Alle inzendingen over klank

zó snel gaan soms de woorden die ik zou willen vangen als we met meerderen samen zijn klanken een enkel woord waar is de zin nu gebleven ik grijp hier en daar plak het aan elkaar voeg er wat bij en er ontstaat iets wat er op lijkt de woorden ze blijven stromen ik zie ze vóór me verdwijnen naar een plaats waar ik nog niet ben en zo…

Touwen van taal ontbinden traag als gebande stem het lijf verlaat, in lucht verwaait tot klank naar keuze, hecht aan het ontluisterd oor. Spraak en schrift op goud gewogen, laten letters ‘leven’ schrijven op onverschillig dood papier, met onder regels, achter zinnen, vermoeden van beweging, richting, liefde, lust en last.…

Een klank is het die tot me komt geen woord geen lettergreep een toon die niets betekent. Er komt iets in me om iets wat ik nooit begreep licht op nu mij het donker heeft. ---------------------- uit: 'Stapelen', 2005.…

En op de klanken van de muziek kleurden mijn emoties in mooie lichte kleuren en verdwenen in de stilte van mijn ziel…

hoelang zal 't laatste lied duren klanken der uitgeleidene hoeveel engelen zullen nodig zijn om het koor te vervullen waardoor de hemelpoort gestaag haar deur zal openen op het juiste moment licht zal schijnen ter begeleiding om haar te brengen daar waar wij nog niet klaar voor zijn liefde de boventoon voert klinkt 't vaarwel onherroepelijk…

Dromen van nog vele woorden van leven in mooie herinnering aan liederen of schone teksten in ritme en metrum menig metafoor klanken der Muzen als streling van gehoor strelend als handen het lichaam beroerend de mond als een zoen omarmend de ziel het hart verwarmend jouw ogen herkennend in ‘t missen van jouw warme woorden van toen.…

in de stilte van de morgen dragen gedachten verder een kunstwerk toont zich in beeld en geluid door een dekentje van dauw warmt een zonnestraal het pad spiegelt een wonderlicht over tranen, zorgen heen een nuance dringt zich tussen verborgen klanken het schrijft zich tot een lied laat de geest weer dromen een hart vol vertrouwen…

Wat en wie ik gaandeweg verloor in wazige beelden en klanken weer zie en hoor. Een zweem van heimwee zich af en toe nog koesteren laat.…

hoor je het fluisteren, het suizen rond de winddansende bomen weet je hoe heerlijk je daar kunt mijmeren, stiekempjes dromen kan luisteren hoe de vogel er klanken van liefde zingt wanneer de ochtendnevel mysterieus de nog grillige takken omringt zie je hoe de zon een verlokkelijke knipoog illustreert in een bonte lucht het…

had klanken geleerd in melodieën die raakten om van hen die ze hoorden betere mensen te maken speelde en zong zonder kind of kraai honden waren verdwenen of namen de benen droef werd het lied in tonen die vluchtten alsof de coupletten ook wilden rusten pas op het eind klonk diep in het dal een schamel geklap de siësta liep af…

En verder trekt een rij dagen geregen tot jaren ontsproten in nieuwe ochtendzon uit warmte van talrijke kleuren vormen en klanken als sierraden om vrouwenhals de dagen die groeiden in lichtend gloren als smaragden snoer een gordel om smalle taille gedragen zwierend in warme dans tot gouden kroon bezegelt de uren voor het nijgen van de avondzon…

Ze hing haar weemoed aan de wand zodat de gasten kunnen zien waar hij voor stond er staan alleen nog lege stoelen en guitarras zonder klank dwaalt zijn geest er bovendien zijn gezang is er verstomd hij nam de Fado met zich mee over de kolkende zee nog steeds stelt ze de vraag schreiend aan de Taag: waarom ging je toch alleen we zijn…

De klanken achter tonen en akkoorden. Wil je me voelen in het diepste van mijn zijn? Via het hart kan je het weten een antwoord o zo rein. Jij en ik raken elkaar niet kwijt. Samen zijn wij de ultieme twee-éénheid.…

. --------------------------------------- uit: Met een klank van hobo, 1980…

Donderdag 17 juli Gitzwart De dag gegrifd in het geheugen Met levenslange inkt De pluche beer die ontheemd Zijn eigenaar zoekt Maar zijn roep is als een holle klank, Een echo der vergetelheid Wat echter nooit daarin zal geraken Is het gemis dat als Een verwelke roos In een verder onaantastbaar veld De onberispelijkheid tenietdoet Nu en…

