Alle inzendingen over is verdwaald

Ik was Mijn pad Aan het zoeken Op jou pad Verdwaald Het was Niet mijn pad Nu mijn eigen Pad gaan Bewandelen…

de koude nachten zijn vervreemd van het warme schijnsel ze staren ijzig in de verte verdwaald in het land van nimmer verstrikt in poelen vol moeras is het onbereikbaar immer verder weg dan het ooit was…

Lang is de avond een gezicht dat ik verander in de kou die me niet meer volgt als ik slapeloos verdwaald weer eenzaam en gelukkig ben…

[b]verdwaald[/b][i]op het[/i][u]web[/u] [i]zo[/i][b]vroom[/b]…

hoe langzaam de ochtend zich ontvouwt zal zij nimmer weten nog niet eerder zette zij met verdwaalde kwasten een portret van Aphrodite op…

De decemberkou drijft mensen naar binnen in een gezellige huiskamer met feeërieke kerstsfeer vinden familie en vrienden elkaar in vrede weer tijd om over lief en leed van een jaar te bezinnen nog vele schaapjes die verdwaald zijn zonder herder moeten op een donkere weg in eenzaamheid verder plaatst een verdwaalde in uw hart en in uw midden…

De decemberkou drijft mensen naar binnen in een gezellige huiskamer met feeërieke kerstsfeer vinden familie en vrienden elkaar in vrede weer tijd om over lief en leed van een jaar te bezinnen nog vele schaapjes die verdwaald zijn zonder herder moeten op een donkere weg in eenzaamheid verder plaatst een verdwaalde in uw hart en in uw midden…

Misschien ben ik verdwaald Verdwaald door al wat me is overkomen Met laarzen en een paraplu Stamp ik door de plassen Lachend en genietend nu Ik ga me straks wel wassen Aan de eendjes voer ik brood Van mijn moeder net gekregen Anders vriezen ze straks dood Ik zie mezelf de zak nog legen Misschien was ik gelukkig Gelukkig door al wat…

Oprecht verdwaald tussen de gebouwen, waan ik me in een solide beweging: Voorwaarts richting heden, kijk ik naar de wegen achter me. Krampachtig met mijn armen om het leven, was ik uit het veld geslagen. De muziek niet meer door mij geschreven. De lach van iemand die ik kende.…

Hier rust een verdwaalde priester…

Ik ben op weg Terug naar mezelf Goed bezig Goed op weg Maar de weg Is zo eenzaam En voel me Vervreemd En verdwaald…

verdwaalde wensen van ver tot dicht maken hoop tot banneling onzichtbaar langs zacht aangelegde paden…

Langs het spoor een verdwaalde veter Ook een jas, in donkerrood, Oh, wat was hij dood...…

Trots op de dingen die ik heb behaald Verdriet van de doelen waarin ik ben verdwaald Heimwee naar het verleden Maar toch jaren tegen emoties gestreden…

Gevochten in een arena van emoties Verbannen uit een landschap van verlangen Verdwaald in een laan van tranen Vergaan in een graf van verdriet…

scherpe nagels krassen mijn huid ik denk ze is terug maar zie dan de kat klauwen naar een kever die in mijn schaamhaar verdwaalde…

Ik keek in de diepte, Verdwaalde erin. Hapte naar adem, En kwam niet meer terug. Alles vervaagde, Ik dacht nergens meer aan. Alleen hoe heerlijk het voelde, Om zo de weg kwijt te zijn. Ik voelde de zoete dingen, Verdriet kende ik niet meer. Ik had toen moeten weten, Dat dit alles maar schijn was……

Dolend in het groen verdwaalde ik wist niets was twaalf weet ik nog een kind herinner mij haar naam een beeltenis haar schim in groene schemering…

zag hoe hij vastgehouden door kracht verlittekend werd weggesmeten versplinterd in de aarde verdwaalde zich door vogels behoudend in een nest liet verweven…

Hun kralen straalden maar ze verdwaalden want Antwerpen stond niet op hun kaart.…

Verdwaald in een doolhof vol klanken, Murmelend, dan weer uitbundig. Ach merelman, als je eens wist, Je bent een groot componist.…

Soms verdwaalt de mens ziet geen uitweg uit het web raakt in paniek op het strand verdwaald een kind dat later lacht om zijn angst…

Wat is het bestaan meer dan een onmogelijke droom Een brandend leeg land waar je minder bent dan stof Onverdraaglijk verdwaald in de ogen van een ziel…

Hij raakte verdwaald en naar men verhaalt, doorkruist hij nog altijd Timboektoe.…

aangestoken die er feestelijk zijn neergezet ik kijk wat paniekerig om me heen naar dit vertrouwd decor voel me heel alleen verdwaald in deze film omdat ik nergens bij hoor…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

De nacht zal ons verstoppen en beloven wat we fluisteren met de woorden die elk licht laten verdwijnen met de blijdschap dat we zonder dromen nog steeds verdwaald zijn.…

Dood is elk woord dat niets achterlaat in verdwaalde gezichten die om vrede vragen en de overlevenden laat kijken en geloven dat ook deze stilte zonder woorden voorbijgaat…

Verdwaalde gast boven de plas. Verdwaasd gegak. Hij moest rechtsaf, vloog uit zijn baan en zag ze gaan. Hij grijpt zijn kans en sluit zich aan.…

Verdwaalde gast boven de plas. Verdwaasd gegak. Hij moest rechtsaf, vloog uit zijn baan en zag ze gaan. Hij grijpt zijn kans en sluit zich aan.…