Alle inzendingen over klein voelen

't Zijn de kleine dingen, die gaan nooit voorbij.…

vandaag moet ik weer denken aan een grijs verleden niet bestaand voor de wereld enkele jaren meer dan 75 jaar geleden ik was klein toen en kwetsbaar en nu aan het eind ben ik het weer en willen ze me weer wat aandoen soms begrijp ik het allemaal niet meer het is zo bevreemdend onwerkelijk en raar net als toen heb ik niets misdaan…

Een klein ding wordt groot misschien zelfs wel waardevol als het je blij maakt…

Loopt het hier in een AZC of zwemt het gevallen uit een boot in de zee, ze hebben een ding gemeen, het zijn allemaal vluchtelingen, sommige hebben geluk de andere zijn zielig.…

De aarde Is de aarde rond. Ik sta met mijn benen op de grond. Hang ik aan de aarde of aan paarden. Hoe kan ik aan de aarde hangen. Hang ik er nou aan of sta ik erop. Ik kom het nooit te weten. Zal ik het moeten meten. Ik zal het nooit te weten komen. Wat moet ik nou doen. Ik wil iets goeds voor de aarde doen?…

Schilderijen aan de muur, portretten die jou konden lezen Want jouw ogen zeiden alles lief, zo ik ze lezen zou Ze keken in de kamer rond, het haardvuur knetterde nog even En ik hield je in mijn armen, zoals jij mij houden wou Mijn kleine ridder uit een sprookje, dat jij zelf had geschreven Schilderijen aan de muur, portretten starend naar de schouw…

Het feit dat vele mensen niet meer ontroerd raken door kleine, gele eendjes of kleine, gele kuikentjes baart mij veel zorgen. De tederheid van het meest kwetsbare wordt niet meer herkend en ruw uitgebannen.…

Maar na afloop was ik niet echt voldaan, toen uiteindelijk bleek dat ik de nacht, met Klein Duimpje had doorgebracht. Hij hield zelfs zijn zevenmijlslaarzen aan. Zijn witte paard scheet mij onder de derrie. Het was werkelijk een nachtmerrie!…

Leef je zelve in vastberaden trouw van klein prinsesje tot mama vrouw. Wat hou ik aanzienlijk veel van jou.…

En weet je wat het raarste is je praat je hebt weer zin achterop de fiets Pap weet je wat het raarste is terug van dansen lichten zien zichzelf niet kleine filosoof Weg weer in gedachten En weet je wat het raarste is achterop de fiets dat de regen ook koud wordt want water kan niks weten Denk je dat het winter wordt Achterop…

Waarom gaan mensen dood, vroeg de kleine man, nou zei Oma, omdat het soms niet anders kan! Maar waarom gaan mensen dood vroeg hij nogmaals, tja, dan gaan mensen naar het hiernamaals! Wat is dat nou weer, vroeg het kind en Oma zei, nou luister naar de bomen, vogels en de wind.…

die niet delen In nationale pijn En midden in dit sprookje Van spook en vergezicht Voel ik een geest van warmte Het rondgestrooide licht Ik hou mijn handen open En pak de liefde aan Die zomaar aan komt waaien Als k in de wind ga staan Daarom dit kleine sprookje Van goed En overwonnen slecht De liefde is een vijand Van het gebarsten…

Toen ik een kleine jongen was ging ik 's avonds liggen tussen de koude lakens. Mijn bed was groot en wijd als de wereldzee, daar lag ik lekker als een opgerolde slak. Maar later werd mijn lichaam groter en harder, en wanneer ik nu mijn benen strek dan slaat mijn harde hoofd tegen de planken.…

Wie weet waar je bent, op een plek waar niemand je kent. In een elfenbos op een piratendek. Wie weet waar je bent, in je eigen land, zonder grenzen of lijnen Wie weet waar je bent, in je hoofd met je ogen dicht.…

Ik ben een heel klein vogeltje en ik vlieg nog niet zo goed ik weet nog niet zo heel precies hoe of ik dat dan moet. Moet ik mijn vleugels strekken of trekken in mijn zij soms denk ik ach dit leer ik nooit dit is niets voor mij. Dan kijk ik soms naar boven in de blauwe lucht en oefen daar maar verder onder diep gezucht.…

