Alle inzendingen over kleurloos / verveloos / hoop & vrees

de kleur is al even verdwenen verkocht aan de hoogste bieder die van goede wil grijs blijven de dagen bij geen zuchtje wind draaiend in cirkels waarvan het begin nog altijd zoek is…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

Ik lees, vrees en ik verhaal. Ik probeer, incasseer en ik faal. Ik kreeg, zweeg en ik baal. Ik loop, hoop en ik dwaal af van het spoor, Niets komt tot gehoor. Nergens waar ik mij aan stoor. Ook al gaat alles ongeremd door. Ik droom, hoop. Daar ben ik immers mens voor.…

Hoe kleurloos kun je zijn als je blijft wachten tot je kleurloos bent, als zwart en wit je dromen hebben grijsgedraaid tot pelgrimsjaren. Hoe kon je zo lang leven zonder antwoord in de doodsnood van je grijs verleden.…

Je kijkt zolang naar iets uit vol vrees of hoop, maar de dag gaat voorbij, de uren op de loop. Het volgende komt aan, zo is je bestaan en ook dàt gaat voorbij en alles blijkt ijdelheid. Naar Prediker: alles is ijdelheid...…

Wend naar me toe uw ogen zonder licht, Kleurloos en dof in kasse' als opgeborgen; Verschuwd in blikken die zich werend worgen In vrees voor àl wat in de toekomst ligt.…

De onzekerheid wordt gecamoufleerd door schimmen van vals optimisme een stuk puur geluk ligt gereserveerd overstelpt door hoop en idealisme Mijn gevoelens liggen diep begraven onder invloed van kommer en kwel ik wil zo graag de glans handhaven maar mijn gemoedsrust schopt een rel Mijn positieve inslag is nu overbodig in mijn wereld zo kleurloos…

Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop.…

Voor een regenboog blazen donkere wolken kleurloos de aftocht…

Hoe ver moet je gaan een twee drie maal Hoe vaak niet zo bedoeld het een gezegd, het ander gedaan Hoe vaak beloofd om het weer niet na te komen Hoe lang laat ik met me sollen Ben ik nou echt zo dom…

verlang ik Naar de draad die mij zal hechten in de hoop om eens weer heel te zijn…

Niets is zo somber niets is zo triest niets is zo kleurloos als je iemand verliest je moet het maar leren de dood te accepteren...…

Kleurloos Helder Zien maar niet horen Transparant Kijken Glas…

Ik vraag mij af hoe lang het nog duren zal dat ik als een bal heen en weer word geslingerd en van vrezen verval tot steeds dieper vreesachtigheid. en hoe kort is de tijd, hoe kort is de tijd dat ik als een bevende voorjaarswingerd tegen de machtige muur van het leven hang! waarvoor ben ik bang? ik ben bang voor het uur dat de dood mijn…

Vrees niet, die boodschap blijft weerklinken en zelf ben j'in die roep gaan staan, al voel je ooit je moed verzinken, al zie je soms het duister aan, al kan je voet alleen nog hinken - dàt woord van Hem draagt jouw bestaan.…

Soms als het nacht is de straten verlaten Alle lichten gedoofd niemand om te praten Dan vrees ik wel eens dat er geen morgen is De lucht zwart blijft gehuld in droefenis Mensen blijven slapen en vogels sterven uit Blauwe wolken verdwenen in een stad zonder geluid Planten staken hun zuurstof geen passie meer geen lust Een Spookstad…

Woedende wolken scheuren kleuren uit een sprookjesboek terwijl het zand roerloos rust in aanzwellende zuidenwind trekken dennen kragen op weldra barst de toorn los het land zet zich schrap verankert de karige boedel de zachte glooiing biedt ruimte voor hemelse cascades en duivels vuurwerk het gewest kent de kuren en grillen van…

Petra, loskomend van al dat lastig belemmerende, verwacht niet meer dat alle mussen, roodborsten en mezen dezelfde richting als deze adelaar kijken. Ze kruipen weg op de grond, onder bomen of in open veld angstig omhoog kijkend.. naar de roofvogel met scherpe, genadeloze klauwen die op zoek was wat te reiken, alvorens te verdwijnen met prooi…

gedwongen gedachten vertroebeld bloed angst in de aderen aanvaarden moet knikkende knieën trillende vingers borrelende buik verwerken moet bevende benen verrimpeld vel ontredderde ogen het leven een tel broze botten uitgevallen haar ingevallen wangen pas dertig jaar verslappende spieren haat in het hart onrustige geest…

God zegt: “Vrees niet, geloof alleen in mij Ik ben jouw God en zal je kracht geven En je altijd tot steun zijn in dit leven”. God zegt: “Vrees niet, want ik ben met jou Niet alleen vandaag, maar altijd Weet, Ik blijf je steeds toegewijd”.…

Vrees niet. Uw woord is mijn kracht, omdat het mijne het uwe is. Vrees niet. Uw woord is zonder kracht, omdat het uwe het mijne niet is.…

‘Wat zijn we sterk!,’ sprak Poetin uitgelaten ‘Ze hebben antidepressiva nodig ’t Raketschild is volkomen overbodig Een lachertje, een paraplu met gaten’ Wij plaatsen echter tegen die raketten De altijd dodelijke snelsonnetten…

wat ik vrees is de waarheid van mijn gedachten, ze struinen onbeholpen op zoek naar die ene nacht waar ik niet zal spreken tegen de duisternis met zijn verlaten paden telkens is er die ene til, het honk dat me het uitvliegen belemmert, mij herinnert aan een metgezel die als verstekeling in me huist te graag breng ik mijn waarden ter…

Zee-kanaalsluizen Zwart geld in wit versassen kleurloos gewassen…

zei de man die nooit concessies doet, hij die bedenkt wat een concessie inhoudt wordt een twijfelaar nooit doen, vermijdt hij twijfel, zaait hij geen hoop en verwachting is één en één twee en niet anders is zwart zwart, is wit wit, stelt hij is kleurloos versus kleurtotaal zevenmijlslaarzen-stappend door een oerwoud aan gevoeligheden…

maar dan kleurloos zonder golfslag zonder zon…

alles wit voor mijn ogen sneeuwblind herinneringen vervagen gedachten kleurloos gevoelens messcherp bloedrood…

Het peil is stabiel en de geur en de dampen de dood verwekt lichte walging is eeuwig als wroeging die leven bewijst als een last zuur scheidt zich af uit vochtiger delen en etst teveel grijs in dit drama diep en te breed als een gang Broekland bewijst zich zompig als spijt als deuren knarsend vallen in sloten.…

Gevangen tussen ijle hoop en vrees Waar Europese macht de kelen dicht knijpt De crisis als een bosbrand om zich heen grijpt Leeft middenin het vuur: de Portugees Een ober in Coimbra telt de flessen Van zeven dronken Fado-zangeressen…

Haar zoon en vele anderen Vermist Ze weet, gist Laveert Haar tranen tussen hoop en vrees Diep is de wanhoop die ik in haar gebroken ogen lees Verdriet om het wrede lot en angst is elke minuut wachten 't zwartste langst…