Alle inzendingen over kleine wereld

wereld straalde in een natuur die groeide en bloeide met dieren die voelden dat zij net als wij op een stukje aarde woonden waarvan zij en wij altijd droomden…

Misschien mag ik alles verstaan begrijpen, dieper voelen lezen en de muren blijven zien de deuren en de ramen in het afscheidsgedicht dat jij schreef over de grachten in het niemandsland waar verdwaasde weeskinderen zoeken naar de spiegel van de kalme horizon en weet je, in mijn kleine wereld blijf ik in gedachten alles lezen wat jij…

hocus-pocus van liefde bezwering in grote ogen van een kleine wereld verwondering en ik ben er weer zonder antwoorden op alle vragen zorgeloos verdwaald, het kind.…

Mijn kleine wereld werd met wit behangen, het sneeuwde in de Taco Mesdagstraat. Ik keek vanuit het souterrain, ’t was laat, naar buiten langs het hekje met de stangen. De ochtend kwam: met roodgekleurde wangen stond ik met overjas en muts paraat.…

vertellen Zagen zij nimmer dat de rampzaligheid alleen maar groeide Hij kijkt om hoog en ziet ondeugende engelen lonken Wuift en lacht, en ziet hoe hun zilveren vleugels vonken Cupido spelende de harp laat zich op zijn schouder landen Dansende feeën plukken sterren en vullen de manden Ongewild strekt hij zijn hand naar die kleine wereld zon…

Je leeft voort in je eigen kleine wereld, is groot genoeg blijkbaar. Laat 't maar rustig zijn in je hoofd, je leven was tenslotte al zo zwaar! Denken en overpeinzen, doe je steeds maar weer. Dingen steeds herhalen, telkens weer, keer op keer. Bang dat dingen vergeten worden, blijf je ze herhalen.…

En niet alleen ik geloof het graag, maar alle 7 miljard mensen op deze kleine wereld vinden dat fijn. De pijn giert vaak door m’n lijf, soms gebeurt het midden in de nacht. Ik schrik wakker, verstijf, en vraag mezelf af: waarom doet het zo veel met me, altijd onverwacht?…

de ridder op het witte paard die de nachtmerrie bereed hij nam haar achterop een droomwereld in de droom bedrogen zoals de droom het bedrog bedroog het einde een begin dagdromen, dag dromen dag in dag uit geslapen uitgeslapen slaapt ze niet meer in…

ik zocht in alle teksten van alle nummers die ik ken en in de onbekenden naar de bekende weg liedjes over liefde die ik niet gebruiken mocht liedjes over vriendschap die nergens over gingen nergens vond ik wat ik zocht geen pen heeft ooit beschreven wat geen tong ooit heeft gezegd dus blijf ik eeuwig zoeken naar woorden die beschrijven…

Maar als die stad weer is herbouwd van staal en glas en steen en hout, die kleine wereld is hersteld, bolwerk van koopwaar, zee en geld, als er gewerkt weer wordt op de as van wie voor kort hier werkend was _ Dan zullen nog bij nieuwe maan uw schimmen door de straten gaan. Links, rechts...…

Ik zit in mijn etui. De rits is open. De klas is stil. Mijn toets is klaar. Mijn vingers ritselen. Mijn buurvrouw zwoegt. Black-out? Ze zucht. Luchtig knip ik. Ik verdubbel papiertjes. Ik schrijf woorden en namen. Ik gum ze weer uit. Hij zit drie meter achter me. Kijkt hij? Schaar, gum, potlood, plakband. Zijn ogen zijn licht blauw. Ik…

Mensenkind zo klein wordt bemind in zonneschijn lacht de wereld toe.…

Een explosie van kleuren spat van het schilderij je wordt bedolven door het rood, geel, groen in de hoek zit een klein insect verscholen hij voelt zich niet thuis tussen dat kleurrijk lawaai laat hem maar rustig zijn blaadje eten in zijn eigen universum is hij hoorbaar.…

thuiskomst Maar de Heer ging nu eenmaal altijd voor en Ferdinand Peeters was nog druk doende met ovulatie blokkeren Ook ik liep mee, hand in hand met hun dochter die ik Voor eeuwig lief zou hebben, de liefste, voortgevloeid Uit KNIL, stal en theeplantages met welstand in sarong Het lag niet aan haar, dat ik vele jaren later uit de te Kleine…

Onbewust nog van wie ik was En waar ik woonde, welk dorp In welk land was mij allemaal gelijk - Feit was dat ik een fietsje had Waarmee ik door mijn eigen kleine wereld Reisde weg van de wolken Op naar de zon die in het westen Uitbundig onderging; Wolken die me volgden Al weet ik niet waarom, Misschien wel omdat de grote jongens…

De wereld volgt de wandelaar en rust als hij verdwaald raakt in de witte nacht en in de stilte niet meer weet welk land hem nu omgeeft en welke vreemde kust daar kraakt. Maar achter zwervend schijnsel wacht de poort van het Chinese restaurant. ------------------------------------ uit: 'Viewmaster', 1998.…

voor Gijs Er komen dieren binnen, die blijven om wat eten en een warme plek ze hebben geen hobby's en hun leven is kort ze klagen nooit en sterven dicht tegen de aarde, die verzoent steeds omhelzen wil -…

ze zijn geel, bruin, blank en zwart een moment om elkaar te leren kennen al die culturen, het is wel even wennen onze kindjes zijn uniek met een groot hart…

Want de wereld is te klein meneer, de wereld is te klein.…

Eens ging de ondergang met paard en kar de wereld rond; dat hebben we gehad Nu blijf ik vlak bij huis, en noem je schat. Dit is het. Naar bielzen draait het pad licht omhoog. Daar blijft de zon wat langer voor hij ondergaat. Ik heb je lief, zo lief.…

Met handen nog ragfijn gebonden in onschuld Met lichamen tesamen gevangen, bevangen in een oogverblindend verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld…

je eet een haring en neemt er drie mee of vier of twee je eet een haring je hoofd in je nek ik val op je, vindt je het gek? je vergeet te betalen ik hol je achterna je lust me wel, ja!! 't zijn jouw woorden niet de mijne maar jij bent getrouwd niet de mijne een haring en twee lekkerbekken da's wat ik wilde: even lekker bekken…

Even geen zin in woorden té lang op vragen gewacht die niet kwamen enkel zin in niets zittend in mijn nood naar woorden kijkend naar de zee omdat zij me misschien kan helpen zij laat elke keer moeiteloos alle korrels los krassend wrijf ik het zand uit m'n ogen…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

Hier sta ik breekbaar als glas je trapt op me breekt me in duizend stukken waarom heb ik je verteld dat ik om je geef? Hoe kon ik zo dom zijn? Je blijft terugkomen keer op keer je trapt op mijn glazen hart en ik ga kapot je weet dat glas scherp is zeker als het stuk is en auw....het doet zeer…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

met het volle verstand wil ik in de mallemolen waarvan ik al weet hoe de rit eindigen zal het is een keuze die ik maak een keuze die niet iedereen mij in dank zal afnemen en toch maak ik hem Een keuze die anderen pijn doet die jou blij maakt en mij gelukkig maar toch......... Met mijn volle verstand dat slechts op halve kracht werkt…