Netgedichten

netgedicht (nr. 49.418):

Feest.

De ambulance haalde haar van huis.
Ze dacht nog dat ze naar een feest toe ging.
Voor 't eerst sinds jaren ging ze weer eens uit.
Ze had haar mooiste jurk aan, droeg een gouden ring.

Een kapster had haar haren 's ochtends nog gewassen,
ook haar koffers ingepakt, dat was wel gek.
Ach, ze wilden haar natuurlijk flink verrassen.
Ze kon haast niet wachten tot 't vertrek.

Ook was er 's ochtends een meneer gekomen,
dokter of zoiets, een vreemde naam.
Die had haar bij haar arm genomen,
haar pols gevoeld, dat vond ze raar.

En toen was daar die witte auto,
met mooie feestverlichting, wat een show.
De buurvrouw moest er zelfs een traan om laten,
was vast jaloers, zo'n mooi cadeau.

Prachtig vond ze het hotel.
Leefde ze niet boven haar stand?
Op haar kamer een toilet, een keuken en een bel
en een prachtig stalen ledikant.

Haar feest duurt nu al jaren voort,
voelt zich niet verstopt in het verzorgingsoord.
En elke dag zit zij voor het raam
te zwaaien naar bezoekers die langs haar gaan.

Net als de wereld die aan haar voorbij gaat.
't Is morgen, middag, avond tegelijk.
't Maakt haar niet uit, niets dat haar meer aanraakt.
Zij voelt zich enorm rijk.