~eerlijk alles delen~ op de bres Meer AOW voor ouwe lul en bes Een uitkering voor elke arme stakker Maar ja, dan raak je in een groeiproces De scholing er behoorlijk afgebracht Een maatschappij die blijkbaar op je wacht Dus luister je Klassiek in plaats van Jazz Voor ik het wist ging ik…

vrolijk.. sterk krachtig.. zeker evenwichtig en stabiel is wat men wil in dit leven zei het niet dat schijn bedriegt is het nu toch steeds vaker triest..zwak heel onzeker uit balans en soms labiel in een tijdperk dat haast vliegt grote druk veel gestres sprong men vroeger nog in de bres om een mede mens te helpen laat men die…

In de hemel ontstaat een bres. Engelen dalen neer als in een droom. Kerstfeest Niet het Woord dat hun harten zal raken. Alleen de bierfles hoor je rinkelen. Wijn, stokbrood en konijntjes. Je hoort nu, Denken aan God? Doe niet zo vroom!…

Jij kwam als Icarus uit de hemel vallend doorkliefde mijn geijkte nachten sloeg een bres in mijn verhaal. Jij kon niet ademen binnen het begrensde eindigde steeds in vrije val, ik ging weer klimmen, zwijgend gooide klonters aarde van mij af.…

bij vertrek van de winter staan de dichter en de lente te trappelen van ongeduld mensen moe van koude en duisternis kijken reikhalzend uit naar het licht en groei van 't jonge leven terwijl ik buiten lammetjes zie dartelen blijft het gemis aan tedere woorden pijnlijk doorhameren in mijn hoofd woorden krom als spijkers slaan een bres in het…

Ik ben de kleine frontsoldaat en wou de bres op voor mijn volk. Van winstbejag werd ik de tolk. Nu prijzen ze mijn heldendaad. Ik ben de kleine frontsoldaat en dood m'n broer aan d'overkant, verloor vol nijd gezond verstand, ten strijd voor een gelogen staat. Ik ben de kleine frontsoldaat, beween m'n dood in zelfbeklag.…

overstromen deed alles in mij bibberen, lachen en zweven was het een vloek, - of was het een zegen als vaste bezoeker kwam jij in mijn ziel wonen dagen en nachten bleef ik ook van jou dromen hoe kwam jij door een net op mijn verre wegen wij gingen door een sterke deining begeven tot meerdere liefdesgolven ons gingen doorstromen ze sloegen een bres…

Hier slaat genade een bres in de muur Hier staat het leven weer op Toon mij jouw wereld van dansende golven in het schijnsel van een witte Maan We drinken en proosten en proesten het uit Jouw lach zingt deze nacht uitbundiger Vurig kleedt jouw liefde ons samenzijn vrolijk en natuurlijk schuilt mijn hart zorgeloos: Zo zacht fonkelt…

En heeft hij met de Kerst trek in een Frans’ délicatesse dan tovert hij in vijf minuten een ~Poulet de Bresse~. Als kinderen het vragen goochelt hij ook Vlaamse Gaaien, maar als die toer mislukt dan krijg je grote Schotse kraaien.…

die ik vinden kon, in de onkreukbare schermen van de vlier, ontstaan ook uit hachelijkheid van teleurstellingen ook in angst en verraad waar we mee zijn getooid, buiten het plezier van persoonlijke spitsvondigheid, waarin geluk z’n evenwicht bewaard , discussies in motivatie moe bestreden in klare zinnen gierend uit hun bol geen bres…

langs het Solleveld met de Watertoren tussen Monster en Loosduinen altijd gevoeld hier liggen rode stippen ik had ze kunnen tippen hield vingers op mijn lippen nu is er het duin doorwoeld ze vonden urnen twee graven van Merovingers het vreemde is alleen ze tekenden een vergane krijger op een haags matje als een ADO-hooligan Henkie Bres…

slechts één Spanjaard kegelde voortdurend alles tegen de vlakte niet eens door onze jongens afgerost vertrok levend met toen nee de rode kaart men sprak wel vaak over een veld blijkbaar niet Van Oldenbarnevelt geen hoofd beuls afgehoven op schavot wel weer veel schreeuwers hot bij de pot ene Davids schoot ten langen leste alsnog een bres…

opnieuw begonnen met voorbedachte rade zet hij pionnen uit waar de grond hem te heet geworden is zoekt hij nieuwe aarde om wortel te slaan de vrouw luistert naar woorden woorden van lava uit een krater van eigen deeg de wind waait onrust zelfs de kerkklokken luiden alarm met voorbedachte rade plaveit hij omzichtig zijn weg een bres…

Ik kreeg bijna het idee dat ze een minnares van jou is, want ze deed wel heel erg verwant en ze sprong wel heel erg deftig voor je in de bres.…

De dolk kortwiekt de lokken Elk aanlokkelijk spoor word gewist beschermd tegen de dolle drift van schildknaap en bastaardzoon de hoon van schriftgeleerden die haar in een kruisverhoor tot hun stram geloof bekeerden Dit ketters kind lijkt verdacht veel op een heks Ze schenkt de troepen hun tweede adem 2 In de frontlijn slaat ze een bres…

kunstenaars die máákten een kabaal dat Zwarte Piet racistisch is en oud koloniaal een slaaf die door een schoorsteen kruipt is niet van deze tijd de tere kinderziel werd hier verschrikkelijk misleid ik stuurde naar van Muyswinkel meteen een SMS die stond ook voor Chinese mensenrechten op de bres verbijsterd en geschokt was hij en hevig verontrust…

zwepen hondgeblaf en vreemd gespuis Twee vechten om één been, men is er thuis In paardenhoeven, dienders laarzenstappen Lawaai kabaal en herrie om hen heen De voorste linies zijn alreeds gebroken De falanx trekt zich terug, ineengedoken Nu gaat het echt beginnen, steen voor steen Waar zijn ze met hun holyguns geweken Wie slaat een bres…

het lijkt wel chemie het mengsel van angst en hoop dat ons hier omwolkt…

zo heb ik het gedroomd deze boog van rozen potten in bloei stoelen waarin niets dan verwachting zetelt die lege tafel laat het zo zijn o koning van mijn tuin dat alleen aller zachtste krachten aller lichtste elfen hier teder schikken…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zij stond op en sprong voor me in de bres, anders had ik hier misschien wel niet meer gezeten. Ach, weet jij veel. Of was dat de bedoeling van het spelletje? Nou, bij deze dan, het is je niet gelukt, I’m still standing! Ja, jij was het eerst, en ik geloofde jou, en ik hield van jou. Hield van jou?…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…