Alle inzendingen over kwijnen

mijn hemel de rozen verwelken de treurwilg staat op nul ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven alleen om een kwestie van bukken verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…

's Winters strenge heerschappij, Die veld en hof deed kwijnen, Die veld en hof deed kwijnen, Is dan eindelijk voorbij. Men ziet u weer verschijnen! Bar was het op het veld; Maar uw komst, maar uw komst, Heeft het alles reeds hersteld.…

De wereld van het grauwe grijs Een besloten wereld het bewijs Nevelige gordijnen Nat dood hout aan het kwijnen Een wereld zonder zichtas Stil water in een regenplas De geuren van verlatenheid Mistgordijnen dik uitgespreid Geen sijsje hoor je zingen Zelfs geen reebok zie je springen In één hand voelen vingers kou De ander is gevuld door…

Sta daar niet te kwijnen zo eenzaam in je vaas laat je kleurige bloemen liever heerlijk bloeien in mijn geurige wilde tuin Vlinder om je heen geniet zolang we bloeien kom in je tuin en proef je de zomer is zo kort Pluk het rijpe fruit met zachte vingers en lik het zoete sap kom in mijn tuin en voel me de winter is zo lang…

Laat me vliegen in vrijheid open de kooi waarin ik kwijnen moet geef me ruimte wijd en zijd waar ik blauwe lucht begroet. Zingen wil ik in bomen bij het krieken van de dag zangen uit nachtelijke dromen genieten van elke vleugelslag.…

Winters ochtendgloren Een sfeer van rouw Een nieuwe dag zojuist geboren Een laagje ijs en soms wat dauw Een dode boom ligt er te kwijnen Natuur dirigeert de afbouw Als het zonnetje gaat schijnen Walmt het hout al gauw Zon en kou strijden In de harmonie van Zen Walmen die zich vanaf de stam scheiden Natuur dirigeert en ment…

weinig aan doen Als je kind epilepsie heeft Als het daar ligt, ontkom je er niet aan, dat je er van beeft Je voelt je machteloos Inwendig ben je boos En tegelijk kun je huilen Ik zou haar nooit willen ruilen Haar leven is al voor een deel bepaald Hoop toch dat het geluk haar toch achterhaalt Suf van de medicijnen Zie ik hoe ze ligt te kwijnen…

Het is nu een zaak om weg te kwijnen tot een rekstok van ivoor. --------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

zo heel verdrietig nu dank zij jou mijn dochter waar ik zo van hou gaf jij te kennen dat je me haat en nooit meer wil zien zelfs niet op straat moe gestreden als ik ben is er niets meer wat ik herken aan mijn kind mijn vlees en bloed en kwijn ik weg door hoe jij doet slaap ik pas na uren huilen kan dan even in mijn dromen schuilen…

Duisternis, ik weet het er is zoveel over getwijfeld ik kon de ingang niet vinden was in de worsteling te wrang voor eenzijdig niet beminnen en ik hield het beetje licht ook vast in mijn grijpgrage vrouwenvuisten vol onbegrip, maar met vertrouwen dat onze vergissing niet blijvend was of weg zou kwijnen in de tussentijd ik hield immer jouw…

de maan is ronder voller dan een maand met jou geleden ik zie je groeien in het geel de schaduw van de kraters uitgediept je schijnt me maandenlang vertrouwen toe kent mijn ondergaan ik zag je opkomst in het kwijnen van de nacht na het bleken van de sterren je torent tot de dagenraad het licht verhaalt hoe flets de zon je dan…

de nacht stormt huiver in haar donkerste uren rukt aan de bladerkronen en blaast met schrille tonen gedruis dat maar blijft duren maar nu, is de lucht zuiver want het oog der stormen is op mij gericht, intens scheurt de wolkengrens de flarden aan vormen de scheiding der nachten doet mijn dagen kwijnen en ook de zon verkleinen de kou…

In de hand een grove streep stelt dat macht vervloeit hoe krampachtig in haar greep de hand het touw voelt schrijnen waar het de handpalm schroeit Het touw onthult vult zacht onderliggend weefsel met zeer bijtende pijnen waar eigenwaarde is ontveld en wordt geplaagd door vlijmend kwijnen En als de huid zich heeft hersteld merkt een…

Raven in de mist Mysterieusheid onbetwist Dood in de nevels Je slikt er en je prevelt Brenger van de dood Mysterie begroot De duisternis die over de heide lag Het onheilspellende wat jij er zag Schimmige contouren Je ziet ze op de vlakte loeren Lucht van dode zwijnen Hun lijken rotten er en kwijnen Brenger van de dood Je hebt hun…

'Ik hoor begijnen in het engelenkoor Maar 't vreet aan me, ik kwijn diep weg van binnen Met filistijnen valt niets te beginnen Hamas en Israël staan er slecht voor! Ik geloof niet meer in jullie wereldvrede Er is dan wel contact der continenten Maar 'k zie slechts vluchtelingenkampementen!…

verdwenen als in watten verpakt zo voelt buiten aangesloten op nat niets ontziend snerpt kou de miezervlagen zo lang huid en haar dat nog kunnen verdragen koude leegte trekt warmte uit het lijf dat langzaam in ontheemde staat eenzaamheid begrijpt totaal verlaten resoneert alleen nog angst voor het einde om hier zo tijdloos weg te kwijnen…

