Alle inzendingen over kijk niet weg

Laat me nu alleen Gewoon met rust Ver weg van mij Passie is geblust Wees nu maar stil Laten we vergeten Alles gaat voorbij Je liefde gesleten Volg al je dromen Maar laat mij gaan Ik kan niets meer Alles is nu gedaan Ga nu maar verder Je weg naar geluk Kijk niet achterom Maak je niet druk Maar leef je leven In alle eerlijkheid…

daar heb je nu niets aan Vanaf de zijlijn Wil ik niet alleen kijken Maar als ik wat kan doen Moet je dat laten blijken Met wat steun, een arm, Een lach en een traan Wil ik met je meelopen Op die lange weg te gaan…

Verdwenen zijn de Engelen Leegte is wat achter blijft Stilte die eeuwig duurt Verdwenen geen mens weet waarheen Soms, even dan is dat gevoel er Maar als ik kijk of vraag blijft het stil Verdwenen zijn de Engelen Stilte om me heen, geen fluistering Een stem die roept weg, nooit meer Ik luister stil in de wind Maar niets, geen zucht, geen stem…

Ja, denk ik luidop Ik recht mijn nek en kijk op Ik verdrink in woorden en zinnen Dat waar alles mee zouden moeten beginnen Oorlogen weg, dat is wat ik zeg Vrede en Vreugd, dat is wat Deugd…

Wij zijn te hoop gegooid, wij liggen bleek en bloot en onmiskenbaar dood langs smalle, stille wegen. Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken.…

Spanning die rond raast in mijn hoofd Legt een band van ongeloof rond mijn hart De waarheid loop ik achterna Waar de werkelijkheid een vaag gegeven blijft Zie ik haar staan in de grijsheid van twijfel Bibberend kijk ik in mijn hart Is er nog iets weg gelegd Voor een nieuw bestaan…

Niemand is ooit écht alleen, er is altijd iemand om je heen, kijk om je heen, echter, je moet er wel voor openstaan. Durf confrontatie aan te gaan, heb 't léf te zeggen, ik voel me eenzaam, degene, waar je 't minst van verwacht, "luistert" naar je, je hoeft die "weg" niet alléén te gaan!…

Ruimte, olie en een strenge wind zijn de eerste ingrediënten op weg naar niets. Ik waai verdwaasd mee vergeet het jaar de vangst van uitvaren met de boten van alle dag kijk in de spiegel die de middag knipoogt tot een hoger niveau. Op de voorplecht kleurt een droom het water naar een regenboog.…

zwijgend staan we op het perron scheiden hier onze wegen ik kijk naar jouw ogen maar jij kijkt mij niet aan we zouden voor altijd vrienden blijven je wilt nog wat zeggen maar je trein komt aangereden een vluchtige afscheidskus maar ik laat je niet gaan in mijn hart en gedachten ben je voor altijd bij mij gebleven…

ik vind dat een mooie gedachte, mijn moeder zo kijken naar die zeehonden en dan wolken op de achtergrond. Ergens blaft een dove hond Schuld en dank vallen weg in dat beeld. Het had niet veel gescheeld of ik was er niet geweest de waanzin van die willekeur troost het allermeest…

Die hoeven niet weg. Die missen een pootje.…

mij deze weg zou wijzen…

Er is iets diep in mij Waardoor ik naar je kijk Deze ets is het ontwerp Waarmee ik naar jou reik Je hebt mij al geraakt Voor het huidige moment De pennenstreek die ik maak Vindt in jou zijn weg fervent Mijn guts baant éénvoudig De kunst in het leven Het open meer ligt voor ons Dit beeld wil ik je geven Henk…

de nacht vlucht weg voor het oog van de dag een dikke mist pakt het dorp mysterieus in de verstrooiing gaat op en neer die je dus niet kan pakken voor je gezichtsveld (je weet niet hoe) morgen is er weer een dag om naar te kijken misschien zie je dan wel prachtige weidse vergezichten onder blauwe luchten…

Ik kijk blij. alles is zwart. De mensen zijn kil. Er is geen weg terug. ze weten wat ik niet weet. het is genoeg zo. ik wil niet meer. het is zomer. en ik heb het koud sla een arm om me heen want wachten duurt lang. het is genoeg geweest. voor altijd. te leven voor wat ik toch niet aan kon. De mensen zijn kil…

