1991 resultaten.
SENRYU/ Meedogenloos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 264 het leven als feit:
sexueel overdraagbare
vergankelijkheid…
verandering
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 103 vergankelijkheid
voortdurend verandering
stroom van het bestaan…
Spiegelbeeld
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 441 Vergankelijk broos
Waterlichte verbeelding
In rimpels weerkaatst…
broos geluk
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 85 Geluk is zo broos
kwetsbaar en vergankelijk
merelmoeder in tranen…
In herhaling vallen
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 501 Als alles veranderlijk is
en vergankelijk in de tijd
Is in herhaling vallen
een onmogelijkheid…
Wintertroost.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 116 Perfecte vergankelijkheid.…
Tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 81 glinsterende pijn
druppels vergankelijkheid
rustend in een oog…
De tijd.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 57 Vergankelijkheid
stimuleert ons steeds verder
te gaan in de tijd.…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
als je haar verliest
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.376 als je haar verliest
dan doet dat pijn
je voelt je helemaal anders
zonder haar te zijn
steeds meer zónder haar
je kan dat niet goed aan
je voelt je een zonderling
zo'n zonder-haar bestaan
je krijgt hier en daar advies
of een verwijzende hand
je gelooft niet wat ze zeggen
je zoekt het in de krant
je hebt haar verloren
dat knaagt aan…
Kale muren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 965 Een lege kamer
We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren
naar de liederen van de ekster.
De vrieslucht in onze ogen
Die niets meer vinden in de ander.
Ons pril verleden is een doolhof
Van wisselende beloftes
Van pijnscheuten en samen reiken naar
de vollere nacht.
Elk vooruitzicht begraven we in de tuin
Met het geduld van een opperhoofd…
op kale grond
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 280 er blijft niets meer over
niet van mij
of hoe, tot het einde toe, de werkelijkheid
nadert
in een schrijn van gebroken weerstand
de dansers, ze dansen niet
jij draait je om
en ik kan slechts onthouden
dat de klaver die je gaf in verloren momenten
te zwaar beladen was
strakgetrokken
door het gewicht van eigen bloemlezing
onschendbaar…
Pruik
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 326 Ann kon er psychisch niet zo goed meer tegen,
Ze vond dat kiezen altijd al gedoe:
“Neem ik een pruik of neem ik een tattoo,
Een kale kop heb ik ervan gekregen…
Ik zat maar met mijn handen in mijn haar,
Wat valt me zo’n biljartbal dan toch zwaar".…
Arboretum
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 52 Een verweesde
symbiose
solitaire
stammenwand
arboraire
samenleving
waar wij wandelaars
verpozen
nochtans zijgt
het hemelwater
zijdemat en
transparant…
BABY
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 154 (haiku)
de baby lijkt op
mij vond zij hij hield zich stil
het kind was ook kaal…
Dood geluk
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.774 Als zelfs de liefde vergankelijk is
Hoe geloofwaardig is dan geluk
Hoe kan ik trouw nog hopen
Als dromen doodgaan
Stuk weer stuk
-’t Is als een vlinder
in de lucht
het geluk zit hem
in haar vlucht-
Kan liefde nog edel geloven
In een enkel verganklijk ogenblik
Als dromen doven
Stuk na stuk
Hoe…
sentier le sable
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 292 wij zijn slechts zandkorrels
op een strand
van vergankelijkheid
het is de wind
die ons laat reizen…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 454 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
herfstgedachte
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 901 hoe vergankelijk
het leven zich openbaart
in dwarrelend blad
hoe gedreven mijn bestaan
zich nestelt in zon en wind
(tanka)…
de tijd getekend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 159 de vergankelijkheid
heeft mij
bij de hand genomen
de jaren getekend
in rimpels en kraaienpootjes
wat bleef is de glimlach
van zo nu en dan
onzeker om de lippen…
Ontwold
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 897 moeder geworden
kort geknipt
en kaal geschoren
geniet lucht
in groene wei
teken steken
in donzig kale vacht
mekkerend schurken
verjaagd jeuk
ontspant
zo kaal
en zuigend
herkent het lam
zijn kale moe
maar net
zo kaal geschoren
had ik mijn moeder
nooit herkend
dus is een lam
intelligent…
Getekend
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 431 Schilder, detailleer mijn leven
Zet mijn portret op papier
Maak me tijdloos, plaats die strepen
Creëer mijn lijnen met plezier
Geef de toekomst mijn verleden
Laat ze weten wie ik was
Zet het beeld stil in het heden
In tijd waar ik in pas
Schilder mij, wars van zorgen
Zet mij lachend op papier
Hou mijn twijfels goed verborgen
Vul de toekomst…
kerkhof
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.857 treurende wolken
benevelen grijs de zon
de dag playbackt de avond
ingekerfde stenen rij aan rij
uiten gedateerd het verlaten
half vergane bloemen rotten
boven lijken diep begraven
stil knerpt het grind
schuifelend de dood aanvaardend.…
Dat meisje Claire
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.026 Over haar die niet meer
worden wil, eeuwig jong
kan blijven en verstrooid
over het water nog even
drijven blijft, in licht-
deeltjes teruggaat naar de zon
retour naar de moederschoot
het grote niets waar elke ster begon
ik noem haar Claire
Zij hecht zich vast in woorden
tekening van een paard
dat te glimlachen lijkt
de grote…
Onbegrip
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 670 Vergankelijkheid;
Afhankelijkheid,
Verbasterd tot levensvreugde.
-Verbazend wat mij verheugde
Toen ik nog niets wist!
Vereenzaming,
Verademing;
Gezapen in de bovenlaag
Verslapen wij de grote vraag:
Waarom?…
een drieluik der vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 732 mij rest nog........................ een verleden dat nadert,
wat ongeboren tranen......... ik verstom,
bevroren zoals ze zijn..........alsof de dood schatert
en zonder waarde................als ijzer; verroest en krom
zij zullen nimmer,................terwijl ik in het diepe graaf,
gelijk met de zon,..............…
Sporen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 233 De tekens, woorden, die ik zet:
voor wie en voor wanneer
zijn deze kleine klanken
van een verslijtend alfabet?
En alle sporen zijn zo klein
en blank, die wij hier laten
als op een sneeuwend veld
het vluchten van een hermelijn.…
Loslaten
netgedicht
4.0 met 52 stemmen 2.356 pas als je beseft dat alles wat is
eindig is
en dat datgene wat je achterlaat
een zelfde lot te wachten staat
zou het toch moeten lukken
in vrede afscheid te nemen
van wat het leven je geboden heeft
maar dan nog
weliswaar overkomt het mij niet
zo vaak
maar gisteren was het weer zover
beelden uit mijn kinderjaren
dringen zich aan mij…