inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

1979 - heden

hartenkreet (nr. 42.637):

Alles hangt onontkoombaar samen

Onbewust nog van wie ik was
En waar ik woonde, welk dorp

In welk land was mij allemaal gelijk -

Feit was dat ik een fietsje had
Waarmee ik door mijn eigen kleine wereld

Reisde weg van de wolken
Op naar de zon die in het westen

Uitbundig onderging;

Wolken die me volgden
Al weet ik niet waarom,

Misschien wel omdat de grote jongens
In het dorp mij dagelijks moesten hebben:

Schelden, jouwen, en ik begreep niet waarom -

Vijf was ik, toen de stoere helden mij
Elke dag wel "Ouwe" toeschreeuwden, pas later

Begreep ik hoe en wat:
Mijn vader was immers al zeventig of zo,

Dus vonden ze het nice om mij Ouwe te noemen
En misschien was mijn vader wel mijn vader niet,

Schreeuwden ze, maar was ik zo maar een kind van
Een van mijn zussen die immers mijn moeder konden zijn;

Schelden, schreeuwen, uitjouwen
Raken niet je vel maar wel je ziel

Als je vijf bent,

Een scheve start in een kinderleven
Dat ooit uitgroeit tot volwassenheid -

Na een leven lang knokken om er te mogen zijn,
Vechten voor elke meter die de ander mij misgunt,

Is de energie op, slaat de depressie toe,
En komt alles onontkoombaar samen

... inspiratie: gedichten van Les Murray, Australische dichter met Schotse roots. ...

Schrijver: Bert Weggemans, 30 mei 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 167

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)