Ik sluit mijn ogen, droom weg in een wereld van verlangen. Kijk ik je aan, wonderschoon gedaante gehuld in zeeën van zout. Ik verdrink in je blauwe ogen, drenkeling in een hemelse oceaan. Drijf ik rond, hopend nimmer gered te worden. Ik ben verloren, bevangen door je warme blik. Liefde…

Ik stop met tikken, leg mijn ipad weg, kijk mijn eega aan en zeg: heb ik je vandaag al gezegd, dat ik van je hou? Want zo, doe je dat volgens mij nou, Immers morgen kan het anders zijn?…

Een nat uur brengen we door in de omringende natuur We wandelen langs boom en struik in winterkledij Een in de rij kleurt al naar lente: de hazelaar We wijken niet teveel van pad of weg Het regenwater aan de lippen Mij dwingt 't niet langer zuur .....te kijken.…

Kijk alle schaduwen verdwijnen ze lopen weg, ik zing en dans. Ik haal het zonlicht naar beneden en stop het in mijn schoudertas. Nu loop ik zingend door de dagen: het is zoals het vroeger was. ---------------------------------------------- uit: 'Zoals de wind om het huis', 1995.…

Ik kijk vertederd hoe je slaapt...zo..mooi. Streel met mijn vingers de lijnen bij je ogen weg Een zachte kus op je voorhoofd. Luisterend naar de zee die gelijk ruist met je ademhaling Met je lichaam dicht tegen me aan Gaan wij de ochtend tegemoet. Waar de zon ons wakker kust.…

twijfel kruipt naar binnen verstopt zich onder mijn huid in cirkels draaien mijn gedachten rond en rond rond en rond wel doen niet doen wel erheen niet erheen ja of nee aarzelend kijken naar het voor en tegen twijfelend bezig met wikken en wegen en dan neem ik eindelijk een besluit ik stel de beslissing uit…

Steeds vaker denk ik..wat heeft het nog voor een zin en wil ik weg,weg van dit alles 't maakt niet uit waarheen. Maar ik heb de pech,die stap niet te durven nemen,niet in mijn uppie niet alleen. Weg van deze wereld, weg van deze pijn. Wie sluit mij in haar armen en zegt mij dat ik niet meer bang moet zijn?…

De Boer op weg naar huis knarsend en langzaam de ouderwetse kar, neuriet de boer zijn favoriet gezang. De melkbussen leeg, rammelen mee De koeien in de wei, kijken met lodderogen toe, hoe de kar zijn weg vervolgt, naar de boerderij... Dampende bruinebonensoep staat te pruttelen op het fornuis...…

Kijk ik terug in de duisternis en vraag ik me af. Waar het allemaal fout is gegaan.…

ik kijk naar de lucht, zie wolken bewegen van ooghoek naar ooghoek, en altijd op weg naar wazige verten. soms luchtig, doorzichtig, soms loodzwaar, met regen beladen maar altijd op weg. als wolk wil ik reizen met onbekend doel, gestuurd door de wind die mijn richting bepaalt.…

te zweven of te turen kijk eens goed, meeloper sta op en vang aan schuur de gedrochten weg wat blijft bent u helaas, uw ego is naar de maan…

bewust van pijn bewust van verdriet bewust ook weten huilen helpt niet het lost niets op geeft even lucht na een hele diepe zucht ben ik mij weer heel bewust wat er op mijn schouders rust kijk in de spiegel mij zelf aan veeg boos weg nog weer een traan recht dan mijn schouders strek mijn rug en ga er voor vecht mijn weg terug doel…

de manier waarop jij naar mij keek maakte dat ik alle andere blikken van jou vergat het was geen vluchtige flits of weg dwalende kijk het was of jij mij nu eindelijk volledig begreep en in een oogopslag bleken alle vooroordelen weer even herijkt voelde als een nieuw begin in de opruim van puin en het inslaan van links liggende…

's Avonds in het donker kijk ik naar een heldere ster. Ik zou die ster graag aanraken, maar hij staat zo heel ver weg. Ik denk dan steeds die ster, die ster dat ben jij. Zo heel ver weg, maar toch ook heel dichtbij. Wij konden je niet meer bezoeken, dat kon je niet meer aan.…

Als ik mijn ogen sluit zie ik dat kleine kind zo wonderlijk, zo mooi zo lief en zo bemind Nu mijn lieve engeltje kijk ik in de nacht naar een mooie ster die op mij wacht Want ooit kom ook ik daar ver weg bij de maan dan zullen we samen stralen en als sterretjes aan de hemel staan *peetje*…