Netgedichten

netgedicht (nr. 7.573):

nu gaat de beuk erin

ik had alles op een rij
nu gaat de beuk erin
ik heb geen zin meer
me te conformeren
het is genoeg geweest

ik kap wat overtollig is
loodzwaar van jaren groeien
de takken buigen door
maar in het oerwoudgroen
kan niets meer bloeien

ik heb de grond gezocht
in humusachtig duister
de lucht rook al verrot
ik wortel in opnieuw beginnen
en laat de lente binnen

kaal zoek ik de zon
weet hoe alles begon
witte wolken en wat blauw
kom kleine vogel nestel je
de prille tak ontluikt alleen voor jou