Alle inzendingen over kleine jongen

En dat kleine jongen, lieve kleine jongen... dat spoort niet.…

Kleine jongen, al jouw leed zal je jaren moeten dragen omdat niemand ooit zal vragen wat die 'herder' jou misdeed.…

De kleine jongen schreeuwt met zijn eerlijk keeltje dat hij een man is.…

De kleine jongen die ik was Staat opeens Helder mij voor ogen. Hé, ventje met je step! Kom bij deze oude man. Ik druk je aan mijn hart. Voor jou ben ik een vreemde. Aan mij heb je nooit gedacht. Maar dromen deed je wel Over wat komen moest. En ik ken ze, al je dromen. Ze liggen in mijn hart.…

Een kleine jongen - zijn hoofd liggend op zijn arm – speelt met een auto…

Het leven van de kleine jongen geduldig tekenend in 't zand lijkt in mijn ogen zo eindeloos oneindig lijkt in mijn hart zo heerlijk onbezorgd Het leven van de kleine jongen geduldig luisterend naar verhalen de konen rood, de ogen glanzend, ver lijkt me zo onwaarschijnlijk echt lijkt me zo groots, onvatbaar voor mijn handen Het leven van…

Het leven van de kleine jongen geduldig tekenend in 't zand lijkt in mijn ogen zo eindeloos oneindig lijkt in mijn hart zo heerlijk onbezorgd Het leven van de kleine jongen geduldig luisterend naar verhalen de konen rood, de ogen glanzend, ver lijkt me zo onwaarschijnlijk echt lijkt me zo groots, onvatbaar voor mijn handen Het leven van…

als een kleine jongen zit je daar de ruggengraat dun daar deze nooit gestreeld is altijd op zoek naar bevestiging al komt deze niet binnen lijkt jouw hart een bodemloze put die jouw schoonheid niet terug echoot de zoektocht nog immer gaande…

Hier lig ik dan als kleine jongen wat is het allemaal snel gegaan Bang, uitgeput en moederziel alleen ze noemen mij: Een overbodig bijprodukt van de melkveehouderij…

een grijze bedoening sla de waterkant dan oeverloos kleine jongen haal je vader maar hij vliegert wel als jij dat wilt als dat is wat jij wilt godverdomme kleine jongen is dit dan alles deze herfstachtige vertoning met de grijze vlieger en de donkere waterkant het dalen dalen dalen liggen gaan en roepen ze waren met teveel, nee…

De houding van een man Maar breekbaar als een kleine jongen Toch serieus en volwassen Weet hij met kinderlijk gemak En telkens lachende pretoogjes Mijn ogen verlegen te sluiten…

kom maar hier kleine jongen kruip maar in mijn armen weg hier ben je veilig noodgedwongen ik beloof je hulp is onderweg laat mij je wiegen in mijn armen strijk je zorgen uit je gezicht laat mijn lichaam je verwarmen hou ik je veilig heel erg dicht kom maar hier lieve kleine laat je zorgen nu maar gaan ook al ben je niet de mijne kruip…

de kleine jongen die je vroeger was zit diep in je verborgen, zit stilletjes in een hoekje te wachten op je komst je wilt hem zeggen dat hij moed moet houden, dat hij al zijn zorgen met je mag delen, dat hij nergens bang voor hoeft te zijn, dat hij steeds op je kan rekenen, dat je er altijd voor hem bent vooral, echter, wil je hem laten…

Toen ik een kleine jongen was ging ik 's avonds liggen tussen de koude lakens. Mijn bed was groot en wijd als de wereldzee, daar lag ik lekker als een opgerolde slak. Maar later werd mijn lichaam groter en harder, en wanneer ik nu mijn benen strek dan slaat mijn harde hoofd tegen de planken.…

kleine jongen blonde haartjes plakkend van zweet handjes moegespeeld met kleine kuiltjes wimpers als gordijntjes over toegevallen oogjes straks weer kijken de wereld ontdekken elke dag een feest voor jou en voor mij…

tien roze nagels aan de vingers van mijn man ik glimlach bij de herinnering een kleine jongen lakt voor levenslust, in miljoenen gebaren lieve Tijn jij zult onvergetelijk zijn en ik zal deze herinnering bewaren…

