Alle inzendingen over ingepakt

nog een jaar, dan telt haar leven zestig lentes en één dag die ene dag mag ingevuld naar beste weten een keuze die de eeuwige jeugd vanuit haar haarwortels verlangt haar ouderdom als deugd in kleine lades weggelegd aan haar rokken hangen vrolijke gedachtes ingepakt in beelden, die haar kinderen hebben gebracht de macht van liefde huivert…

als morgen Sinterklaas verschijnt voor de kleintjes, die in hem geloven voor de volwassenen die de kleintjes van het wonder Sinterklaas niet willen beroven de cadeautjes keurig ingepakt een nepklaas klopt al aan waar kinderen met rode wangen keurig in een rijtje staan om hun cadeautje te ontvangen de grote mensen hun gedichten hilarisch…

je legt het afscheid opgerold in handen om ’t niet te groot te maken onder ogen scherpe kantjes ingepakt – zo gaat het best alle wegwijzers in dezelfde richting maar jij kiest als altijd voor je eigen weg de rollen wegen zwaar maar ongeopend het voelt of je nog heel even blijven zult al weet ik wel beter, je ziel vertrok allang de strikken…

Ze vlogen meteen op de kroppen af die nog steeds niet in bloei staan ondank dat ze IJsbergsla heten de kou heeft ze nog steeds in zijn macht ook leggen de slavinken opgerold op hun nest keurig naast elkaar in de vitrine en gaven geen kick hun broertjes noemen ze blinde vinken die konden het niet aanzien dat familieleden werden ingepakt…

Nu de herinneringen van twee volwassen metgezellen in de verte op de deuren tikken van feestzalen en rouwkapellen wellen in omzien de tranen van vreugde en geleden verlies wordt warmte van jaren ingepakt mengt zuidenwind met kille bries maar ook na deze dag worden nieuwe morgens geboren en nachten samengebracht binnen de ring van versmolten…

Mijn koffers ingepakt de brief lag klaar. Wat heb ik mij toen alleen gevoeld wat voelde dat raar. Niemand kon weten hoe ik me voelde. Maar mijn nieuwe leven is nu mijn doel. Dus met opgeheven hoofd weer verder in het leven. En denkend aan de familie en vrienden die mij zijn gegeven. Ben weer gelukkig met een nieuwe liefde in mijn bestaan.…

'Leegverkoop' bralt het affiche op de spiegelende façade van de gezichtenwinkel een plakkaat vol maskerende wanhoop de overwinning van de teloorgang gelaten worden de laatste gezichten ingepakt - maskers van de ziel - de prijs van een eigen gezicht blijft onverminderd hoog holle hoofden verdringen zich rondom de laatste exemplaren tastend…

Wij dachten nieuwe bruggen te slaan de alle oevers van de wereld met elkaar verbonden, soms opgehaald waar alleen de liefde kon overschrijden een krakkende huifkar met herinneringen die de toekomst heeft geplaveid, de tijd heeft ons ingepakt, verslonden in magere tinten, als de wind door de haren strijkt met littekens geschonden waarin…

Er stond een stevig briesje Maar dat deerde niets Want de wind deed zijn best En mij ook op die fiets De zorgen raakten langzaam los Had ze toch goed ingepakt De wind kreeg vat en plots Waaiden ze van hun zitplaats af.…

Als een ingepakt kado bewaar ik de herinnering vers ga ik terug naar elk detail, naar drijvende delen, het verhaal van de koe, het prikkeldraad waaraan schapewol, de haan die kraait, het knusse koepeltje waarin je terugwil, en wij die jou volgen en je daar kijkt naar de ondergaande zon, naar je inslapen ga ik terug, hoe ik je dan lief…

buiten staan te trillen hun geur die in allerlei windrichtingen waait ik heb al veel te lang geleden tussen de doven monden met onpeilbare tekens waar het geluid alleen buiten in de mist te horen is en binnenshuis een roestende motor om te haten dat zonder olie kraakt gedrild om met de poes op schoot te zitten aaien tussen de ingepakte…

kruipt omhoog Rustig bereikt het mijn breekpunt Schaduwen schrikken van gehuil Opeens word het stil in mijn hoofd Leegte is een donsdeken Warm en voldaan wacht ik Tranen zijn op en mijn ogen hol Geschreeuw heeft niemand ontwaakt Desondanks val ik in een diepe slaap Minder eindeloos is de tijd als ik wakker word Bezweet en nog steeds ingepakt…

