Netgedichten

netgedicht (nr. 13.123):

ontwapende soldaat

alles is relatief voor de soldaat
die zo kwetsbaar blijkt te zijn
als het commando van zijn oversten
zonder overwegingen uitgesproken
hem in de armen van de vijand drijft

voorbij de uren vol glorie
het bespieden van de ander
het wachten op wat actie
en een blinkend streepje lint
na het schrijven van geschiedenis

mag hij eenzaam kwijnen
beurs van zijn attente bewakers
en weemoedig in het duister
het beeld van vrouw en kind oproepen
ergens in Verrewegland waar
zelfs de hond nog los loopt

de hunkering in zijn hart
gaat uit naar ramen en deuren
zonder tralies, zonder sloten
en een nachtje ongewekt
om nog eens goed te kunnen slapen

meer is er niet
achter zijn muren