In memoriam matris (11)

Morgen ga ik naar het graf
van mijn lieve moeder.
Schreien kan ik niet meer
en reeds vervagen haar trekken.
De klank van haar woorden
dringt nog amper tot me door.
De streling van haar hand
is van mijn huid verdwenen.
De gang naar ‘t kerkhof
wordt steeds moeilijker.

Maar ik weet
dat ik blijven komen zal.
En telkens zal ‘t verdriet
dieper in me boren,
en de vragen en de twijfel,
en de bitterheid
om ‘t eigen lot.

moeder ziekte

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 73