Alle inzendingen over in elkaar opgaan

Als beiden het alleen met elkaar doen En nooit meer met zichzelf Leven in het nu, niet straks of toen Overspel een uitgedroogd verlangen Romantiek schittert aan hun gewelf Als beiden zo totaal in elkaar opgaan Dat liefde bloeit jaar na jaar Onafhankelijk van gaan of staan Dan zou je beiden moeten vangen En tonen: je hebt ’t ideale paar…

kleuren spraken niet meer aan verfletsten in contrast met strakke vormen intolerantie verbood het vloeiend zacht in elkaar opgaan naar balans had pigmenten versterkt de viscositeit nog soepeler gemaakt toch stokte het gaan pas in verwarmen mengde alles subtiel maar viel later weer terug in de starheid van een koude realiteit…

Gezelligheid, ach dat kent geen tijd zoals het bekende gezegde beweert Echte liefde trotseert de eeuwigheid omdat die je door ’t leven navigeert Bijna een halve eeuw terug klonk ja en nadien ik mijn duifje heb geringd Bij dat ogenblik is ‘t dat ik nu stilsta daar ons huwelijk nog steeds swingt In elkaar opgaan en altijd méér één vanwege…

Vriendschap daar versta ik onder samen praten, samen fluisteren, elkaar steunen bij verdriet met een bosje "vergeet-mij-niet", opgaan in elkaars geluk. Dat is vriendschap uit één stuk.…

Naar buiten wil ik gaan In de massa opgaan, tussen de mensen staan Nu sta ik in de menigte Mijn persoon doet er niet meer toe Onzichtbaar lijk ik even nu Onopvallend wat doet het er toe.…

Geef me je jas van bont en teddyberen. Leg je arm om me heen en al je winterkleren. Zoen me tot ik warm word. Zoen me tot ik spin. Trek je eigen huid dan uit, stop mij er onder in. Sus me met je hartslag: wij ons wij ons wij ons. Maak van dit veel te grote bed een heel klein fort van dons. ------------------------------- uit: 'Verzamel…

Vannacht heb ik Ons een nieuwe Waarheid gedroomd: In een ongekend Heldere dimensie Droomde ik mijzelf En jou twee duikeendjes Die opgaan in de Liefde voor het water En voor elkaar - We brengen Rimpelingen teweeg En wachten tot ze Elkaar raken en ik Deel word van jou En jij van mij…

Opgaan in beweging Het loslaten van bewustzijn Zonder doel Af gaan op wat ontstaat Uit gevoel Jezelf verliezen in kleuren Die zich vormen Door op te gaan in elkaar Beweging naar de kern Door expansiedrift teruggedreven Naar de bron Naar het niets De duistere zwartheid Van waaruit alles wat ons Leven brengt begon.…

Jij en ik, we zoeken elkaar, vinden en hervinden elkaars ziel via lichaam en taal, naam der genoemden. Jij en ik, o zo verloren in de tijd, eeuwigheid, voorzienigheid; volledig opgaan lijkt, en is, zó ver weg! Jij en ik: in liefde en oorlog met elkaar...…

we zouden als spreeuwen bij elkaar zijn en zonder botsen dezelfde kant opgaan in een samenhangende zwerm dat waren onze drie diep gekoesterde drie verlangens als bonobo’s zouden we over elkaars haren strijken en elkaars handen beroeren onze ogen zouden elkaar zoeken om te weten of we samen nog oké zijn de spreeuwen…

wanneer hij die de roman van de mensheid schrijft zijn kladblaadjes zal versnipperen hoe kris kras door elkaar zullen aarde en sterren neerdwarrelen hoe flakkerend zullen de elementen in vuur opgaan wanneer de inkt op is zal adem stokken alleen de leeuw rijst levend op uit geschreven bloed een bruid in zijn kielzog.…

we fluisteren omdat we willen dat onze stemmen teder in de nacht opgaan teder lieve woordjes gesproken we fluisteren laten de woorden in tedere kusjes voor het slapen opgaan…

twee voeten in het water gedachten in de wind zo vrij denk geen moment aan later alleen aan jou zo hier bij mij wil jouw handen voelen je vingers door mijn haar verdrinken in jouw ogen intens opgaan in elkaar vliegen zonder vleugels altijd blij van zin hou ik mijn ogen open anders mis ik het begin…

Ik reik je de hand maar je ziet het niet stuurloos dobber je rond in een moeras waar ogen elkaar niet vinden kunnen liefdevolle woorden opgaan in de mist ik kijk en aanschouw hoe jij angstvallig je hoofd boven water probeert te houden nog altijd sta ik daar met een uitgestrekte hand zachtjes fluister ik jouw naam…

