Alle inzendingen over in herinnering aan

Rust zacht onbekenden en bekenden Een herinnering aan…

Zuchtend luister ik naar 'n foto van vroeger, of naar het dorp....het is voorbij, de herinnering blijft!…

In mijn herinnering komen er steeds weer beelden voorbij met een blik uit mijn verleden. Sommige zijn nog steeds scherp andere werden vager raakte ik langzaam kwijt in de tijd. Beelden van fijne herinneringen van verdriet en pijn voel dan ook weer het eenzaam zijn.…

Herinnering. Zonder tranen gaat het niet. Maar door de tranen heen blijft liefde levend, vind jij jezelf terug. Herinnering. Alleen wie om kan kijken, kan vooruit zien. Wie tranen zaait, zal licht en toekomst oogsten.…

Het is niet gebeurd, dat herinner je je niet! Want zo was ik niet!…

herinnering aan toen.... "…

Ga zitten en wacht op een herinnering Roep geen herinnering op want het is geen soldaat Commandeer geen herinnering terug het is immers geen hond eerder een vleermuis in de schemer Komt er dan iets ? Vast wel.…

Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

Een geur van herinnering is het zoeken naar een houvast. Als je het vindt, hoe mooi kan dan het heden zijn. Waarin je hart bemint en alles diep in je vol van liefde zingt.…

Ik spin mooie herinneringen in het weefgetouw van mijn brein en weef ze tot een prachtig web waar ik later profijt van heb tot het eind van m'n zijn…

troost is ook herinnering de foto van voorheen de warme liefde van weleer die zo plots verdween troost is de herinnering van het prentje aan de wand jouw naam die ik ginder schreef in het toen nog warme zand...…

Mijn geheugen bezit niets, geen herinnering of niets dan herinnering. Ik verzin mijzelf, liggend in het gras.…

aan haar beschuitje met honing heeft zij zoete herinneringen…

Als ik aan de dood denk als ik aan de doden denk als ik mij hen wil herinneren denk is vooral aan het leven Denk ik vooral aan hun levens de levens van hen de levens met hen de levens door hen levens door hen doorgegeven Als ik zo aan de doden denk kan ik herinnerend doorleven!…

, en ligt beneden Nu gluur ik voor even naar de hemel want daar ligt mijn beste herinnering zij, mijn liefste, zorgt dat ik even wemel en de zon zorgt voor haar glinstering…

laatste wat nog rest van jou Maar de mooie herinneringen die jij me ooit hebt gegeven zitten dieper in het binnenste van mijn ziel dan de eenzaamheid ooit zal raken…

Het verleden en het heden Zijn samen gesmeed Ze vloeien ineen Herinneringen voor niemand te leen Alleen bestemd voor jou Ze blijven je eeuwig trouw.…

De herinnering is de ultieme duiding dat iets niet meer terugkomt, het in het verleden huist hoe ik ook tuur, wat ik ook schrijf men is overleden gebeurtenissen van het verleden zijn nog slechts beelden in mijn verdrietige hoofd…

Heel even Haperend hart Heel even Heftig, heimelijk, hunkering Heel even Hoopvol Heel leven Herinnering…

Herinneringen die geen herinneringen mogen zijn, doen zich te goed aan open wonden die niet willen helen.…

ik herinner me de kersenbomen in bloei langs de weg de zon die al het groen van het korenveld verzamelde het schaduwspel van licht en donker in het weidse ademende landschap in deze uren van gras herinner ik hoe helder sprekend alles was…

tien roze nagels aan de vingers van mijn man ik glimlach bij de herinnering een kleine jongen lakt voor levenslust, in miljoenen gebaren lieve Tijn jij zult onvergetelijk zijn en ik zal deze herinnering bewaren…

ook al herinner ik mij er weinig meer van het was altijd in kleuren…

Gebeurtenissen in het nu worden de herinneringen van de toekomst…

Herinneringen zijn belangrijk geven zin aan het bestaan. Toetsen het heden aan het verleden. Als kompas om door te gaan.…

De zandloper der tijd loopt door heden vergaat naar verleden neemt alles met zich mee vervaagt zich tot herinneringen Verbasterde gedachten gemengd in doelloze gesprekken besproken terwijl de zandloper zijn werk doet en de tijd rustig doorvloeit Geworden zijn herinneringen nu voltooid verleden tijd vergaan in de loper Herrezen in herinnering…

Ik herinner mij... Onze handen tegen elkaar met enkel een raam er tussen. Het klapraam gesloten, sprekende tranen en onbeweeglijke lippen. Beiden moe van de gestreden strijd, laten wij onze blikken niet los. Ik herinner mij... De verademing van mijn lang verwachtte, hoopvolle vrijheid, gaandeweg wordt die genomen.…

De herinnering aan haar, die mij mocht baren en me ook heel plotseling verliet. Vele golven gaan door me heen. Ze doen mijn lijf trillen. Maar het maakt me niet meer zo alleen. Zelfs als ik dat zou willen.…

Rustig overeind komend van de dagen maanden jaren zonder enige zekerheid bewaar ik hier alle herinneringen voor later om te leren niet te keren naar het leven van mijn ouders…

Wij hebben allemaal onze eigen betekenissen, herinneringen en dromen, Die maken ons wie we zijn. Wanneer we zo ver zijn om onze herinneringen onder ogen te zien, zullen wij onze nare droom vaarwel kunnen zeggen.…