Met de vingertoppen van mijn geest Tast ik de wereld af: Een blinde zonder hond Tikt met zijn lange witte staf Verbaasd schuifel ik verder Onbewust van gapende kraters en kloven Steeds verder door de vreemde velden Anderen roepen woorden die ik moet geloven Als een ziend geboren blinde: Kwijn ik van verlangen te zien Toevallig grijp…

- Die op bestofte winkelplanken kwijnen (Waar niemand ze een blik ooit waardig keurt!), Mijn verzen komen, zoals goede wijnen, Nog wel eens aan de beurt.…

dag met muffins Waggel slempend naar kantoor Vergeet vooral je pillen niet Breng de dag al vretend door Zet je flatje in de rook en sluit af met een big coke Een lockdown voor fastfood komt 50 jaar te laat Het rijkste land ter wereld ligt in een spagaat nu geleende welvaart aan virus ten onder gaat Gettodrab en trailertrash kwijnen…

waartegen ik me verzet Ik ben ziek dat weet ik Maar wil niet dat jij het ook ziet Wil niet dat jij schrikt Ziek zijn bij jou, nee dat wil ik niet Dus heb ik besloten Je te laten gaan Zal ik jou afstoten Zodat jij mij niet achteruit ziet gaan Mijn liefde zal niet verdwijnen Maar de ziekte doe ik het liefst alleen Zodat je mij niet weg ziet kwijnen…

gezeten in mijn bolderkar reis ik heel de wereld af rivieren, bergen en dalen ook onberijdbare wegen houden mij niet op gezeten in mijn bolderkar kom ik overal mensen tegen zij lachen en zwaaien geven mij eten en drinken helpen mij waar nodig wijzen mij de weg mijn bolderkar heb ik nog op zolder staat zij weg te kwijnen reizen doe ik…

Hopen dat dát nooit gebeurd juiste hulp van artsen, medicijnen want dit is wat je hart verscheurt als je een puber weg ziet kwijnen. Wellicht zijn haar lijf en geest niet op elkaar afgestemd is de diagnose fout geweest.…

Dat gegeven duurt eeuwig lang; je beulen waren terecht heel bang dat hun dogma’s zouden kwijnen, hun dwaze leer verdwijnen. Kennis bestrijdt het duister en brengt ons licht en luister. Kijkend door jouw bril zien we jouw denken stralen. Het (bij)geloof zal falen: het is immers een gril.…

Al kent een jaar ook wind en stormen en zal het zonlicht geen kim beschijnen zal nog geen duister mijn leven vormen geen tegenslag mijn hart doen kwijnen. Al nemen de jaren toe in getal, onafgebroken de vele dagen, onmerkbaar leiden ze tot verval en doen zoveel herinnering vervagen Begrijp mij wat ik met dit vers bedoel.…

ook al verschillen ze altijd wel iets van elkaar soms willen ze echter niet op komen dagen juist op die momenten waarop ik er zo naar verlang misschien ook al blijf ik ze vragen om de stille kille eenzame lange nachten te helpen verjagen nee ze willen niet verschijnen en als de ochtend is gekomen en ik al die tijd maar lag weg te kwijnen…

Wij kwijnen weg in verdriet. Een vrij leven kennen wij niet. Het pijnlichaam is onze vriend. Eigen schuld, of hebben wij dat verdient? Tevergeefs zoek ik een reden. Tevergeefs vind ik die. We doen alles in het verleden, maar een toekomst hebben we niet. Is er dan nog een sprankje hoop? Of willen wij die niet zien?…

Zijn het snurkende gordijnen die de nachtrust verstoren kwellende gaten blijven boren de slapeloze laat kwijnen Is het het bevende behang dat gedachten laat zweven onrust wreed laat kleven voor uren tergend lang Misschien is het bed te klein of praten de matrassen moet je alweer plassen van de vele glazen wijn Blijf maar lekker liggen…

Niet zal de tijd door droefheid kwijnen vanaf begin is ’t leven hoop misschien zal schoonheid verdwijnen als jaargetijde in een levensloop maar toekomst is bevestigd in de doop.…

straten waar ieder langs elkaar leeft vanuit een onderhuids verlangen naar meer dan alleen maar anoniem Lopend door dode droomstraten is daar plots die ene bekende deur met dat touwtje uit de brievenbus de trappen naar driehoog achter een deurmat met een WELKOM Op de tafel staat een glazen bol die je moet schudden voor wat sneeuw planten kwijnen…

Zijn lange baard verbergt de lijnen, van een ruw en oud gezicht, en in het schemerige lampenlicht, lijkt hij stilaan weg te kwijnen. Toneelspelen zit in zijn genen, rollen leerde hij met engelengeduld, menig moedig man bracht hij tot wenen.…