Alle inzendingen over kilometer

Twee dwazen op het levenspad Verbonden met hand en hart Trotseren de tegenwind Bewandelen hun levensweg Door dromen En op weg naar sprookjeskastelen Twee dwazen op hun levensweg Hun levenspad Duizend kilometer op blote voeten.…

Het is dunkt mij voor de gemoedsrust beter Wanneer men om het been van ieder kind Een elektronisch enkelbandje bindt Met een bereik van honderd kilometer. Dan waarschuwt elke keer de satelliet Wanneer die ergens pedofielen ziet.…

het lopende pad onder haastige voeten kronkelt eenzaam door ultiem en onverslagen mijn run stilt de honger naar vrijgegeven grenzen knielen voor het unieke geluk is houden van voldoende zweet dat deze kilometers lust…

’t Pensioenakkoord is hopeloos mislukt De zorg is gillend achteruit gegaan De solidariteit is naar de maan Eenvoudige student is kaal geplukt Het grootste wapenfeit, vertel ik blijde: Is honderddertig kilometer rijden…

Wie in de toekomst nog een stuk wil rijden Zal dat per kilometer gaan betalen De overheid kan daarna achterhalen Waar je geweest bent en op welke tijden Zodat ze heel uitvoerig na kan gaan Hoe lang je in de file hebt gestaan…

Het veiligst is van iedere etappe De laatste kilometer maar te schrappen.…

Reeds nu sta ik geregeld in de file Wanneer ik naar de overzijde moet En nu blijkt dus het wegdek niet meer goed Beschadigd door veel snelle zware wielen Straks mag ik daar slechts vijftig kilometer Dan kost het mij twee uur van A naar Beter…

Je kijkt me aan maar ik zie je niet verblind door de scherven van mijn verdriet Je praat tegen mij maar ik hoor je niet Doof door het geluid van mijn razernij Je raakt me aan maar ik voel je niet Immuun voor de warmte die jouw hart verspreid Je staat naast me maar toch ook niet Kilometers gescheiden door de grens in gedachten…

Er is weer kilometers dauw getrapt. En dat was nodig om goed warm te blijven. Geen verder nieuws waarover ik kan schrijven. Zo’n doordeweekse zondag? Nooit gesnapt. Geen snelsonnet dat actueel is, want ik haal mijn nieuws bij voorkeur uit de krant.…

Ooit stopte bijna niemand meer bij 100 En kwamen er wat kilometers bij Nu staan de winkeldieven in de rij En wordt de steelconstructie thans bewonderd 5 items, zo divers, da's even wikken Nog lastig om er eentje uit te pikken…

De tocht komt pas na kilometers vegen Of na een dag met lekker warme regen.…

Bewakingscamera's in elke straat, met enkelbanden het geweld bezweren, met kastjes kilometers registreren; zo gaan we richting een politiestaat. Nee, waar we allereerst op moeten staan: trek alle paters kuisheidsgordels aan!…

Een team met Molly, Noortje en Gravin Ging ondergronds en vorderde gestadig Victoria, de captain, groef krachtdadig Het laatste stukje naar Station Rokin Zo werd zes kilometer pijpenla Geboord met zegen van Sint Barbara…

Anderhalf kilo eiwit Tien kilometer kabel Kronkelend in mijn Hersenpan - zestig jaar Garant voor gedachten Zo helder als 't maar Kan - nu totaal Aan gort gewerkt, Uitgewerkt, Niet meer in staat Ook nog maar Een zuivere gedachte Af te leveren…

Breng je auto van de cardiscounter mee En je lijstje heb je al on line bepaald En in de laatste kilometers richting thuis Langs de drive-in makelaar voor een nieuw huis…

Buiten vriest het waait het maar in mij in mijn buik in mijn hoofd is het lente zomer, een vlinderpretpark allemaal door jou het allergekste ik ben hetzelfde in jou in jouw buik in jouw hoofd twee mensen in elkaar op kilometers afstand wij zijn ons er eentje…

honderd kilometer om iets uit te leggen zoveel zinnen, en niet eens zo slecht mijn lief, zij kan hetzelfde zeggen in één simpele centimeter, als zij het zegt mijn waterval van gebreide zinnen o, ik kan het uren achtereen maar haar twee minuten winnen het van mij, zij is en blijft een fenomeen…

Hij zwemt wel 160 kilometer per dag in zijn gastvrije oceaan ‘Een pretpark levert hem nog fijner baan’ De orkatrainers weten alles beter We wensen deze kwellers van het dier Hun leven lang een hok van één bij vier…

voetje voor voetje uur na uur lopen ze in een eindeloos lange slinger vrouwen, mannen, kinderen opa’s en oma’s ontelbare kilometers, net zo lang totdat iemand de poort zal openen om hen te verwelkomen en te omarmen met vrede…

diep en van kussen kilometers diep…

Er is weer kilometers dauw getrapt. De meubelboulevard deed goede zaken. De markt probeerde rommel kwijt te raken. En op terrasjes werd veel bier getapt. Maar weinig mensen gingen naar de kerk. En wie dit leest zit vast niet op z’n werk.…

Van Amsterdam naar Groningen dat is Langs Flevoland krap anderhalf uur rijden Maar als de buschauffeur zich laat verleiden En kilometers omrijdt, gaat het mis Toch weer een wijze les om in te prenten: Maak nooit zomaar een omweg via Drente...…

zover is het gekomen dat verzonnen kilometers hem vermoeien als een niet onaangenaam soort zeer die na een gezonde nachtrust spoedig zullen verdwijnen…

mijn beste beentjes zet ik voor bij vierdaagse wandeltoer zwetend zwoeg ik kilometers over zeven heuvelen dieptriest word ik bij het zien van het gladiolenlegioen ik haat die plastic bloemen bekeer mij tot de virtuelen van huis uit ben ik strompelpoot loop wél voor echte rozen…

Als honderdtien min veertig en daarbij een marge van drie kilometer tellen geen automobilist meer af kan snellen dan is de weg voor negen punten vrij. Wie tijdens theorie heeft liggen pitten mag minimaal zes maanden blijven zitten.…

De kilometers kruipen nu onder me door ik trap het gas wat harder in het is bijna twaalf Chris Rea klinkt en ik ga maar door Ik besluit: ik ga er voor maar zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Het is twaalf nu, ik heb het gehaald Chris Rea klinkt en ik ga maar door dan.…

Met slechts de nacht als dekmantel Koplampen In 't eindige op weg naar 't Oneindige Over duizenden kilometers van spoor Die zonder eind aaneengeslo- ten leiden Hoewel de nacht eveneens weer dag wordt Is reizen in 't duister te benijden…

De moordenaar rijdt wel twee kilometer door mensen heen, verpletterend; hun tijd staat stil, vervliegt, de massa krijt en schreit om de meedogenloze mensenvreter: de witte wagen op de dodenboulevard Tom Dumoulin gaf prachtig commentaar…

wij klampen aan bij de lange stoet van reizigers naar het gindse voorjaar we tellen en passant kilometers de uren dagen en weken en misschien nog een keer…

Woorden schrijf ik tot kilometers om afstanden te overbruggen. Mijn eenzame gedachten vormen ontelbare PS’sen; ze vliegen als postduiven weg. Geen grenzen kunnen mijn minnende mijmeringen dwarsbomen Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien over het afscheid en de tijd heen die ik bukkend sprokkel.…