Alle inzendingen over in een broos

misschien ziet hij haar worstelend falen of neemt hij - op afstand - er nota van de daadkracht in zijn bloed is broos net zo broos misschien als haar onvermogen om te leven in een te koude winter…

Broos erg broos glijdt het leven verder in stille bitterheid. Tastbaar...zo tastbaar, komt de alles vernietigende eenzaamheid... Dichter en dichter bij!…

Broos.... Broos, breekbaar het ijs van een nacht Zoals je me toelacht de ochtend erna Ik hoor 'n 'maar' tussen je lippen het ergste rood door kussen verdwenen Zoals ijs in een ovaal onder winterzon.…

Hoe plotseling is zij zo broos geworden zonder dat ik wist wat heb ik reeds gemist door in de sneltrein van de tijd aan haar voorbij te reizen hoe lang nog zal zij moeder blijven en naar mij uitzien langs de sporen hoe plotseling is zij zo broos geworden?…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

Geluk is zo broos kwetsbaar en vergankelijk merelmoeder in tranen…

liefde o zo broos chinees porselein in een doos gaan door diepe dalen proberen niet te falen heel breekbaar en mooi als in een ochtendtooi deinen op het water oppassen voor een kater één woord verkeerd verstaan de liefde kan zijn gedaan daarom o zo broos scherven in de doos…

Broos mentaal verdriet door een getekend hartstocht dooft zelfs de waakvlam.…

de stem krachtig het brein machtig doch de enkels broos geen grond meer om op te staan boos weer gaan drijfzand en brekebeen verstand gaat langzaam heen vergeten verdriet zingt zacht, om niet…

broos verligt ze traag pakt het kindje stralend aan weet haar cirkel rond…

Ze bekroonde het gevoel van jouw kwetsbare broos zijn.…

Geluk is zo broos teer en breekbaar dat, als men 't al te hard vastpakt, het risico neemt dat het uit elkaar spat.…

Als een vlinder Broos en kwetsbaar Vloog je zoekend rond Tot je Met een laatste vleugelslag Eindelijk je vrijheid vond…

m’n lief van geen dag bewust vangt het eerste streepje licht zo breekbaar nabij zo broos het geluk…

Zo rood als een roos, Maar ook zo broos, Met tere bladeren, En stekelige doornen, Zo ben jij. Als jij zonder God, Door het leven gaat!…

De roos zo broos wil niet meer bloeien omgeven door vuil hoe kan ze groeien ze sluit zich en is voor altijd verloren wat rest is slechts dood en verdorren.…

haar glimlach uit ervaring moe gaven omfloerste ogen toe Chinees gelukkig vulsel brak zich broos uit het omhulsel…

Wat is ’t leven toch broos Snikte de contactdoos Ik baal als een stekker Ik voel me niet lekker ‘k Blijf even contactloos…

Zo zeldzaam zacht en broos. Als ik jouw naam noem is het voor de eeuwigheid zoals dat is, nog mooier dan de mooiste bloem.…

dichtgeslagen sprakeloos onder de indruk jong en zo broos. leed en pijn van zich af geschreven slik, -stilte- mag ik, heel even.…

Het regent iedere druppel druipt langs het glas van het raamkozijn iedere druppel gelijkt een traan uit een broos en verbitterd lichaam.…

Je hebt mijn aandacht, eindeloos, jouw silhouet, zo sierlijk zo broos, in stilte genietend als ik naar je kijk, jij frêle fee uit het dierenrijk…

onder dadelpalmen aan een springfontein begroet ik opgetogen de klaarte van je ogen het naakt geluid van prille woorden klatert in het water ongestoord je glimlach klimt amandelogig in de nieuwe dag je adem huivert argeloos schep ik met ijle handen witblauw een broos geluk met weinig woorden water uit de bron gewoonweg door…

Hoe broos zijn woorden, gefluister boven het rumoer van het ritmisch bewegend denken, verdwijnend in ijlheid, geleidelijk wegdeinend met de voorbij tikkende tijd. Hoe broos zijn de klanken van uitgesproken woorden vertalend de gemoedsrust in de beleving van gedachteloze eigen leven leidende emotie.…

stoere wildbloem broos vlam je op stil lonkend tussen 't wuivende graan een wonderlijke groet naar de horizon die eenzaam wacht…

Verbolgen stapte ik uit mijn weerbaarheid, zette ongenadig strepen door een asgrauw verleden liet het verdwijnen in vergetelheid werd broos en breekbaar als porselein ...en brak!…

Woorden van troost, zo kwetsbaar broos, verblinden in het oog van het ogenblik. Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

Wij zijn broos als glas breekbaar als glazen Het zal u niet verbazen dat woorden zinnen hard binnen komen onze dromen tot splinters gruzelementen Pak het glas op veeg scherven op 'n blik bijeen Niet meteen want in het glas zien we nog de weerspiegeling van tranen.…

Vogels vliegen droomverloren van hier naar daar, van noord naar zuid; wie zijn als zij - nog niet geboren onwetend van dit broos bestaan, maar toch geduldig wachtend op de morgen al kennen zij nog niet de zorgen, zij zullen toch dit lied verstaan.…

een schrale zon in waterig morgenrood vloeit over wit gerijpte akkers en velden broos decemberlicht schetst een kaler vergezicht in sepia verzonken tinten…