Dwalend langs de lanen van Het Leusveld waar de adem van het landhuis vertederend ritselt en de morgens bedauwt waar bij elke stap het stof van het verleden opdwarrelt en neerstrijkt op de dromerige dreven van Oeken die languit luieren tussen kanaal en rivier het jachthuis heeft zijn gevaren ingepakt verpulverd ligt het restant van vroegere…

Dan moest alles weer ingepakt worden. De kinderen waren moe, eentje wou op de arm, de ander trok aan een been. De emmers, schepjes en reservebroekjes had zij in haar handen. Haar teenslippers bengelden aan haar vingers. Niemand hoorde de plof in het zand zo gaat dat.…

Alles wordt weer ingepakt en Harry vertelt nog gauw een mop. Na het repeteren de kroeg in met z´n allen. Monique regelt het wel even. Instrumenten gauw gepakt Voor een “lang zal ze leven”. Een geintje dat moot kenne Alles op zijn tijd. We gaan nu naar huis en Manja rijdt.…

tasje gebruiken om boodschappen mee te gaan doen Ze pakt ook een van de carnavalspruiken en vraagt om een hele dikke zoen Ze gaat nu weg, ze moet gaan lopen helemaal naar de zandbak op de hoek Haar buurmeisje staat te verkopen en schrijft alles op in een boek Blaadjes van de struiken worden "gekocht" een paar takjes worden ook nog ingepakt…

opgeblazen badje een ebbenhouten schatje de zwarte haartjes vast in een kroeskrullen kwast schuin boven voor de woning benen met de kleur van honing links beneden een bleekwit gelaat waarop droeve gelatenheid staat rechts daarvan dan weer een koffiebruine heer die op zijn ontblote borst donkerder frisdrank morst elders verscheen een ingepakte…

Het was een tijd om nooit te vergeten Jij bewees het me: Liefde kun je niet meten Maar nooit meer zal het zo zijn als het was Nooit meer een voor twee personen ingepakte weekendtas Nooit meer op vakantie of Een weekendje weg met zijn twee Nooit meer onder vier ogen Tussen de duinen langs de Noordzee Nooit meer een tafel voor twee…

conversaties pletten zich met grotere aandrang tot moes in een hoek van het plafond en er wordt minder en minder gezeten, ingepakt links en opgeruimd rechts.…

Een kapster had haar haren 's ochtends nog gewassen, ook haar koffers ingepakt, dat was wel gek. Ach, ze wilden haar natuurlijk flink verrassen. Ze kon haast niet wachten tot 't vertrek. Ook was er 's ochtends een meneer gekomen, dokter of zoiets, een vreemde naam.…

Uiteindelijk kreeg ze zoals meestal haar zin en ze werd helemaal ingepakt achter op de fiets gezet. Zo veilig als dat altijd voelde achter vaders rug. Ze keek dan ook altijd of men hen wel goed zag maar dit keer was het gemeen koud. Ze wilde naar huis terug Vader haalde snel wat hij nodig had. Haar moeder plukte de jas van haar lijf.…

interpretatiemogelijkheden die ik niet kies koude bloemlezingen sterven als schriftelijke vragen, late kristal lelies alsof ik nooit bij jou weg zou zijn gaan bestudeerde inktblauwe nacht broze plekken verfijnd in mijn hart, gestolde verschrikking ijs omringt de nachtelijke denker ingehuld gebroken liefde in zacht roze wrap de bloemenkelk lacht ingepakt…

volgens een grotesk programma Onverwacht worden velen die levenslang voortaan in een rolstoel zijn gebeiteld met wringende levenslust geconfronteerd Botsend en sporend vindt men nieuwe wegen Af en toe word je bij de nek gepakt Die onsterflijkheid is nog niet voor morgen Een bewust zijn botst op bonte zorgen Toekomst als vanouds onzeker ingepakt…

Niet voor mijn nageslacht Zoon zei, gooi weg die zooi en koop voor vier tientjes een pop-up, dochter had veel spul en man met moderne tent De dag erop wist ik hem niet meer op te vouwen, zoals ik 'm ingepakt gevonden had, kon ik 'm niet meer proppen in de zak. Kreeg bezoek en wilde 't opgeruimd.…