Alle inzendingen over klassieke

Een heel klassiek gedicht, vol mooie woorden - hoe lang geleden dat ik dat nog schreef... Waarover moet het gaan: de liefde? moorden? of zoveel dat wel ooit vergeten bleef?…

De kleinkunstwereld komt in het geweer Daar radioprogramma's moeten wijken Geen net kan nog voorbij een doelgroep kijken Met dat ge-her-in-deel en gesaneer Ik zie, voorbij de laatste herindeling Een eindeloze zondag vol verveling…

-Wiebes: “Waarom op school nog Frans of Grieks verstaan? Gaan we daar nog de Chinezen mee verslaan?” -Motet van Brahms: “Waarom is het licht gegeven Aan wie voortploeteren? Waarom het leven ..?" Ach, meneer Wiebes, houd de jeugd niet dom, Om wetenschap en kunst; en de muziek: Daarom!…

voetballen gaat waarop hij plechtig belooft aan haar te zullen denken in de rust Danny die zich zorgen maakt over zijn dunner wordende krullen zijn vrouw die hem bij ontbijt verteld dat het beter is de "10" anders in te vullen Dan gaan alle mannen strijden voor de eer van de grote steden en schoffelen zij elkander ten onder in naam van het klassieke…

We hebben wat te stellen met de Grieken Die in EU verband het paard van Troje zijn En thuis slaan ze de boel ook kort en klein Precies als vroeger, want ze kennen hun klassieken Maar wát een weertje is het daar en in m'n blootje Bestel ik straks met vette knipoog 'n 'Oe-zootje.' ------ Griekenland moet fors bezuinigen…

het linnen lijkt nog maagdelijk wit maar met een warme streek heb ik de ondergrond gedaan weet waar je ogen komen staan de oren en je korte haar oplichtend in het licht van zon penseel met chique je neusje is klassiek in een tintje meer zet ik in vochtig rood je mooigelijnde lippen neer en weer wat olie om het drogen te voorkomen…

het onderwerp verscholen in een letterwoord van eenstammige grepen en afgebakende abc-termen om dan, toen het moest de zinnen verloren waren weggelopen van de man die zo nodig en eindelijk het één en meest belangrijke om dan stil te worden deze woorden zullen niet gerecycleerd, eenmalig zijn ze zouden ze, zullen ze eenvormig en klassiek…

je schaakte bedachtzaam verzette de stukken met meesterhand zelfs jouw klassieke opening kreeg daardoor een gouden rand maar je tegenstander was frivool en vlot torende met strakke lijnen dresseerde paarden zonder bokken in hun zijwaartse galoppen haar koninginnenspel had de magie waarin jij hapte zij met een lach op mat afstapte…

bloemen sieren je houten kist de kleur past ongenoemd bij jou zacht speelt klassieke muziek en ik hoor, je neuriet mee het besef dat het goed is zo wordt in mooie woorden geschetst waarna de laatste melodie begint een enkele traan valt gelaten even strelen handen zacht over het hout dat je omhult een nieuw begin, voor ons een einde dit…

Met m'n ogen gericht op de klassieke benzinepomp denk ik, was ik maar getrouwd met een sjeik dan kostte het me geen vermogen om de auto vol te gooien, want jemig als ik naar die prijzen kijk denk ik... Was ik maar getrouwd met een SJEIK.…

Als kleine tollenaar inde ik van het Wad liefde, liefde die broos me omarmde en die mij bevrijdde van het juk om steeds maar drenkeling te wezen het koor van zout zonder een duidelijke dirigent braken de golven en tilden het schuim ver boven mijn kunnen zodat ik balanceerde tussen de mimiek van het klassiek of de garderobe die het heden…

Witteman die zo bang is voor de dood er geen moment aan wil denken leidt een debat in Buitenhof over oprekking van de euthanasiewet ik ben benieuwd, ik ga kijken Ik heb het gezien, gehoord en gevolgd en met name gelet op zijn krampachtigheid Ik zag een toenemende nervositeit of deze is neutraal standaard hij blijft maar zeggen dat het…

Geduld Een Mattheus Passion zou je niet moeten uitzitten, maar moeten uitliggen! Niet voor de luiheid, vermoeidheid of gemak maar voor de intensiteit van het gebodene! Om je lichaam en geest niet bovenmatig, overmatig te belasten! Maar voor wat Bach’s goddelijke muziek en Gods eigen heilige bijbelse teksten onwisbaar aanrichten in…

En, hebt u kunnen vinden wat u zocht In ons speciaal online-assortiment Gevoerde enkellaarsjes, chelsea pumps Sandalen loafers slippers sneakers boots? Of was u al eens eerder ingelogd Voor festival- comfort- en bikerhikers Bordeel- en aboekazim haremsluipers Of veterboots en mata hari schoenen? Hebt u niet kunnen vinden wat u zocht?…

Wees niet boos mijn lief Als ik straks ga ben je nog In mij Kwijnt het beeld van je bleek Gelaat in schaduwen Van tederheid Wees niet boos mijn lief Omdraaien en zwaaien Zal ik niet Als ik straks van je ga, beetje…