Zoals je zo graag wilde, van het opgaan van de zon. Ik keek niet naar die zon, ‘k zag wel twee futen elkaar beminnen. Ze pasten in het beeld, versterkten het gevoel van binnen. Ik zie nog steeds het hele plaatje, na al die jaren nog. Het maakt me wat weemoedig, maar hoe gelukkig was ik toch.…

kilte beet onbegrip in zongekleurde sluiers rafelde verwachting tot angst gebed ontwarde geen knopen met het vouwen van de handen gezang weerkaatste demonisch de vervalste melodie van naastenliefde en toegewijd zijn toch daalde voortvarendheid in dwars gebogen koppen hun tongen spraken de talen van elkaar in het opgaan van de…

zie je verborgen schoonheid in de mist of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt wanneer de nacht het aardse heeft gewist zoals het geluid op't achtergebleven eind of denk je aan eenheid nog voor het verdwijnt zo harmonieus in dit oude verbond zoals het geluid op't achtergebleven eind boven een vrome, gezegende grond zo harmonieus…

samen rond de dis na tijden van gemis eindelijk het weerzien en tussen hen in het 'misschien' glazen worden gevuld en het geduld al zo lang op de proef gesteld maakt plaats voor ongedurig en vurig elkaar aanzien en misschien nadien opgaan in elkaar de avond nog jong…

het was één lange nacht van opgaan in elkaar die ons zuiver licht bracht het vloeibaar worden een helder weldadig stralen bereikte alle cellen in het lichaam trok vuur uit alle botten weg naar waar het nodig was om te zweven naar de top je warme gloed reist mee in mijn oneindigheid geeft nog elke handeling zin…

schutkleuren bieden oponvallend bescherming, opgaan in het volk…

Mijn liefste, ik wil jou niet veroveren, maar -- opgaan in jouw vuur.…

Niet ten koste van elkaar Verbeter het leven met elkaar Verbeter de wereld met elkaar…

We horen bij elkaar We zijn voor elkaar geschapen Zoals een traan is geschapen voor verdriet Een melodie geschapen is voor een lied En de nectar gemaakt is voor de bij Zo ben jij geschapen voor mij We zullen altijd samen zijn Samen als de sterren en de maan Wij zullen net als twee vlinders Altijd samen door het leven gaan Zonder jou kan…

zo nu en dan moet je weer terug naar de bron eventjes rust in het licht van de zon eventjes weg van de chaos de druk eventjes ruiken aan het geluk zo nu en dan eventjes weg met elkaar even eruit met de wind in je haar even genieten eventjes vrij terug naar de bron hand in hand zij aan zij…

jaren slepen door het huis mijn kamer en ik zijn één we ademen en kijken in het leven van elkaar ik schrijf en zij leest smalle woorden kamerbreed met indringende ogen diepkijkend in het verborgene van ons geankerde samenzijn ogenblikken opgebouwd uit de nerven van leven in alledaagsheid van bestaan…

dit was het dan hier scheiden onze wegen hier begint ons gewone leven weer zonder elkaar ik dacht dat dit voor altijd was ik dacht dat we samen een toekomst kregen maar in plaats daarvan kregen we een verleden een verleden dat me pijn doet als ik eraan denk als ik aan onze tijden denk krijg ik tranen in m'n ogen iedere zin zoals: ik hou…

Hoe diep is het Land gezonken Waar vaders zonen doden, Moeders waanzin omarmen En hartverscheurend treuren Om wie zij verloren en Andere moeders vaders Zoeken voor kinderen die Resteren - weggelopen mannen Op de vlucht voor hun verantwoordelijkheid, Die zij ter nauwernood Hebben weten af te weren…

Soms is het Allemaal net Even te veel, Dit leven, De opgave om Door te gaan Even te zwaar - De grond wijkt Onder je voeten Je valt uit elkaar En dan kom je toch, Niet meer verwacht, Weer in balans en Passen de stukjes Toch weer in elkaar…

Ik kijk graag naar je wil nog steeds de handdoek wegtrekken nat op nat in jou opgaan Vroeger kon het vaker altijd wel, het is bijna alles wat we nodig hebben Nu strelen mijn gedachten jouw lichaam in het gouden midden tussen verlangen en ontvangen, tam liggen we tegen elkaar tot het te warm of ongemakkelijk wordt Mijn hand strijkt…

ik zoek je in de spiegeling van 't meer, toch ben je daar niet de bevrijding die ik vond in jou met jou beelden van fietsen door velden vol graan die wind deed ruisen, noch jouw handen over mijn spiernaakte lijf zal ik ooit vergeten evenals jouw opgaan in het niets toch ontmoetten wij elkaar weer, ongezien en één week voordat je vrij…