Alle inzendingen over kindjes

Lieve Opa, jij weet nu van mijn geheimpje wij blijven voor altijd vrindjes maar schrijf dan voortaan wel elk rijmpje niet aan 1 maar aan twee kleine kindjes!…

Orang-oetan wrong zich in alle bochten en Bonobo maakte zich kleiner voor hem Zoveel als ze van elkaar hielden al zat hun relatie vreselijk klem Toen hun kindjes waren opgegroeid namen ze eerst nog samen de benen maar al waren ze aan elkaar verslingerd de puf was uit hun liefde verdwenen Orang-oetan besloot dat hij alleen verder moest en…

Bangladesh een jonge vrouw die achttien uren achter elkaar heeft gewerkt en dat al wekenlang voor het bedrag van een paar luttele euro’s per dag, zakt plotseling ineen in haar hand nog een schattig tuinbroekje voor kindjes aan de andere kant van de wereld zo een als waar het blonde meisje in liep waar mensen zich goedkoop en toch mooi…

Haar werd verteld dat ze zwanger worden kon...van een zoén, want op dié manier kreeg je kindjes. Dus dat verliefde kind van veertien was als de dóód, toen ze d'r eerste zoen kreeg, op d'r wáng nog wel... En die meid had een paar héle slechte weken, 't was een regelrechte hél!…

de ouders zijn apentrots als hun kindjes heel plots hun territorium uit gaan breiden door hun vleugels te spreiden nog heel even blijven ze hier zij schenken ons veel plezier dan is ineens het afscheid daar tot weerziens, tot volgend jaar!…

Wij hadden toen zoveel tijd en jeugdidealen enkel dromen, liefhebben, kindjes baren. Het lijkt alweer zo lang geleden, jij en ik, liefde als verwachting felgekleurd. Romantisch symbool om emoties uit te drukken, tegen een lichtblauwe achtergrond van huwelijk. Wat heeft liefde een natuurlijke slaap gehouden.…

O, gij voor wie de driften zwijgen Wanneer de droppels door uw borst Als door een doek der liefde zijgen Ter lessing van des kindjes dorst, Wat zijt ge schoon en opgetogen!…

O, gij voor wie de driften zwijgen Wanneer de droppels door uw borst Als door een doek der liefde zijgen Ter lessing van des kindjes dorst, Wat zijt ge schoon en opgetogen, Iets zoets ontstraalt uw dromende ogen.…

Daar is mevrouw Egel met haar kindjes. ‘Ik wil citroenthee,’ roept er één. ‘Netjes op je beurt wachten,’ zegt ma Egel, ‘anders gaan we hier nooit meer heen.’ ‘Ah, Mevrouw Das, komt u binnen. Wilt u ook een kopje thee?’ ‘Ja, graag, ik heb zo’n dorst, geef me er meteen maar twee.’ Het is elke dag gezellig in dat theehuis in het bos.…

Kindjes spelen vreedzaam Stil en dus verdacht Dan een gil en ruzie De kerststal wordt verkracht Een herder is onthoofd Maria ondergedoken De lichtjes zijn gedoofd Jozefs been gebroken Kerstkransjes in de boom zijn een ware straf Je roept zolang ze hangen Niet doen, blijf er af Het kerstdiner geeft ruis Wie doet wat wanneer Zijn…

Ook mag Julia trakteren Mama gaat met Julia mee Kindjes en juffen komen Julia feliciteren Wat er verder nog komen gaat, Julia heeft geen idee. Net als thuis slingers en ook een versierde stoel Op het bord een mooie tekening gemaakt door juffrouw van der Doel.…

Vielen dan 's Kindjes oogelijns dicht, dan doofden zij gauw hun sterrenlicht en ieder koos zich, zonder geluid, voor heel de nacht een plekje uit . Twee zetten zich, groen als de zee die deint, aan zijn hoofd- en aan zijn voeteneind. Rechts en links, op de spondeplank, zaten twee andre, als sneeuw zoo blank.…

