Alle inzendingen over klimt

de windmolen wiekt tegen de grijze stroom in als een Don Quichot de koperdief klimt omhoog met het lood in zijn schoenen ------------------------------- Toelichting: Nog steeds gebruiken te weinig mensen groene stroom of kiezen vanuit eigengewin voor een ander milieu.…

Help de waterput je klimt omhoog naar het licht je denkt dat je er bent bijna maar dan val je weer naar beneden de diepte in de zwarte donkere diepte daar blijf je dan soms lang soms kort en dan begin je weer opnieuw…

timmert vang aan massaal schrap binnen splijt het barre klimt in bloei koelte vliegt in vlokken aan flarden luidkeelse waai welt op in grasmaand storm van groen bestemde kleur blij aangeland…

er staat een roos voor mijn deur, glimmend geel zij klimt roekeloos ruikend een etage hoger er staat een sering voor mijn deur, prachtig paars zij bedwelmt mij geurend naar mijn werk en daaronder staat stiekem een stinkende gouwe ook voor mijn deur…

De Griekse zon klimt. Stijgt hoger en hoger. De wind is al gaan liggen. Het is middag geworden. Mykonos sluimert. Mensen dagdromen. Ons schip slaapt. Veilig aan het anker. Ruimte lijkt hier ruimer. Tijd tijdlozer.…

Wie scoort geraakt in staat van euforie: -Hij showt tattoos door kleren uit te trekken -Klimt half hysterisch boven in de hekken -Maakt dansjes zonder choreografie. Aanstellerig gedrag is geen gezicht, Na elke goal doe ik mijn ogen dicht.…

zoals zij telkens iets meer uit haar lange donkere nacht tevoorschijn klimt haar monsters verslaat een voor een zoals zij zich opnieuw in verse groene bladeren kleedt die zij ontkrult een voor een zoals zij aarzelend maar reikhalzend tot bloei komt weer bloem wordt en vogel.......…

Hij klimt naar boven met gezwinde spoed, In noodgevallen weet hij wel van wanten. Het mes snijdt ook nog eens aan beide kanten, Bewezen wordt: wie goed doet goed ontmoet. Hij redt met veel succes een kind van vier, “Rot op!’ verandert dan in “Welkom hier!”.…

zelfs het licht vluchtte weg uit de donkere kamers van het huis zonder spiegels waar het lachen verging alleen de schaduw van wat was, is blijven hangen en echoot het verleden tegen oude muren maar aan de kim klimt ongezien de Zon het huisje tegemoet…

klimt over goede wil begroeit alle zijwegen overwoekert feilloos elke ontsnappingsroute zaait onrust is onmenselijk actief legt latten hoger dan springvermogen vraagt niet twijfelt niet weet de weg in het labyrint en toch loopt elke uitgang dood…

wilde kamperfoelie klimt in ons bos slingert zich vast om heggen kreupelhout die naar zeggen dan het loodje leggen fout eten gaat van beklemd gewas los ze sluiten wel in voor hun feeërieke pracht fataal tappen ze teveel licht en draagkracht…

nu kleuren vervagen en mijn vertrouwen voorgoed geschonden is blijkt de stilte doof eenzaamheid klimt met alle macht naar binnen en neemt bezit van het tolt in mijn hoofd en struikel over woorden al ontbreekt het mij aan moed om deze uit te schreeuwen want wie zal mij geloven de wind die ik heimelijk ontmoet…

Zij is coureur in ‘t diepst van haar gedachten En klimt bergopwaarts door La Douce France Het grootse uitzicht brengt haar zelfs in trance En stimuleert tot ongekende krachten De finish daagt, ze ziet de letters staan Zwaar hijgend komt ze bij de Jumbo aan!…

Als alles tegen lijkt te zitten Als je denkt hoe komt dit nog goed Als je klimt en omlaag zakt Opstaat en weer tegen de grond gaat Als het lijkt of je beter op kunt geven Als de moed ver onder je schoenen zakt Dan is het moment aangebroken Om door te zetten Want alleen de doorzetter weet het tij te keren Gaat door tot alles weer mee zit…

Onze merel zingt in ‘t vroege uur van de dageraad, zijn geluid van hoge tonen klimt boven het ruisen van de wind in de bomen, maar zwijgt in de nacht, opdat hij niet de sterren van het hemeldak blaast.…

