Alle inzendingen over indruk wereld maatschappij

Meerdere ogen Indrukken uitgesproken Wereldbeelden…

Verloren ik, uiteengerukt door de maatschappij, Slachtoffer van het huidige regime; veel kopzorgen Je dagen verlopen zonder nacht en morgen De wereld stuk gedacht in deze verrotte maatschappij, Waar eindig je, schuil je, waar verbreden zich je Sferen, je zou willen vluchten maar naar waar?…

Ik heb alleen maar ongeloof gevoeld om wat vooropgezet, bedoeld, ons stenen hart moest raken. Maar daarna was er ook ontzag voor deze daad en fascinatie voor een kwaad dat ons met schoonheid sloeg en gratie.…

De complete wereld is slapend. Ze valt ook niet te wekken en laat zich in slaap sussen, het geweten door de duivel kussen. De mensen houden er geen werkelijke waarden noch mening op na: de waarachtigheid is ver verdwenen. Maar Petra kan niet slapen, blijft wakend telkens opnieuw verder vechtend en strijdend.…

wereldstatistieken in beweging zetten vechten voor een ambitieuze maatschappij in één oogopslag kunstzinnig vreugde schilderen, vol verlangen helder denken, op wereldschaal vervreemde sfeer doorbreken van wrange grafische, dode elementen.…

ik keilde de kiezel stuiterend over het water nimmer van een zonde bewust later kwamen de kringen verweten mij de eerste steen die ik onnozel had geworpen de oever en de overkant kwamen even ver en tot bedaren ik stond daar na te genieten op zoek naar een plattere steen…

genoeg geschreven over de reserve-tijd waarin het allemaal nog moet gebeuren alsof die voor de eeuwigheid de beste indruk achterlaat zo heb ik je nog niet verteld over de b-kant van mijn leven die soms veel mooier blijkt, het grijsgedraaide lied meer naar de achtergrond verdwenen misschien was er niet mee te scoren allesbehalve spectaculair…

buurvrouw, die je eigenlijk niet kent de ogen achter haar sluier stralen permanent Kijk eens naar je buurman bekijk hem nou eens goed dat hoofd onder die keppel is heus een aardige snoet Kijk eens in de spiegel naar een voor jezelf bekend gezicht door de ogen van een ander soms is dat je plicht Kijk eens naar de mensen kijk naar de maatschappij…

wij leven in een gevoelloze maatschappij waarin de tijd en het financiële de spiritualiteit en het genot hebben uitgemoord emotionele waarden verdwijnen de essentie neemt de hoofdrol en drijft de gevoelswaarde van het toneel…

Hij wil indruk maken Marc wil indruk maken de VVD wil indruk maken de Minister-President wil indruk maken Indruk op moeder Rutte indruk op volk- en vaderland en vooral en zo humoristisch mogelijk indruk op de media van de natie Maar bovenal wil Mark Rutte indruk maken op zijn, ons aller staatshoofd Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander…

stilte in natuur onuitwisbare indruk bomen die wuiven…

het dorstig renpaard volgt een waadvogel verwaand spoort de pikeur zijn onwillig lamoen terug in de piste waar verdwaalde woorden hoefafdrukken in het zand daar spreekt je pen en schrijft je tong tekens door het rennen uitgewist opnieuw het zicht en jaarringen scherpen de tijd die uitgerekend in papier verdwijnt…

Als de indruk Die ik op andere maak Belangrijker is Dan wat ik wil Kan ik mezelf Niet permitteren Te weten Wat ik wil Want als wat ik wil De achting en waardering Van anderen zou Kunnen verminderen Dan lijkt het beter voor mezelf Mezelf aan te praten Dat ik datgene wil Waarvan ik denk dat het Lof en bewondering Zal opleveren…

Maar vooral door de indruk die je op me maakte door de majestueuze manier waarop je van de trap kwam en op me toeliep. Ik behield mijn pokerface, maar ik jubelde met knikkende knieën! Jij daalde neer op aarde en liet mij in was achter.…

ach zo zie je maar indrukken vertellen soms ongewild altijd weer hun eigen spannende verhaal…

Je sluit je ogen en denkt, dat de wereld vergaat. Je kunt je ogen sluiten, dat de wereld niet voor je bestaat. Maar wat doet je dan besluiten, als je deze maatschappij aanvaardt? Een pak op m'n sodemieter, het helpt allemaal geen reet. Wat denk je dat ik moet worden? Toch niet zo'n discriminerende bleekscheet!…

de herfst verkleurt de wereld van zomertijd naar wintertijd alle tinten zijn aanwezig kleurig van uitbundigheid. maar de herfst van jouw leven is alleen een "schijn"-palet een warboel van indrukken samen op een schilderij gezet.…

