120 resultaten.
Drenkeling in de binnenzee
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 259 Terwijl de boot
langzaam verder vaart
blijft de drenkeling
navelstarend achter
geheel omringd door
bovendrijvende gedachten
zwemt hij richtingloos rond
klemt zich dan vast
aan zijn levenstaak
lijkt niet te beseffen
dat ook dit een gril is
van weer voorbijgaande aard
dat er nog genoeg tijd over is
om niet zomaar weg te kwijnen
in…
omslachtig
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 136 schitteren en stralen
met jou door de nachten dwalen
zonder falen je geheimen achterhalen
ik wil kijken hoe je knipoogt en lacht
in alle pracht
wie had dat ooit gedacht
ik hou van jou
dat ik van je hou
meer dan ik ooit wou
en het deert me om te weten
hoe het aan je is aan't vreten
bedenkend dat we dit ooit zullen vergeten
ik wil het niet
'k kwijn…
Geurig
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 852 Ik weet nog dat ik naar haar keek en dacht
wat is ze bleek
de haren zijn niet goed gekamd
volgens mij droeg ze de scheiding toch wat lager
die lok over het voorhoofd lag er nooit
en de glimlach doet me denken aan de laatste keer
dat ze me kuste op mijn wang
wat was ik bang toen
om te gruwen van het Keulse water
dat de geur van kwijnen…
crisissonnet
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 468 normaalgesproken krijgt u twee kwatrijnen
en twee terzinen, samen een sonnet
door mij met liefde in elkaar gezet
een stevig bouwwerk, veertien vaste lijnen
maar nu een zware crisis ons doet kwijnen
zie ik naast levensvreugd en bankbiljet
mijn moeizaam opgespaarde dichtersvet
met lede ogen gaandeweg verdwijnen
vergeeft u mij dat ik zal moeten…
Voortgang
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 329 is het dan voorbij
ligt de klim nu achter mij
gaat het verder bergaf
richting een grijs dal
een open graf
waarin leven slechts wacht
op het verlossende eind
nee
het is nog lang
geen eeuwige nacht
voor ik ga kwijnen
verdwijnen als in een dikke mist
ontvlamt mijn haard en baart mijn brein
verstilde wolken van verwondering
word…
Reclusen en Begijnen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 182 Ze smachtten dorstig naar hun Bruidegom
Ze konden er wat van, Vlaamse begijnen
Een paardenmiddel om niet weg te kwijnen
Was pseudozwangerschap en sterrendom
En Jezus schoof zijn voorhuid als een ring
Beweert Cathrien van Sienna om haar vinger
Miraculeus zo’n vreemde binnendringer
Te gek voor woorden zo’n actieveling
Christina Ebner nam…
Investeren
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 511 Dit schilderij met al die rechte lijnen
stelt Friesland voor van bovenaf gezien
een afslag hier een bunker daar de green
waarin een gat of wat ligt weg te kwijnen.
