Alle inzendingen over laatste wens

wil jij straks mijn as verstrooien op de Mont Ventoux of is dat te hoog gegrepen misschien teveel gedoe?…

Wanneer ge mij begraven zult, Als laatst vaarwel en laatste huld, Zal rouw noch traan mij troosten; Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn, Maar 'k wou in licht en zonneschijn Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten.…

als de wind mijn laatste ademteug meeneemt in de eeuwigheid begraaf me dan in een oud bos naast een beuk onder het mos en zo, dat overdag bij zon en 's nachts bij 'n bleke volle maan mijn mosbed in hun licht zal staan.…

Anders Genieten van je laatste jaren, Toch komt alles anders, De wens om te genieten is weg. Maar de dood is nog geen optie, Zoeken naar, maar wat is er nog, De wens om te genieten is weg. Ik weet het even niet meer, Dromen van verleden zijn nog mooi, De wens om te genieten is weg.…

Niet heb ik meegemaakt de Tweede Wereldoorlog, die eeuwige kampen, dat wil zeggen niet precies ik, wel mensen die precies op mij leken, bijna mij waren, maar toch niet precies dezelfde genetische combinatie opgegroeid in precies dezelfde omstandigheden. Niet zal ik meemaken: het opraken van de fossiele brandstoffen, het zo hoog zetten van de…

Als de zwaartekracht van de mens zo blijft hij kleven aan de aarde al wordt hij op grote hoogte gebracht zijn blik blijft op de wereld gericht! Hij durft te springen en te landen en zijn mooiste lach te tonen het leven mag geleefd worden "of er niks aan de hand is"!…

Ze greep haar laatste kans: Iets om te lachen dan, misschien. Ze lachte even. ------------------------------------------- uit: 'Het scheermes van Ockham', 1992.…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij het vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben iemand leest mijn gedichten en voor even kom ik weer tot leven meer moet dat niet zijn…

Het is vandaag beslist de laatste keer! Steeds weer verslaafd aan goede voornemens begint elke morgen weer met een wens, die ik overmorgen toch weer negeer. Gewend aan goede wil geef ik maar toe. Ik besluit vandaag dat ik geen wens doe…

het zeewater stroomt en de golf belooft wat ik geloof als ik de zee wens wat hij nooit verliest en ik verdrink in de laatste golven die mij doen vergeten…

Ween niet om haar, ween heden niet, Nu ze onbewust Van pijn en ziekte sluimert, ziet, Ze slaapt, ze rust. En nu voor 't laatst, op aarde haar Vaarwel gekust, Voor ons de strijd des levens, maar Voor haar de rust.…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

De laatste knoop is doorgehakt. Een laatste blik, een laatste traan. De laatste deur hard dichtgeklapt. En zij is zwijgend heengegaan.…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Wazig zijn mijn ogen. Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

De laatste sprong was niet toereikend om je leven te verlengen toch sprong je hoger dan ik dromen kon daar zie ik je weer van ster tot ster voorbij leven en dood leven, leven, leven ik wens je in vrijheid en in vrede.…

ik wens jou toe wat je mij toewensen zou ik gun jou wat je mij gunnen zou ik geef jou wat je mij geven zou ONVOORWAARDELIJK…

Het dichtgeslagen boek geklemd onder mijn armen twee gezichten verbaasd, verdrietig en zelfs opgelucht wij, ons verkleurd tot gebroken wit en in de laatste loodzware stappen zie ik foto’s, herinneringen en het kind dat altijd een wens bleef…

een vogel zoekt het ochtendlicht wil zingen in de weemoed van het sterven de vruchtbare bloesem waait uit de bomen zo graag… een wens…dromen kom maar landen op mijn handen ik stop mijn adem in een fluister en luister naar jouw laatste lied……

De laatste loodjes zijn zwaar en minder fijn, maar in gedachten wil ik een steun voor je zijn.…

Ik zag je wenen toen de klanken weggleden in de stilte van je lippen Ik zag je huilen toen je zwervend in koude nachten wachtte op de tederheid van zijn mond Ik zie je sterven wanneer jouw laatste woorden de herinnering ontvluchten bij het afscheid van zijn ogen…

Waar de geliefden vreemdelingen zijn in oude schaduwen van bittere wonden van nijd en angst is de tijd wat ik wens en niet meer zal vragen als de dood mijn laatste vriend is en alleen een geboren droom mij nog zal laten ontwaken in het licht waarin alles zonder levenskracht bestaat…

Heb alles netjes geregeld, bij mijn crematiepolis mijn laatste muzikale wens. Een foto, wat vluchtige woorden op een stukje papier. Snippers in de tijd. Dan ben ik jullie in tijd en ruimte voorbij. Toch hoop ik dat nog eens iemand aan mij denkt, me omarmt. Al weet ik dat dit niet staat vermeld bij de polisvoorwaarden.…

Oud en alleen twee woorden vormen samen een De oude mensen om hen bekommert geen Ja, een kaart met hun verjaardag met een allerbeste wens is dat wat die mensen verdienen maar niemand laat zich zien geen mens En zo worden ze oud mager en beven verlangen naar de eeuwige rust en dan het laatste licht geschenen de laatste kaars geblust…

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven. Hele verhalen doen een wedloop in je hersenpan en maak daar dan maar eens een…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…