Alle inzendingen over klaarheid

Van elke zin en betekenis beroofd, Loop ik schuifelend rond in mijn hoofd Een mist rond beelden en gedachten Geen mens die klaarheid kan verwachten.…

Wat je voelt kun je niet zien. Wat je bedenkt kan niemand raden. Hoe je doet kan iemand inspireren. Maar waar je verkeert zal niemand investeren. Wat je benauwt begrijp je vaak niet. Waar je van houdt moet zich nog manifesteren. Hoe je ook hoopt - men blijft twijfel zaaien. Daarentegen zal wie schrijft ondubbelzinnig noteren…

je ogen spiegelden een klaarheid die ontwapende in licht de basis legde voor ware transparantie elkaar de hand reiken was al bereiken van saamhorigheid waar golflengten synchroniseerden perspectieften matrixen het doel zo hebben wij de toekomst gezien het schijnsel van utopia misschien…

Boven de onrust van mijn ziel zweeft alles overziend in klaarheid de zilveren stern die rust geeft aan mijn onrustig hart In vriendschap opgedragen aan Martin van de Open Hof in Groningen, maandag 9 juli 2012…

na zijn goede bedoelingen loopt hij op de klippen van zijn zwijgen met weinig meer dan kreupele woorden trekt hij diep de polders in nooit was de helderheid van de duisternis in zijn verscheurde ziel zo nabij…

het is de ochtend die na lange nachtelijke uren klaarheid brengt het dorp en het land weer mooier maakt de vrijheid schenkt waardoor een heerlijk hogelijk geluk het zijn de laatste sprokkels jeugd ze leven in mijn hoofd ze jagen door de dagen en mijn bloed kent nog geen pijn er is de eerste koffie en het honingbrood de wijze raad van Spinvis…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ----------------------------------- Uit: 'Verzameld werk', 2002.…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ---------------------------------------- uit: Verzameld werk. Gedichten (2002).…

waarheid is klaarheid in zinnen zinspeel de stilte ik kom verstild als man…

de stilte de storm beiden razen van oever naar oever op weg naar wat vergeten is wat verstild is wat nog open moet herstellen net zo lang tot klaarheid schijnt en rust mag zijn…

Het gaat buiten je bevattingsvermogen dat er, met ál de wetten die er bestaan, er blijkbaar niet één in staat is, klaarheid te scheppen in het geheel.…

Ik moet in dit geval de vrienden doen gedinken, Van al te nieuwe most niet al te veel te drinken, Want dat en doet de blaas noch ook de mage goed, Dus gaat niet tot de most met al te rasse spoed 't Is beter dat de wijn haar klaarheid mag bekomen, Eer dat ze wat te veel dient in te zijn genomen, Men heeft van oude tijd die luiden wijs geschat,…

mijn boezem blaakt bewogen door een schoot die je adem golvend vervoert blij en wakker voor ‘t minnende oog van de blozende ochtendzon zo zalig, zo heerlijk natuurlijk ogend oh, verzucht ik weer jouw lieflijk zongezicht en nectar lippen verblinden meteen vertonen op tijd een wonderlijk zoet genot door ontloken klaarheid ontvonkt…

jij weet de woorden maar zegt niets je ogen spreken er hapert iets in onderhuids voelen zonder uitleg van bedoelen een logica die voor mij breekt alsof jij niet alles geeft in je blik zweemt waarheid met een vrouwelijke klaarheid jij lacht ontspannen weet dat ik je nooit helemaal zal leren kennen…

Ze zijn te krap voor die Ghanese masten Al die Chinese voorbehoedsgeschenken Het deed me aan die ouwe sexplaat denken Van die Chinéés die geen kapotje paste 'Hang Wang', een lied vol expliciete klaarheid Blijkt nauwelijks banaler dan de waarheid…

