Alle inzendingen over kinderogen

hun kinderogen zien de zon waar ik hem niet ontwaren of voelen kan kijk daar op het water daar dansen de golven met lichtjes op hun rug de zon maakt een feestje op het water en de wind laat alles draaien en draaien de wereld is wonderbaarlijk glinsterend en helder als glas zie je het omi?…

wel licht in sterren, langs hun Hemelpad een wereld danst in kinderogen en de aarde trekt nog naar mijn hart, haar eerste slag vergat voorwaar te beven nu dan: het is tijd ik kwijt de dag haar leven geven geeft - een slecht gevoel ten spijt - iets moois ze was hier maar voor even…

Ik voel mij eiland op eiland vergeten beelden herschikken kinderlijke ogen opnieuw bouw ik kastelen van zand aan het water hoor gegiechel geschater meeuwengeschetter regengekletter plonsen en plenzen gekeuvel van mensen maar ik voel me eiland op eiland alleen met elementen herzie bewust mijn kinderogen naar huidige tijd in mijn volwassenheid…

Ineens zijn ze daar weer: de tere tinten die hart en ziel in lichtheid openmaken, die vreugde strooien als de sterren in een droom en hier vertellen dat iets nieuws kan komen... De bomen zijn nog dood, maar straks komt heel veel lente en zalft mijn ziel met balsem van een lied dat nu nog schuchter klinkt maar dat de toon zal zetten voor…

Als een kind je vol eigen energie rechtstreeks in de oude ogen kijkt, weet je jezelf ook weer de uk van drie en diep in die kinderlijke blik blijkt een tijdloosheid, een opening die ont-ijkt wat gewicht had, wat echtheid leek te zijn; er is slechts vraag, de korte nu-termijn; niets staat vast tot het waargenomen is. Het kind bekijkt en reageert…

Er is muziek, er zijn gedichten en veel wat enkel kinderogen zien. Vernieuw mijn kijken, schep een zuiver hart in mij en aandacht voor wat klein en onbeduidend lijkt. En laat mijn danklied teder zijn.…

Zij kijken mij aan hoe diep zijn toch die ogen hoe warm die gloed ik zie opnieuw het bergdorp stof en stenen wilde lavendel granaatappelen vijgen en kweeperen vier kinderogen vol dromen een middag vol gloed wat een vuur ingetoomd hier woedt een lach in plaats van woorden die graagte dat trillen van de lucht…

ik ben het die geluk proeft en het helder weer meebrengt als lachende kinderogen. donker abrikozenhuid is het palmares van het badend eiland.…

vandaag denk ik terug aan een man, een zwaargewicht op lichte vleugels danst de gedachte aan zijn zachte blik, de bril wat schuin geschikt rondt welgebogen zicht zijn licht glanst tussen rood en goud geplooide charme waar de maan de bomen raakt schuilt zijn lach in kleine kinderogen…

Kerstwensen in elke taal, winterkiekjes, sfeermuziekjes, uitbundig of ingetogen sterretjes in kinderogen, kerstmis driedimensionaal. Drukte en gezelligheid, flitsfotootjes, kerstkadootjes, glühwein en de kerstkalkoen, een gebaar, een lach, een zoen, wat een wonderlijke tijd.…

zijn kinderogen volgen de sporen van littekens op de vaderrug littekenweefsel een mijnenveld van geweld papa, hoe kwam dat? een ongelukje lieve jongen, domme pech doet het pijn, papa? nee, ik voel niets meer soms een beetje in mijn slaap, domme pech, papa? domme, dikke pech ik doe mijn mooie hemd aan kijk, alles is weg!…

sterrenogen schitteren me toe omkranst door het weelderig groen dat haar heet bronsgroen,goudbruin haar weerkaatst het licht van duizenden zonnen intense blijheid die als uit kinderogen straalt verbindt de doffe willekeur van ons,volwassenen die teveel weten om nog onbevangen te zijn jouw naam is een lied als een paradijs dat ik mee-neurie…

Memisa, Novib Vervuld van mededogen Buik vol van honger, oedeem Onschuld in kinderogen, Indringend extreem Reclame voor zieltogen Eerder meegemaakt Eens hard geraakt Eens hart geraakt Eens verzamelde ik doppen van melkflessen Om de dorst in Afrika te helpen lessen Ik dacht dat ik verlichting bracht En sloeg slechts een diepe put, donker…

wat keert, de ruzies en de lieve woorden, de orchidee en de mestvaalt, de liefde en de haat, - we zien en horen het, we maken het mee, maar dwars doorheen dit alles, eronder en erboven, ervan doordrongen en doordrenkt het zachte suizen van eeuwigheid, het grote waaien van de geest, het helder licht van het mededogen, de verwondering in kinderogen…