Ik kan me in `t geheel nog niet zo vinden
maar heei hoe kaers it lân is waardevast
eei zo toe spiek investment det wil last
voordelig overdraagbaar aan beminden.…
O Rijn
poëzie
3.0 met 3 stemmen 856 Gij hebt gekend Germanen en Romeinen,
Gij had uw deel aan dit vruchtbaar verleden
En deze vruchten mogen nimmer kwijnen.…
Bejaardenhuis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 791 zakdoekje in haar hand
Ze verlangt naar haar eigen huis
Alsof ze hier gevangen zit
en wachtend op haar dood
haar allerlaatste stationnetje
ze mist haar echtgenoot
Ze voelt zich opgeborgen
Als een vogel in een kooi
Starend naar een familiefoto
wat was die tijd toch mooi
Ik breng haar medicijnen
en schuif aan haar tafel bij
Ze zit hier weg te kwijnen…
ONBEGRIP
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 586 de strepen uit de rode pen
alarmkreten die gedoemd zijn
te verdwijnen in het land van On
boze blikken raken verdwaald
verklikkers zijn hot complicaties
verschijnen in het land van On
krachtdadige slagen in de lucht
beïnvloeden de positieve gedachten
die kwijnen in het land van On
planken voor hoofden pasklaar
gemaakt maten gestandaardiseerd…
ontwapende soldaat
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 800 alles is relatief voor de soldaat
die zo kwetsbaar blijkt te zijn
als het commando van zijn oversten
zonder overwegingen uitgesproken
hem in de armen van de vijand drijft
voorbij de uren vol glorie
het bespieden van de ander
het wachten op wat actie
en een blinkend streepje lint
na het schrijven van geschiedenis
mag hij eenzaam kwijnen…
Gebrandmerkten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 404 Geest uit littekenweefsel geweven
heeft geen ruimte voor streven
naar een normaal sociaal leven
Gebrandmerkten vaak tuig genaamd
ze hebben zichzelf niet gemaakt
elke generatie een nieuwe lichting
gevolg van falende samenleving
Als de groep naar Siberië is verbannen
zijn wij het tuig dat moet verdwijnen
koning zonder volk zit weg te kwijnen…
Drenkeling in de binnenzee
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 564 dingen
terwijl de boot
langzaam verder vaart
blijft de drenkeling
navelstarend achter
geheel omringd door
bovendrijvende gedachten
zwemt hij richtingloos rond
klemt zich dan vast
aan zijn levenstaak
lijkt niet te beseffen
dat ook dit een gril is
van weer voorbijgaande aard
dat er nog genoeg tijd over is
om niet zomaar weg te kwijnen…
flamberen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 695 En jij pakt gewoon je rust
gaat steeds je eigen gang
Ik hoop en wacht en smacht
maar schat ik ben zo bang
En weet je wat mijn angst is
dat mijn liefde zal verdwijnen
Als er niets zal veranderen…
mijn hart stilaan weg zal kwijnen…
Kinderogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.287 't lentzonnetje in gaat schijnen,
Zodra de wimpervenstertjes ontsluiten;
Spiegeltjes klaar die geen menswereld buiten,
Maar 't eigen lentezieltje doen weerschijnen,
Zo rustig rein dat ze in hun kristallijnen
Glanstoverkring al 't duistre buitensluiten;
Boodschappertjes van heil die zachtkens stuiten
Verbitterd woord van wie in treurnis kwijnen…
Laatste opdracht
gedicht
3.0 met 70 stemmen 17.136 Je zult me zoeken in het bos
van herinneringen en gebaren,
maar ik zal ergens kwijnen
in de dichte schaduw.
Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
maar jij bent mijn land en mijn zee.
Ik zal je zoeken, ver, in vreemde landen,
omdat ik twee keer bannelinge ben.…
Zielsbedrog
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 292 nacht zich gedraagt
als een goede vrind
maar in de oude sporen
van mijn voortbestaan
drijven dromen weg
met een noordwestenwind
nu brengt u terecht
zonder enige schroom ter sprake
waarom juist in die waairichting
idealen verdwijnen
vaak gepaard gaande
met regen en ander hemelbraken
die hoge torens en
menig boom ernstig doen kwijnen…
Het dichtershemd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 310 Vanochtend lokte de herfstlucht me naar buiten
waardoor ik ijlings in mijn warme mantel schoot
de sleutel greep om de voordeur af te sluiten
voor ik het pad koos naar de oever van de sloot
om daar te staren naar vervagend morgenrood
dat mijn wanhoop in zijn kwijnen leek te uiten
gelijkertijd me het besef van schoonheid bood
als bodem waaruit…