Ons clubje is ook niet gebaat bij klaarheid, wij zitten niet te wachten op de waarheid, géén toets dus, géén enquête, niemendal. Nee, wat wíj willen weten op termijn is enkel dat we toffe jongens zijn.…

er was dat moment onverwacht dat de niet begrepen vragen die een leven lang in haar gedachten cirkelden plots zonder meer op hun plaats vielen en alle verwarring werd orde alle vragen antwoorden klaarheid nu vanzelfsprekend in dat ene lucide ogenblik ontijdig van haar dood…

in de schaduw van lezen plaats je momenten van leven in het licht van de zon kiest waarheid zijn klaarheid daar waar het donkert heeft dag geen gezag en duistert de nacht lees maar de schaduw in het licht van de zon daag maar de nacht uit in een waarheid die komt…

vreemde ogen spreken waarheid dwingen woordloos haar respect niets gelogen geven klaarheid worden niet boos onbedekt vreemde handen vormen zinnen dempen krachtig haar verdriet vragen branden diep van binnen ... maar de vreemde antwoordt niet…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…

een woord uiten is vaak balanceren op een koord als vechten tussen waarheid en schemering tussen klaarheid en behoudzucht tussen zwijgen en opgelucht krachten bespelen mijn gemoed het karakter zal ten einde bepalen: is het woord hard of zoet…

het lijkt mij dat de dood dichterbij is dan de klaarheid die ik zoek in mijn bestaan dichter dan ik zou kiezen en toch gekozen worden door de dood zou me nu liever zijn maar wat is liever als alles er niet meer toe doet wanhoop mij ten deel is en ik eenzaamheid te over heb wat is dan nog liever dan hunkeren naar droge ogen en onvoelbaar…

Pas na een lange tijd ontstond er klaarheid. Toen hij ontwaakte, bleek z'n droom bewaarheid.…

de klaarheid van het moment de graagte van de geschiedenis de plek die je van vroeger kent de stilte van de getuigenis het daagt bij vloeiende vlagen een ongeschonden kindverleden van voor de bewuste dagen zo voortschrijdend vermeden wat niemand meer kan horen raakt in rangen kwijt gaat in geheugen verloren in de zomen van de tijd…

weer sneeuwt het in bevroren geesten de klaarheid van de maan heeft afgedaan bedekkend wit effent de streken waar cultuur de bakens uit heeft staan je winterslaapt in hart en nieren freewheelt door de dagen heen maar als gedachten gaan ontdooien zal lente zich na sneeuwruim gaan ontplooien…

de holle wind is gaan liggen weg zijn de frasen en vlagen poeha strak waait waarheid wappert klaarheid met wimpel voluit nog suist het geluid langs vaten die ooit de wind deden razen maar dat spel is uit in duigen gevallen zoals het gezegde luidt…

Wanneer brengt taal klaarheid? En niet woorden zoals waarom, met het ontwijkende antwoord, daarom. Wanneer is liefde, geluk en blijheid en niet in strijd met de werkelijkheid, omdat wij het aaneen breien, door de onduidelijkheid van onze taal.…

heb wolken uit elkaar geplukt wind opgedeeld in vlagen kon warmte van de zon niet meer verdragen ben naar de nacht gevlucht in anoniem een vrij bewegen kom in stilte slechts het donker tegen heb mijn jas al uitgedaan nooit zal ik meer naar licht van dagen gaan schemeren zal mijn leven zijn klaarheid doet in openheid mij…

Wie een landschap tekent, heeft vaak aan één lijn genoeg, zo ontstaat klaarheid in een beeld, een verhaal van lucht en aarde en zoek niet naar een tijd, een richting die is er niet en nooit, misschien zit er regen aan te komen of wind en wat dan nog, je kunt de wind niet vragen om te blijven, er is alleen de stilte 's winters die het…

Hollands gedoog, ik begraaf in Ontwikkelde waarheid Op wetenschaps klaarheid Heerlijke stenen verslaving Poëzie is wat ik wil Wie geeft ontvangt Energie ontspant En ik ben stil. Zowaar, ik laat mij niks kisten Weg met de verjaardagschristen.…