Ik ben een kleine grijze muis wees toch niet bang voor mij want als ik u zie zitten dan ren ik snel voorbij. Ook ik ben dan heel angstig want u bent o zo groot ik ben maar een kleintje en wil nog lang niet dood. Ook ik heb mijn familie die houdt heel veel van mij als ik weer veilig thuis kom dan zij die telkens blij.…

Daar lag nu zijn boom en hij kon niet meer helpen en dat deed de tuinman veel pijn, want immers, had hij niet het boompje verzorgd toen 't nog heel teer was en klein? Zo ging er weer een tijd voorbij en het stronkje leek dor en dood, dat kleine stronkje was het enige stukje wat nog over was van die boom mooi en groot.…

er scheen geen maan maar het leven lichtte ons bij met haar kleur kleine takjes knapten en hun muziek vertelde van het volgende pad op het zachte mos voelden wij de vochtige veerkracht in een zuigend gaan maar er was meer ook op het stille web onder de grond roerde lichtsnelheid zijn info in tal van processen werd zonne-energie…

En ik, Ik ben een kleine Noach In een iets te kleine ark.…

Postzegelprijzen gaan nog niet omhoog Ze stijgen pas vanaf 2007 Een klein gelukje in dit dure leven Dat toch steeds duurder wordt, zo op het oog Ruim twee jaar mazzel valt ons dus ten dele In deze tijd van elektronisch mailen…

Afscheid nemen is het besef dat je elkaar niet meer zult voelen in het vlechten van elkaars huiden, de handen die handen maken en het verzet doen wijken, onze lijven in vingers versmelten.…

kleine dingen zitten soms dwars en maken het ook mooi -het leven- kleine dingen geven soms impuls en doen wat met je - het leeft-…

Lief, klein, nieuw wezentje, daar ben je eind'lijk dan! Er is lang op jou gewacht, maar daar weet jij niets van... Je ligt daar in je nieuwe wieg Zo zalig pril te zijn Zo klein en zo afhankelijk, zo puur nog en zo rein... Lief, klein nieuw wezentje, er wordt voor jou gezorgd!…

een heel verdrietig klein meisje zijn?…

ik zag ogen langzaam open gaan lichaam traag ontwaken in het ontdekken van de nieuwe dag waar donker is geweest veegt nu licht de restanten naar de kanten opwindend trillen leuke dingen in het gezichtsbeeld terwijl donkere delen bezorgdheid meekrijgen het kleine carrousel van deze ochtend opent een veelvoud in kleur en ludieke…

waar de voorplecht het water sneed en jij golven weer dichtritste gaf het water in een kleine opening snel stand van zaken in spiegelend glad verschijnen lieten de diverse metamorfoses een veelheid aan mogelijkheden zien waarvan velen in kleine rimpelingen geschiedenis spraken terug kijkend konden wij de vaart zien die wij…

Ik ben de kleine zigeunerprinses. Mijn vader heeft een gevaarlijk mes. Mijn moeder had oorbellen, prachtig rood. Nu draag ik ze zelf. Moeder is dood. Haar kralen heb ik ook om de hals. Ze schold mijn vader voor vuil en vals.…

Teder lief zacht van huid teentjes voetjes ze stappen of nee ze zetten stapjes kleine stapjes. Oogjes volgen verontwaardigd nieuwsgierig Alles en iedereen rondom die voetjes en ja ze blijven stappen onderzoekend avontuurlijk met kleine stapjes.…

je tere lach parelt dauw op orchideeën klinkt als het klateren van de waterval zingt zonnestralen in het helder kristal laat golven ruisend spelen in de zeeën je ogen glanzen als zwarte granaten schitteren sterren in oneindige nacht blozen de zon met ‘n stralende pracht beantwoorden vragen zonder te praten je mond als een rozenknop zo klein…

ik heb te vaak met lucht geschreven in de kleuren van het leven woorden wilden wel botten en al snel kwamen de mooiste knoppen zij ruizelden in zachte wind bloemen die je nooit ergens vindt ik mocht ze aan je geven om te weten hoe kleine boeketjes schoonheid beleefden jij verfriste het groen vernevelde intimiteit om zo…