Ik tel de keien knarsetandend van de onmacht, onder de voet gelopen, één voor één in een bekrompen wereld, ingesloten zij aan zij tussen soortgenoten vechtend voor een plaatsje, ellebogenwerk van steenslag in een maatschappij van muren. De som van delen is nog geen geheel, al tel ik vandaag mezelf reeds mee.…

hoe konden zij niet zien dat de wereld aan hun voeten lag welke angst strooide er zand in de ogen van hen beiden dat de maatschappij te intens was te groot leek om te overkomen waar woorden stokken, en tranen het verdriet niet stelpen kunnen blijft het gemis voor altijd voelbaar…

Zie mij als een komma Zie mij als een x Zie mij als een formule tot na de oplossing helemaal niks Zie mij als een woord Zie mij als een zin Zie mij als symbool mijn betekenis wordt al bepaald in het begin Zie mij als een ritme Zie mij als een noot Zie mij als een lied ik ben geen schip slechts een modelboot Zie mij als…

keer je rug niet toe wend je blik niet af laat de beelden werken het zal je wellicht sterken in de overtuiging dat goed en slecht bestaat en het respect voor leven vernietigd wordt door haat…

er is binnen en buiten door anderen uit te sluiten zacht en nauwelijks zichtbaar schuiven panelen over hun nano onderlaag en sluiten de buitenwereld af het is geen graf waar de extravagantie van een volledig be-equipt buiten dat soms nodig is om de binnenwereld in isolatie af te dichten waar het eigen existeert met stoffelijk bestaan…

onder de platanen tegen het goud geblakerd van een ondergaande zon rookt een man zijn pijp gehurkte eenvoud in het dorp dat vandaag zijn water vond het gekrijs van wilde apen verstoort het blikken radiogeluid Coca Cola uit de koelkast smaakt toch overal hetzelfde ergens in de wereld brandt een lamp verdwaald er is geen mens in huis…

wanneer ik de leegte voel van teveel zingt het ribbenkoor in Afrika en de wind is vrij van zand luister goed, zij zingen vogelvrij meisje uit ruwe bast geboren leeg zijn je jammerschuren daar je land is dor en de oceaan verandert telkens weer van kleur en de vele gaten tussen ons scheuren verder open dan ik dacht was het niet in deze jaren…

DODIJNENDOM Tussen verschoning en overjas de gepoederde hoop, de dracht, de klokkende buik, de lebbige lach. Achter de hand. Psalmen en gesnik. Er is een pak voor ieder leven. Plunje. Boel. Paradekleed. Ieder is gelijk de ander andersom in hem gekleed. Rokend. Leppend of onthoudend. De mens is zijn bef, zijn lus, zijn trens, zijn pat…

ik heb ze teruggevonden de bewegings- patronen die aan vroegere tijdperken waren gebonden zoals het sluipend gaan laat geen voetstap haar of stukje huid na als duiding van jouw bestaan net als de dekking door schaduw in de open vlakten nabij de bosranden in het spelen met wind en wolken kun je ongezien verder komen dan je ooit…

de subtiele trekken van een indruk geschapen uit de houding van wie je kan zijn vrouw, man, mens de wens gezien te worden door de ogen van verwondering, tijdloos kijkend langs plooien van nu en van wat verleden was morgen kijkt de wereld anders morgen valt een oude jas van nieuwe schouders…

Aan de muur hangt een waterval van indrukken. De zon schijnt er dwars doorheen. Een grote berg van vertrouwen kijkt uit over kleurige gezichten. Afscheid speelt niet met herinneringen, zij tellen de zegeningen van een leven vol avontuur. De muur is wit, daarachter grenst een wereld van gevoel.…

Ik voel me klein en angstig verdwaald in deze wereld waar achter alle hoeken opnieuw gevaren zijn Een wereld veel te groot door camera's bekeken waar mensen onbenoemd jouw wereld overzien Wat willen ze van mij? ze hoeven niet te weten mijn laten en mijn doen mijn leven is van mij.…

Een kind wordt geboren, zo puur het opent zich naar de wereld, nieuwsgierigheid is haar natuur. Ervaringen, indrukken, gevoelens alles komt zo hard binnen het kind is te kwetsbaar de eerste barstjes beginnen.…