Een kleine Noordse Stern poogt wiekend los te komen van het asfalt waar hij stervend ligt de kleine jongen hem over `t angstig kopje strijkend kan de aanval ternauwernood ontwijken ons vertelde deze vogel tussen jou en mij is het op sterven na voorbij…

Als ik zo vrij mag zijn welwillend en waarachtig te vragen zonder buiten de lijn je vermeende Goddelijkheid te mishagen waarom je tong van zin zo zacht de ridder en de zwaan zelf bedacht niet meer, niet minder musicerend als kleine jongen om naam en faam…

Vroeg kijkend naar de plaatjes heeft het nut een kleine jongen te vermoeien met oude verhalen. De volgende morgen bij het ontbijt waren wij Naomi en de hare allang en breed vergeten. - Toch baden wij voor het eten.…

mama uw stilzwijgen uw verschijning zo grijs als vitrages ik heb u nodig, meer dan de begonia water was ik niet die kleine jongen die aan uw hand geluk zou brengen ik heb pindarotsjes meegebracht proef toch mama hoe het was doch uw neen schudden en wuivende stofdoek zien mij liever gaan…

Slechts af en toe wist je nog wie die kleine jongen was. Dat moment vannacht, zo was ik je bijna weer vergeten.…

de kleine jongen bij mama voor op de fiets wijst naar boven: de maan is weg de maan is kapot waar is de maan naar toe met vakantie misschien of boodschappen doen peinzend besluit het kind: is niet erg mama het is toch heel druk in de lucht…

Aarzelend adem ik de ochtendspits en voel me als een kleine jongen in een veel te grote jas.…

Ik zal moeten beseffen je bent niet meer je zal niet meer -eeuwige stilte- In gedachten zie ik je lopen een klein, jong meisje Ik hoor je praten het liefst zo boers als je kon De storm heeft je sporen uitgewist en laat slechts puinhopen achter hetgeen wat wij ooit hadden in mijn hart opgesloten…

Tranen van puur gemis biggelen naar beneden jouw kleine jonge hart heeft al teveel geleden Mijn hart lijkt te breken bij het zien van je gezicht hartverscheurende snikken huilend knijp je je oogjes dicht Afscheid nemen is zo moeilijk en dat doet ons alle drie pijn het spijt me, mijn kleine bink dat je nu al volwassen moet zijn…

Denk dan kleine jongen “zit jij zo in de nood.” zet dan niet je voet op hem trap hem dan niet dood.…

mijn ogen lezen al ruim zeventig jaar maar zelfs als kleine jongen las ik al zonder te lezen ik las de gezichten van de grote mensen en en passant het gedrag hetgeen mij zo dikwijls in grote verlegenheid bracht terwijl ik dit schrijf en wat over mijn leeservaring van weleer zit te filosoferen kan het mij niet meer deren maar destijds…

onder de geurende leilindes een donkerblauwe zomeravond met nerveuze huiszwaluwen piepend en voerend onder 't dak even terug bij moeder aan de tafel tijdens koffie met geschuimde melk en vochtige zelfgebakken cake een zo vaak gevoerd gesprek en hoe is het met de kleine jongen doet hij het goed op school ..................…

Van wie het gevoel Van zelf en eigen Al gestorven was Toen hij nog maar Een kleine jongen was, Die vanaf dat moment opgroeide In een andere waarheid - Hem werd doorgaans verteld Dat hij zich vergiste in de Werkelijkheid, omdat hij Er voornamelijk buiten stond - Vluchtte in dromen En gedichten, in verzen die Zijn verloren gegane…

Maar die arme mensen met die kleine jongen kunnen er niet bij, daarvoor is geen plaatsje meer.…