Alle inzendingen over kaap

de ochtend treft hem met korsten bloed op de gescheurde lippen zijn nacht was weer geweldig een advocaat wrijft zich in met gladde olie voor de ziel hem kwam een zoete droom van overvolle zalen succes op andermans kap de dag verlegt haar grens uur na uur een spervuur aan verlokking en twijfel tussen goed en kwaad en wie wat het best…

wat is er m is alles is ongew is er is erg is ergern is het is cris is 't is kap ot verb od land op sl ot het l ot aan b od verr ot compl ot z ot piet sn ot g od en ik ben ik 'n bl ik ogenbl ik denk ik valstr ik schr ik ik koffied ik kijk ik ik…

Die meisie op die agtergrond het my gesê HULLE SÊ dat ek tevredenheid sou vind in haar arms tussen haar bene rus buite die lippe kalmeer sy toe ek my naam noem gryp haar skêr en kap my gehou tot die helder lig en dat sy tevrede was met wat hoor sy en dink daaraan…

drank had zacht zijn web gelegd rond mijn bestaan ik had me bijna laten gaan liet me wiegen op zijn draden zou ook zelfs mijn vriend verraden voor een laatste glas maar uit hoeken loert de dood die met zijn spinnepoot de trilling aanvoelt van mijn hoge nood ik laat me nog niet pakken kap nu met het vatten van de glaasjes vrijheid…

ze aaide de bast die groen zwart afgaf aan haar handen geen vies gezicht ze wist wat er komen ging in het eerste contact na de storm het was chaos geweest toen de aarde onder de kracht van een vallende wind spleet naaldbomen met een kort dikke puntwortel voor de kap in een rij vielen in bosjes op de zij een enkeling is…

Ik droomde dat ik ergens lag te slapen 'k Zat nog op school, ravotte met wat knapen We gingen een verlaten woonark kapen Met een op echt gelijkend speelgoedwapen Opeens verschenen er drie donk're apen Waren het duivels, in een vacht van schapen? Net toen ik al m'n moed bijeen moest rapen Bleek het een boze droom, kon niet meer slapen…

Ik heb geen hart meer gedaan met hartezeer Een halt aan de pijn ik wil alleen nog maar zijn Vannacht blijf ik bij jou slapen om jouw liefde te kapen zodat er niets meer valt te rapen…

Wordt dan kwaad op mij en roept:'Kap ermee!' Ik vind zijn reactie overdreven en overzie deze situatie. Het wordt nog een hele operatie. Hij roept:'Van mijn staart wordt afgebleven!' Mijn harige Harry is ervandoor. Is weggelopen met een kwaaie kop. Heeft als gewoonlijk de bokkenpruik op. Waar is hij nu eigenlijk zo bang voor?…

Ja, jouw ogen zeggen alles, ook wat je eig’lijk niet zeggen wilt, En ook al zeg je: “kap es”, ik weet toch nog wat je voelt. Ik zie jouw mooie ogen, de woede is gezakt, Weg zijn alle zorgen. alsof je blijheid zich vertakt.…

Ik kap ermee. Ik ben weg..…

Exotische flora in zachte pasteltint strand in diepgroene kapen omzomend dichtbij, landinwaarts, de toppen van Kedah, rijzend uit bosrijke mantels als tempels van Boeddha op stijgende trappen, pagoden op Britse enclave met in de verte de wazige kustlijn van Atjeh, als fata morgana.…

Allen die wilden ter kaap'ren varen Moesten mannen met baarden zijn Jan, Pier, Tjores en Corneel Die hadden baarden en mochten mee Allen die heden ter camera varen Moeten nu mannen met baarden zijn Op hun wangen, op hun keel Mogen ze aanschuiven op teevee Alwie met BBB opzien baren Moeten wel mannen met baarden zijn Zijn het er…

Het riet dunt uit, is aan het kalen Het najaar is nu echt begonnen Ik maak ze op, de eerste schalen Met sierfruit, blad en lampionnen Physalis met oranje bollen Heeft bijnaam jodenkers, veeg teken Omdat het volk der Thorarollen Hoofddeksels droeg die daarop leken De bloemen van de plant zijn giftig Maar dat is niet de kruisbes (Kaapse)…

straks hangen we in doorkijkkastjes, tuurt de wereld in onze ogen op zoek naar wat licht, volgt onze vermoeide stappen, staart over onze kurkdroge schouders heen naar de Kaap. kijk ons daar lopen ginds aan de horizon van onze wereld we sprokkelden wat warmte en hebben het leven niet meer te leen.…