Pop-muziek of licht klassiek ze hebben beiden iets maar luister met je ogen dicht dan toveren ze een glimlach op je aangezicht Op mooie muziek zou ik willen "slowen" In de armen van mijn lief ogen dicht en gewoon niets zeggen genieten , heel erg intensief...…

je lach koestert nog het oude goud dat van diamanten en briljanten in een klassieke setting houdt je nipt de rode port zoals in vroeger tijden koket en welbespraakt kon jij iedereen verleiden ogen twinkelen als voorheen toen jij het stralend middelpunt van de society was in een aangeboren gastvrouw schap jij bent niet op retour het…

Waar een manneke groot in kan zijn: de geschreven noten,zijn muziek en klein blijven in zijn toelichtende woorden: "niet vergelijken, wel spiritueel, niet liturgisch, wel ritueel" slacht, smoort elke emotionaliteit van de toehoorder z'n eigenheid te vinden in deze moderne vorm op oervormen van de klassieke diener Bach recensiegedicht…

schemert fijntjes groen met donkerrode ondertonen in goud filigraan gevat een luxe dompeling in het warme bad van sfeer en verfijning dat al uitstraalt van dit diner de chique is nog niet verziekt met shirt en spijkerbroek maar opgefleurd met kleur en smaak de couverts zijn uitgebreid en op de tafels glinstert het kristal in zijn klassieke…

Maar stilaan mag het, even stilstaan, of zelfs een hele poos, wijn wordt er beter van en ook klassieke muziek, voor zover dat kan.…

De natuur wrokt niet, draagt de gevolgen als nieuwe vanzelfsprekendheden voort in de tijd, vervult in volle majesteit het heden in zijn klassieke vluchtigheid, kent de eigen wetten door en door, glimlacht om de onvermijdelijke lente. ----------------------------------------- uit: 'Het meer van de ondank', 1987.…

een tuin vol vijvers vrolijke fonteinen een paleis met zuurstokoudroze muren klassieke ramen puur blauwe kozijnen men schrijdt er over kamerbrede treden met sierlijke gouden gietijzeren leuningen overal marmer van boven naar beneden zwevend over vloeren met fijn mozaiek langs goddelijkjonge roomwitte beelden oh heerlijke zo verrukkelijke…

Soms weet ik niet meer hoe te dichten: zo heel klassiek, met ritme en dies meer of heel modern: zonder te zwichten voor elke dwang of honing of van sneer. Want dit is zeker: wat behagen soms kan aan Piet is gruwel voor Margriet, dus zal ik me maar niet gaan wagen om nog te dichten voor vergeet-Me-Niet.…

de natuur heeft het palet met klassieke kleuren klaargezet wind veegt nonchalant wat bladeren van het doek kaalt takken tot een lichte hoek waar aarde somberde onder het zomers zware loof komen nu de jonge varens bloot het is geen tweederangs leven zij gaan deze herfst nog hun lentetintjes geven toch schraalt het weer en scherpen…

ik heb jou jezelf zien ontmoeten in de tal van vreemde snoeten die jij voor de spiegel trekt het visueel verkennen van posities en proporties in een hilarisch lijnenspel ontlokt je wel een lach onverwacht snel vallen nooit geziene stukjes samen die jou in vergeten namen completeren tot wie je bent ik heb je klassieke schoonheid al…

het klassiek van bladwijzers nestelt pasen op een bed van schroom, het leven kan niet sterven achter steen van rollend gruis orthodox geween, klaaggezang en religies zijn het houvast van angst en verloren momenten, eigengereide machthebbers die het zwaard laten spreken zijn de wereldleiders in alle kleuren gebeden herinneren slechts fantasieën…

houd me in je armen troost me sus me wieg me in je armen fluister me in slaap de vader vervloekt getergd het kind dat niet weet hem tart tot op het bot en hartverscheurend huilt het is stil op de gang zachte klassieke klanken in een verlaten kamer niemand luistert ze loopt haar kamer binnen na de autopsie altijd de muziek troostend…

nee, ik strijk geen snaren op klassiek tokkel wat muziek in klanken die je lente laten dansen voor mij nooit het stramien, ik heb het allemaal gezien speel uit vrije hand zie wel waar ik strand ik verbras geen melodie in koperblaas roffel niet op trommels als een dolle dwaas houd me toch aan regels haal pegels weg uit winters…

lief lijf elke ochtend trek ik jou aan de pasvorm iets te strak je bent strijdtoneel van milde ziekten tijdelijke oefenruimte voor gierende gitaren en steeds vaker klassiek geschoolde strijkkwartetten alles wat ik nu lees heeft iets tijdloos Dante en Milton naast het sportveld hangt een verlept affiche ‘Jezus komt terug’ een hond loopt…

een pleintje met twee winkelstraten een man die zong de strooien hoed en mensen die zich aan hem vergaapten geen sjofel type maar een geschoolde stem zong over haar en hem gebroken door een scheiding diep sneed zijn pijn in een klassieke timing de melodie met liefdevolle nostalgie tekst uit zijn verleden het leek alsof mijn vaders…