Mijn bloemrijk dorpje met uitzicht verder dan een kinderoog grote lindes langs de laan reikend tot de hemelboog Zij is op sterven na dood Het licht is uitgegaan van baksteen is de horizon dampend grasland platgewalst begraven onder asfalt en beton Achter de oude ligusterheg rest slechts het houten kruis met de getaande tekst treed…

langzaam verkleurde haar lach de spanning in duizenden kinderogen nog knipperden zij op klein vermogen in een zacht heen en weer bewegen kwamen zij weer tot leven ademden hoorbaar uit zo lieten handen in een sterke kramp eindelijk hun vingers weer vrij in een opluchtend gebaar in brekende stilte rezen zij als een man op van…

je stilt dagen van winter en geeft me onwennige kinderogen bindt bitterheid aan alle lege uren nu dood sneeuwt op koude voeten de meisjesjurken, de lippen gedragen, ongelezen bij iedere gebroken vinger en nu het donkere huis de verte meet zie ik door muren heen de oude stenen in mijn te kleine bouwdoos jij kust me maar maakt…

het kind droomt van onbekende verten van onschuld en ultiem vertrouwen van donkere gestalten die zijn knuistjes doen ballen van intense angst onterecht de duisternis brengt licht dat zonder haar niet zou bestaan als de zon zijn kamer binnendringt op zoek naar kinderogen en de nieuwe dag zich openbaart ontwaakt het kind een…

Meisje met ravenzwart Haar die met knikkers Speelt, samen met Je vriendin - Gewoon op de stoep In een waterig Oorlogszonnetje, Jij kijkt met Vrolijke kinderogen De toekomst in Terwijl je een Van je glazen Knikkers naar je Beste vriendinnetje Rolt - zij heeft De waanzin die oorlog Heet overleefd, net Als jouw blik met…

vrijheidsstrijder, ontneem de nacht in mij en vlei jouw liefde tegen mijn behoeftig silhouet, niet dat ik jou wil aanraken maar je adem brengt in mij het leven terug de sprei, de tabernakel waar we onze fantasie beleefden en de dromen die de zomen herstelden naden nu rafels in mijn geweten toch ben ik dankbaar wat jij me gaf, twee paar blauwe kinderogen…

Twee paar.. kinderogen..nog zo puur.. trouw kijkend over, zelfs, de hoogste muur. Zoete woordjes, zo lief en oprecht. "Hartendiefjes"...zegt zij liefjes... "hier is mijn hart".. waarop..zij het dankbaar..in hun handen legt.…

Levend in gedichten opent zich een wereld van gedachten opmerkzaamheid scherpt aan heel de schepping openbaart zich als door kinderogen in alledaagse dingen schuilt iets uitzonderlijks elk voorwerp nodigt uit ontmoetingen herleven belevenissen spreken gevormd, geschaafd, herlezen heel je wezen bestaat uit een gedicht hart en…

buiten trilt de dag nog na, er loopt een meisje, tussen alle anderen ze wuift haar haren zachter door het open raam binnen slaapt vermoeidheid, rond de steeds verlegen naam van kleine kinderogen morgen mogen we weer leven morgen mag ik alles geven, aan mijn doorgedraaide lach en buitelt door de nieuwe dag het weven van haar vrije…

Je tranen zijn net kleine parels vloeibaar als doorzichtig kristal ze druppellen uit je kinderogen rollen over allebei je wangen. Zo klein en al zo ongelukkig kom in mijn armen, vertel me waarom heb jij zo’n verdriet wees niet bang ik zal luisteren.…

ter wereld komt, Moeder verscheurd in lichaam en geest, Harde winterzon die gevoelloos Het binnentafereel beschijnt - Schoongewassen lakens liggen Stijfgestreken gestapeld in de kast; Vader die allang weer aan het werk is, Zich van de prins geen kwaad bewust; Moeder met gesloten ogen, Dromend van het kind dat naast haar ligt, Kinderoog…

Je lacht mijn handen naar je toe als grijs grijnzend wordt omarmt door zacht blauw en lijntjes jaren ringen van verdriet even huiverend achterom laten kijken zwart, wit, zwart, wit, zwart,wit en toch steek ik over zonder op te kijken noch om te zien naar eens als kinderogen mij vragend aankijken en banden binden wil je met mij yahtzeeen…

stukgewoeld land een maskerade van donkere bladeren bedekte mijn snikken met honend gelach te zwaar voor ogen droeg een schuldeloze de nacht op grauwe gekromde schouders grijpend grillig striemde de gesel ontloken vruchtig in verduisterde oorden eeuwig en eeuwig veroordeel ik nu het diep zwarte hijgende land schuldig voor kinderogen…

kinderogen staren me aan het is prachtig maar ook heel dwaas vol verwachting klopt hun hart want ik speel dit jaar voor sinterklaas een ieder geeft zijn wensen door de een wil een boek, de ander een fiets ik beloof het ze allemaal plechtig alleen wie stout is geweest, die krijgt niets tot er een klein meisje bij me komt zij raakt me nog…

streamende rein fjoerflikkerjende donder balstjurrich mei geweld letter: sjucht it ferbaasde himmelwetter mei kleare berneeachen en omearmet de stilmte fan de iere moarn Vertaling: onweer de nacht inktzwart striemende stromende regen vuurflikkerend onweer onstuimig met geweld later: ziet het verbaasde hemelwater met heldere kinderogen…

Gelukkig zijn er nog de kinderogen, die zeggen: spullen mag je ook gedogen.…