creatie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 157 van wie het komt, ik weet het niet
prompt in beeld gezet toen
scrollende belangstelling
langs schermen vol sculpturen gleed
haar creatie deed de rest, want
ik zag innigheid en leed
een zorgenvol verschijnen door
het kwijnen in tekort
dit moederbeeld, dat groots
mijn liefste ogen trekt
het aanhankelijke kind, behoeftig
aan een lege borst…
zij zeilt uit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 447 hoort hoe kraakt het spant
dapper waait de vlag
met alle winden mee
ziet haar vanaf het land
in volle glorie stevenen
op niet voorziene verten
een gestaag verkleinen
onder turen en kwijnen
tot wit stipje op zee
bestemming als immer onbekend
voortjagend onder de zon
in stijl ons gebed zonder end
dat zij veilig over moge komen
zonder…
Het leven als niets
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 318 Weg van haar die zijn moeder was in wiens lichaam
hij werd tot wat hij was maar die nu geluierd en wel,
ligt weg te kwijnen, tot er niets meer is, zonder weet te hebben
van het feit dat haar zoon, zich aan haar bed verschanste,
het verdriet deed nog niet eerder zo’n pijn.…
De Kern
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 414 Ik zoek ik in jouw ogen
want de tijd die slijt
Naar de kern van je ziel
in het leven dat jij leid
Ik wil je doorgronden
jouw hart weer horen
Je gedachten ontrafelen
als nimmer te voren…
Ik wil jou gelukkig zien
je hand gevouwen in de mijne
Dat je gaat waarvoor je staat
en niet langzaam weg zal kwijnen
Ik zoek ik in mijn ogen
want…
Eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 216 Steeds
trap ik door om niet weg te kwijnen
Het Moors paleis met eindeloze
herhaling en regelmaat
Vlakken
Met gedreven liefde voor
topstuk islamitische kunst
wekte Escher wrevel; de Dolfijnen
In een glorieuze harmonie
met oceaan, het gewelf
zee-rots
Zeer zichtbaar en verborgen
hebben zij toen Escher geleid
tot werk, houdbaar tot in…
HERFSTBOS.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 325 Ik ril van schoonheid: vurig-wreed doorflitst
Hel geel de doff're kleuren van het woud,
Een stervensgil, een koortsgloed, felle vlek
Van gloeiziek kwijnen in het late jaar.…
Tot de zonne-stralen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.395 Die gevel-toppen gunt uw zachte schijnen,
Die eeuwig weer in ons te wekken lust,
Der schoonheid pelgrims, de eeuwige trekkens-lust,
Zon-stralen, gij, 't zij, waar in de woestijnen
Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen,
Uw rustloos licht op lege leegten rust,
't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen
Van uwer liefste kinderen…
Christus stervende
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.895 Een doodse donkerheid komt voor zijne ogen strijken
Die kwijnen, als een roos die dauw en warmte derft.
Ach wereld, die nu al van zijne volheid erft;
Gestarnten, Engelen, met uwe Hemelrijken;
Bewoonderen der Aarde, ei! toeft gij te bezwijken,
Nu Jesus vast bezwijkt, nu uwe Koning sterft?…
Voorhang
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 95 Vertoont je lijf door ouderdom ooit kuren
en ook de geest begint wat weg te kwijnen,
dan kan je stiekem toch de straat begluren
vanuit de kamer, achter de gordijnen.…
Christus stervende.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 255 Een doodse donkerheid komt voor zijne ogen strijken
Die kwijnen als een roos die dauw en warmte derft.
Ach wereld, die nu al van zijne volheid erft:
Gestarnten, Engelen, met uwe Hemelrijken,
Bewoonderen der aarde, ey! toeft gij te bezwijken,
Nu Jezus vast bezwijkt, nu uwe Koning sterft?…
Dood
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.860 De dood neemt altijd wie je wilt dat blijft,
Het oude vrouwtje dat ligt weg te kwijnen in haar bed
wachtend op de greep van de dood om haar ziel,
die maar moet wachten en wachten
Dan het kleine jongetje.…
Ik zie in mijn verbeelding de konijnen
poëzie
2.0 met 3 stemmen 200 Ik zie in mijn verbeelding de konijnen
Weer sluipen door de helm en door het zand,
En duinrozen ontbloeien en weer kwijnen,
Terwijl de golven breken op het strand.
Gij, mollig diertje, bedeesd is ook uw wezen,
Uw vacht wordt zacht door zon en wind gekoosd,
Uw bout, gekruid, is wellicht onvolprezen,
Gedijen moge steeds uw willig kroost.…