Het schemert, we wandelen weg van de stelletjes die net als wij de zon niet hebben zien ondergaan De picknickmanden zijn leeg Jij pakt de schillen in, ik kijk zogenaamd langs jou heen zogenaamd zonder jouw aandacht te trekken, wetend dat onze huid gloeit naar meer Jouw lichaam glanst strak gebeeldhouwd als een Griekse god Ik strijk…

kijk me aan, laat me door je ogen met het licht naar binnen gaan zucht en geef je adem terug, dan doe ik me tegoed aan de hitte van je bloed denk en weet hoe ogen dwingen jij bent verpest als minst bedeelde uit het nest houw het beeld uit stenen in je jeugd kap het trotse van je vader polijst je moeders zachte deugd ik wil…

op dat plekje waar het gras nog groener is voel ik jouw gemis een zaailing groeide op tot jonge boom jouw onderstam entte een nieuwe kroon die jarenlang de vruchten van seizoenen gaf tot aan de plotselinge kap rond de stronk ontloken nieuwe loten uit jouw eigenheid jouw wortels gaven hen respijt ze hebben je gerooid maar waar…

dichtbij naar jouw idee Voel mij nu een verscheurde brief We hadden wel een hele tijd Een sterke hartsvriendinnenband Na veertig jaar toegankelijkheid Ben ik door schaamte overmand Ging door de grond nadat je koos Voor afstand en een nieuw contact Gebroken ben ik, sprakeloos Het is voorbij ons vrouwenpact Er is gewoon geen weg terug Ik kap…

vaart een majestueus schip, volkomen uit koers geraakt bij het omzeilen van de Kaap in ‘t allerijl verlaten nest gaat het gekraai verloren, serene rust aan de overkant omgeven met zacht groen soms zo wonderlijk levensecht bevalt het water voorbeeldig gedragen haar mooi evenbeeld met zeilen hoog gehesen toont ze haar behouden sterkte…

de wijzer volgt traag een vaste baan hoog tipt de klok de tijd aan een aanstromende trap licht een man uit het gat van het perron het zonnig carillon dringt door de ijzeren kap van het station reizigers wachten naast hun bagage gedachten weggestopt in een plastic tas hijskranen hebben het werk afgebouwd de hele dag is aan god…

Is de beul reeds op de hoogte, heeft ie zijn kap al klaar? Is datum al bekend, ach: roep het maar; Waarom ik? Zal het zwaard uiteindelijk vallen of valt het uiteindelijk mee, zijn de zaailingen elders gevallen of doe ik straks niet meer mee? Waarom ik?…

Een V van vogels in de lucht waaiert vermoeid en afgemat, langs vreemde landen, kaap en kust al honderd jaar, al duizend keer en komt tenslotte hier tot rust.…

ik had alles op een rij nu gaat de beuk erin ik heb geen zin meer me te conformeren het is genoeg geweest ik kap wat overtollig is loodzwaar van jaren groeien de takken buigen door maar in het oerwoudgroen kan niets meer bloeien ik heb de grond gezocht in humusachtig duister de lucht rook al verrot ik wortel in opnieuw beginnen en…

Heeft God een fout gemaakt, heeft hij zich menselijkerwijs vergist door op de 6e dag de mens te schapen en gedacht:"Ik kap ermee, dit wordt niks?" Wij zijn misschien wel zijn gelijkenis, maar dan wel heel erg miserabel, want in alles gaat de mensheid mis. Het beste had hij zich kunnen verslapen.…

Grote donkere ogen smeekten luid: Hak niet, klief niet, kap niet Mijn hand of arm af. Mijn kind wil ik strelen Mijn akker wil ik zaaien Mijn graan wil ik oogsten. Ik wil met jou delen De liefde die je niemand gaf Maar hak niet mijn voeten af. Het hakmes viel, Haar handen vielen neer. Een Blauwhelm keek toe Naar verluid.…

De kap buigt koud over beton En tijd hangt ingeblikt in klokken Verkrampt bewegend soms met schokken; Dit barre eiland heet station Achter een zwarte horizon Zijn alle treinen nu vertrokken Ofwel ze liggen tegen blokken Hier languit naast een leeg perron. Geen mens te zien.…

nu weer boeren boos op minister vrezen straks melkloze koe campinghouders alvorens boos op boeren kapen klanten weg roepen hard BOE hooligans knokken graag met ME nare toestanden in de stad achter Duin en zee groepjes viruswaanzinmensen eisen STOP anderhalve meter virologen vrezen nieuwe uitbraak…

En wanneer de wal het schip keert; en het schip in zware weersomstandig- heden verkeert; dan zal dat een schipper niet beletten zijn kaap te ronden. Want goed op koers worden door een vliegende Hollander alle hoge golven reeds spoedig verslonden.…

Couleur locale treft men op Springendal, Ootmarsum, Denekamp en Herinckhave De Brecklenkamp, de ruime havezathen De heerlyckheden met de kap van hout De merelzang in Twickel's eikenwoud Natuur waarop de mens zich kan verlaten…

stemt ons goed gemoed alsof Corona er niet meer toe doet we willen rosé, geen associatie met bier niet meer, nooit weer want als de lente begint het mooiste seizoen als alles als toen ooit eerder genoten de lijven ontbloten met zand overal zon, zeebad, het zoute nat mag het schuren nog eeuwig duren de lente ontdooit geen klok, kap…