Het bos wordt verandert In de late avondzon vogels verstillen De duisternis lokt krabbeldiertjes van de nacht geritsel in't struweel De maan klimt hoger werpt de schaduw van een uil die troosteloos roept Stil zit ik daar als ongenode gast waar zij regeren.…

Onbedwingbaar klimt het groen tot de toppen van de takken, overal stuwt het nu voort en geen mens kan dit hanteren... Groen en groen en nog eens groen, waarom rijmt dit toch op zoen? Is er liefde achter alles, is er leven overal? O, ik weet geen antwoord te verzinnen, poog alleen maar te beminnen...…

groende geel en blauw in non figuratieve vormen wist dat jij in rood zou komen ik paarsde nog wat lichte dromen de regenboog is te gewoon jij mengt de sentimenten en klimt een hemel hoog ik heb je ook nooit afgelakt jouw vormen zijn op doek altijd te vlak…

Tuintje gemaakt Voor mijn 1-hoog voordeur Prachtsering en Stinkende Gouwe Vergezeld in voorjaar Door bolbloemend kleurgeweld Aarde rust, bewust mijn huis Graf voor knaagdier, kat en vogel Natuurgegoochel Mijn grond, hun thuis De roos klimt, Geelgoudgeurend, Steeds hoger…

je klimt over bergen zwemt in rivieren bezoekt stad en land ziet de wijde zee waar komt toch je gulzige zoektocht eindelijk tot rust? steeds wisselt het decor van alle aardse dromen…

De weerman klimt uit het water. Het meisje onder de arm. Peter Timofeef: ´Ik heb ooit nog een diploma gehaald voor reddend zwemmen.´* De zon begint te schijnen. *Trouw, 7 februari 2003.…

De zwemmer heeft de kant bereikt licht hijgend klimt hij er omhoog het water glijdt zo van hem af hij staat daar recht en naakt en droog. het bestaat niet dat hij weer terug zou gaan opnieuw dat grijze water in hier vaste grond en nieuw begin want hij heeft nu de kant bereikt een mantel wordt hem aangereikt.…

winst klimt over ruggen graait met handenvol samen is niet meer te overbruggen omdat je van een ander snaait altijd beter en dus meer zo weerklinkt de evolutieleer niet met brute kracht maar met slinks verkregen geld heb jij alle zaken in je macht ik speel dat spel niet meer opgedrongen monogame regels doen mijn polygame genen…

de stilte van papier aangeraakt door zwaarte buigen zinnen in hun klank er is niets te horen, buitenom de woorden rond mijn oude oren tegen wil en dank het klimt in ogen, torenhoog gestapeld tot een vorm- en uitgedacht volgens de norm van wat er is geleerd elke letter kleurt verweerd en jong ook tegelijk…

is vurig verlangen maar de onderste sport schenkt alle kracht aan wie naar boven klimt schraagt al hetgeen zich hoger bevindt blijft mateloos onmisbaar!…

langzaam, heel langzaam sluipt de vurige tijger weg achter de donkere bomen duikt onder in het moeras van de slapende schijn ziet niet de ontwakende zebra die heimelijk omhoog klimt voor nachtelijke toelichting ze draaien om elkaar heen in het avonduurlijke woud zonder elkaar ooit te treffen…

In vroege lenteochtend tijger lacht naar de maan schatert de gebrilde kikker in zijn groene naakte waan schalks langs de vijver daar spreid zich een bruid in gerichte mannenijver te voorschijn zijn spuit en klimt op ’t vrouwtje slanke benen wat krom dauwdruppels drinken want de mensen zijn dom.…

Een molen die domineert tussen wolken die drijven een paarse kleur klimt in stroken naar boven op 't land hoe trouw is het groen van de berm en het riet dat zal groeien het water zo trouw aan haar blauw, zo donkerblauw als die ogen van jou en ik denk aan het strijken van een hand over de huid die daarna landschappen toverde…

ik wil je wel maar soms niet meer je hebt me zeer gedaan gekwetst gewond ja daar waar ik mezelf terugvond mijn kleine ruimte om te schuilen waar ik af en toe kon huilen mijn stil verdriet omdat de wereld holt en mij niet ziet toch reik je me de hand in je lach en ogen klimt je jochie weer naar boven…

De nacht ligt in de welving van een lichtblauw rookgordijn, Er klimt of hangt een maan in stilte, er smeult. O schoonheid van het land rondom het dorp dat heet Bikafalva.…