Hier leeft geen angst niet hier nee, in mijn thuis, gebouwd van hout dat, hoewel oud, haar klank niet is vergeten. Het kraakt en piept enkel en alleen het ritme van ons leven, voor wie luistert en wil weten, hoe stormen te verduren die wanhoop waaien, mettertijd, en hoe te bestaan achterstevoren.…

Ik meng dan klank en kleur, verander steeds de setting. Verwissel soms een zin, maar hoor de dissonant. Lees het eens hardop, of bekijk het van een afstand. Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

Een souvenir van onze laatste avondmaaltijd gaf jouw smaak van culinair uiterste wendingen die een aria bracht in mijn gedachteloze brein om warme klanken in mijn oor te laten zingen.…

Vandaag spreek ik de namen uit van mensen die zijn voorgegaan en eer de waarde van hun leven met de liefde mij gegeven tijdens aards bestaan blader ik door de gedachten dan zie ik hun gezichten weer en klopt het hart de klank van toen we samen lachten hoe krachtig voelt het zijn van ieder die mij dierbaar was en is gebleven stil steek…

dat Satie niet afkerig was van weemoed weet ik al langer in dit vroege klavierwerk heeft hij zijn ziel gestoken met tederheid worden toetsen betast emotie vertaald in heldere tonen vrijbaan gegeven aan tranen die gedreven zullen stromen zo er iets op aarde is dat klank geeft aan m'n gevoel dan moet dit het zijn de klankkleur rijk aan…

Een afgedankte clown ver van geliefde verwijderd een stem zonder klank geen muziek om te spelen adem zonder lach. Waar is mijn liefste die mijn lippen weer krult bij muziek van mijn viool dansend bij licht der maan op galabal onder sterren.…

men moet klanken proeven ritmes voelen stemmen vinden men moet poëzie wegen op schalen van eigenzinnigheid men moet secuur schrijven langzaam kauwen woord voor woord polijsten men moet lijstjes van het moeten maken tot het nieuwe weten men moet uit verlangen schrijven Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken nog eenmaal…

De klank van haar woorden dringt nog amper tot me door. De streling van haar hand is van mijn huid verdwenen. De gang naar ‘t kerkhof wordt steeds moeilijker. Maar ik weet dat ik blijven komen zal. En telkens zal ‘t verdriet dieper in me boren, en de vragen en de twijfel, en de bitterheid om ‘t eigen lot.…

Golven van klanken bereiken langzaam het diepst van de ziel van de danser. Langzaam ontwaakt hij. Wolken van tonen tillen hem op, laten hem zweven onwerkelijk mooi. Zijn lichaam, vederlicht, beweegt zich voor mijn ogen door een eindeloze ruimte Lichaam en geest schilderen een prachtig schouwspel van beweging.…

lief schreef een droom haar verhaal in de mimische spieren van je gezicht in heerlijke ontspanning liep jij door de wereld van ginds waar ook je lach zonnetjes bracht in kleine klanken klonk de tijd van vele generaties zonder strijd en spijt in gelukkig samenleven toen remden je ogen en in een langzamer bewegen kwam je tot…

Met wat ik denk nog wel, maar niet in klank. Het is stil in huis en buiten ook. Even nog een luchtje scheppen en genieten van de sterrenpracht. Het is zo stil daar boven, net of daar helemaal niets en niemand is. Maar dat weten we niet zeker. En het zou toch zonde wezen als al die sterren zonder leven zijn.…

Soms hoor ik je stem… Zomaar onverwacht Jouw warme klanken Helder in mijn hoofd In mijn dromen 's nachts Voel ik je mooie handen Zacht en toch zo sterk verstrengeld met de mijne Soms ruik ik je geur Heel even maar… Verwardheid alom Het gemis is compleet…

Langs ijle spiralen daalt een klank uit vage verten wordt een levenskiem geboren de dichter luistert naar een dunne stem heeft nog de chaos niet bezworen maar schikt en kiest hij steunt en voedt het schepsel dat in hem is komen leven met woord en zin die uit het niets steeds helderder rondom hem zweven totdat het een gestalte heeft en een gezicht…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

jij weet hoe je de tonen moet laten spreken het schrift is slechts een duiden van wat er komt natuurlijk heeft de componist al jouw lievelingskleur omdat de geur van zijn muziek bij jou past hij heeft instrumenten gekozen die zijn boeket vervolmaken in schoonheid door ultiem samenspel van balans en klank het is aan jou om dit…