Voor de jonge vrouw met de kinderwagen; bij de eerste klank bleef zij even staan in herinnering, zag haar kindje aan en wist hoeveel kindjes daarvoor zo lagen. Voor de man die net zijn hond gin uitlaten. Hij zag weer de tijden van eenvoudig geluk, het huisje, het bestaan zonder veel smuk, en de vrouw die alles weer goed kon praten.…

Zij koesterde haar kindjes met mutsjes op in nachtelijk weerzien. Haar kroost mag eindelijk weer eens kou lijden. Kou. Koude. De mensen hebben gelukkig weer wintertenen. En weer verkleumde vingers. En de gronden worden weer hard. En ze levert stenen op. Moedertje maan verzamelt hoog boven haar kindertjes met mutsjes op.…

Totdat in huize Merel kleintjes werden geboren Moeder de vrouw greep Karel bij zijn veren Het werd nu eens tijd andere zaken te leren Al dat stunten was leuk, maar eerst kwam 't gezin En zo schoot de vrije vogel er uiteindelijk bij in Hij hield van zijn kinderen, begrijp me goed Maar dat stunten dat zat zo diep in zijn bloed Voor zijn kindjes…

vast Zijn jong leven dat het heeft getast, En er komen van zijn lippen uit Kleine krakelingen van geluid, En het rekt zich, geeft een hoge schreeuw, Wil dan boven uit de wolken sneeuw Van zijn witte bedje naar het licht, En het roept met rimpelend gezicht Dat het honger heeft en Een na Een Komen tere handen, brengen heen Zeer behoedzaam, kindjes…

Dagelijks wel honderd kindjes van en naar de school toegaan? Ze durft zelfs nog blijven praten, ook al staat de wereld stil. En ons zorgeloze tochtje, eindigt met een scherpe gil. Zouden we nog zonder doosje, durven rijden langs de straat? En wat als we echt gaan twijfelen, hoe onze weg nu verder gaat.…

Dat zei de Sint, mijn vriend heb je misschien een beetje mis, weet je wel hoe blij die kindjes kijken, als we ze met cadeautjes komen verrijken? Jawel zei zijn grote vriend maar ik bedoel: die blijdschap is maar tijdelijk, ze verwachten steeds maar meer. Dat mijn vriend is de tijd, en die van weleer, komt nooit weerom!…

En achter het schoolraam spelen de vrije kindjes onder hun parasolletje. "Oh rekenwerk en rekenen met cijfers in grote ruitenboeken!" "Algebra en kubussen nog aan toe!" De kinderen begrijpen maar niet de Hongaarse kubus. De kinderen in de klas schreien daarom tranen van ellende.…

Maar hoe dan ook, vertel eens Claire Wat deed die liefste Assepoes Van jou vijf jaar geleden, Lang voor zij met haar kindjes 't Strand van Knokke zou betreden...?…

Over moedertjes mat gelaat Een weerglans gaat, Een weerglans gaat Van kindjes vredig dromen; Hij ziet nog een strookje hemel daarin, Zij voelt van zoete hemel 't begin Over zich komen.…

Nu op het friese ijs stonden ze later met hun kindjes sneeuwpoppen zo mooi. Hij bakte patat met appelmoes. En zij vulde de bekertjes met jenever. De kaatskoning met zijn zilveren bal om zijn hals mat met moeders naaigaren het ijs. Haar dikte en haar lengte. En de rayonhoofden maakten de centimeterrol los.…

Hij voelde dat dit hem bijzonder beviel en zo ontstond het draakjesasiel Gravin Lollepol lachte in haar vuistje, haar zoon had nu een huisje Een boompje een beestje en een vrouw, kindertjes komen dan vaak al gauw… Zo is het geschied, zij had veel lol en alle dagen haar handen vol Met draakjes en kindjes van het gelukkige paar, jaar na jaar na…