Het zorgeloze fietstochtje
Ik stapte even op mijn fiets
Er stond een lekker windje
Pedalen draaien in het niets
In het zitje zat geen kindje
De bagagedrager was leeg
Op een pakketje zorgen na
Zo’n pakje wat je simpel kreeg
Waarvan ik dacht: ja ik gá.
Pakte het geval dus in
Riemde het goed vast
Op dus die bagagedrager
Die daar heel geschikt voor was.
Er stond een stevig briesje
Maar dat deerde niets
Want de wind deed zijn best
En mij ook op die fiets
De zorgen raakten langzaam los
Had ze toch goed ingepakt
De wind kreeg vat en plots
Waaiden ze van hun zitplaats af.
Zo kwam ik thuis toch van die rit
Alleen en uitgewaaid
De fiets staat netjes weer gestald
Tot het volgende pakketje zich weer
Openbaart.
Ik stapte eventjes op mijn fiets
Voor een uurtje, langer niet
Maar mijn zorgen zijn hetgeen
Wat ik daar in die wind
Achterliet.
Geplaatst in de categorie: emoties