Alle inzendingen over lam resten vlekken

Al wat nog rest is een opstaande veer inktzwart gedoopt, zijn laatste zucht telt niet meer.…

De ooi zegt, daar d'r dochter flirt: 'Je bent nog maar een lam, dus staak het. Als het weer gebeurt, dan geef ik jou een ram.'…

De schoonheid vertelt- historie vertaalt zich in verborgen vlekken…

Vol vlekken in je ziel Vol vlekken op je lichaam Ik zie je wel hoor ! Je morst met jam Je strooit over de tafel met je keukenzout Je liegt met je tong En je bewaart een geheim voor mij Ach lieve mevrouw de microscoop. Met je lampje schijn je naar mij. Je peutert met een mes, je snijdt mijn ziel aan stukken.…

Ze zoop zich eerst lam, sprong over de dam, en loopt nu als schaap in de optocht.…

Eenzaam rond turend op de afgesproken plek Steeds zenuwachtiger draaiend om zijn as Als een oude vogel, druppels schuddend van zijn veren dek Zijn spiegelbeeld bekijkend in een regenplas, hopend dat zij die ander was Is hij de laatste van zijn ras Van de eens zo duidelijke toekomst,rest slechts een wazige vlek Hij staart triest naar de hemel…

wind trekt aan regen tikt je tegen slaat je lam je vraagt je af hoe dit zo kan maar eenmaal uit het veld geslagen staat er een ander op jouw plek…

Ik vermoed een koe in de wei 's avonds laat, daar -- die zwarte vlekken.…

een sta in de weg, ben ik ook terwijl ik langdurig zit op de juiste momenten ja knik en eindeloos tot de schepper bid hoe is dat zo gekomen daar ik toch goed van zins ben de werkelijkheid onderscheid van dromen, verderf en schoonheid door en door ken het is als kleurloze verf op een palet op het doek verwerkt tot blinde vlekken waar…

ik schrijf zelden tranen want zij vlekken verdriet dat te langzaam droogt en dus iedereen ziet stukjes emotie die loslaten tussen wimpers weg glijden om langs de wang te sporen waar zij opgevangen worden waar wij normaal gevoelens verbinden zit er een blokkade diep van binnen die er niet hoort en het hele proces dramatisch…

in kleurenbeeld versleten, vergeten, vergeelde waarheid onaangekondigd dwars door tijd het papier is verfrommeld er is mee gerommeld zwart loopt over in wit als vergeeld wordt gedeeld gladgestreken en geheeld resteert een ingelijst portret gezien en teruggezet blinde vlek…

Een verliefde zatlap uit Amsterdam Die zachtjes aan z'n grenzen kwam Sprak door de drank bevangen Ik laat hem node hangen Voor rechtop ben ik veel te lam…

Wat later was 't vogeltje lam. Het werd ochtend. Het kwam uit z'n nest in de greep van een kater.…

boeken brengen rust rust roest vandaar de vlekken op vele boeken…

wind trekt aan de regen tikt je tegen slaat je lam... je vraagt je af hoe dit zo kan maar éénmaal uit het veld geslagen staat een ander op jouw plek Lejo van Kuijeren…

het zijn maakt veel lawaai het rijdt over me heen als een goederentrein zo midden in de nacht het legt me lam ik wacht op de zon daar aan de overkant vol ongeduld snak ik naar lichtheid zonder treinsporen…

met wel blinde vlekken…

Ik weet het nog voor twintig jaar morste Rob koffie op zijn hemd; hij is veranderd, zonder die vlek had ik hem niet herkend…

ik hoor haar zoemend in de buurt van mijn oren ik zie haar zoekend naar een plek om te slurpen ik voel haar zij mij ook eens een mug, nu nog een vlek…

de natuur sierde mij met ronde zwarte vlekken mijn territoor bescherm ik krabkrassen zijn mijn merk lenig beweeg ik mij door nevelwoud en water mijn prooi vervolg ik spring, met dodelijke klauw de dood brengt leven moeder aarde geeft en neemt…

Wij slaan splinters in de ogen van ons eigen vergezicht en verliezen het vermogen om te zien wat ons verlicht in elkanders nachtvizieren maakt het duister ons kijkdicht elke poging tot plezieren stuit op negatief bericht wij spiegelen de blinde vlek die alleen de ander ziet verstoten naar de zere plek van ons valse levenslied.…

Integer en met keizerlijk allure Wordt Nederland geregeerd Op dit moment geformeerd Haags centrum van politieke vuren Met vele vlekken op het blazoen Regeert de grootste vlekkenkampioen…

Uit hun jas geholpen onschuld tot munt geslagen leven teruggegeven aan de eeuwigheid de sneeuw kleurt anders dan het schreeuwend wit in de wijn brandt één lumen licht dieprood en zo vol liefde dat ik tot stilte besluit om de haat niet te voeden die poogt te ontkiemen ik hef de kelk wat een afdronk welk een smart…

en zij die mensen recht doen wedervaren terzijde staat de mens, naakt in zijn zonden, de oermoeder wil het juweel bewaren, de citrusvrucht, op handen is haar baren oude beloften maken nieuwe wonden er is geen glas dat tegen de gevaren beschutting biedt aan hen die bij Hem waren ------------------------------ ...sinds 1986 hangt het Lam…

die berg kerstkaarten zal ik nu versturen een jaar geleden zat ik hier ook te schrijven ik ben al tot de H ik blader in mijn beduimeld adressenboek de hark van de dood nam drie geliefden mee ik ben al tot de M geboortes waren er, bruiloften in de zon vrienden verdwenen er kwamen nieuwe bij ik ben al bij de V…

Ik was een lam toen en moest nog geweid, weet ik als ik uitstap en zachtjes met hem meezing "poortwachter waar zijn de zwaluwen heen"…

De wind draagt door de velden, de roep van de heraut: het Lam heeft overwonnen, zijn tempel opgebouwd.…

ik hoor haar zoemend in de buurt van mijn oren ik zie haar zoekend naar een plek om te slurpen ik voel haar zij mij ook eens een mug, nu nog een vlek…

gezichten achter glas ansichtkaarten als vlekken op het behang tulpen in een vaas patience en de klok die het vertikt…

Een vrouwelijk veulen en lam vonden 't fijn, als een fokdier hen nam. D' ouwelui keurden 't af en ze gaven voor straf toen hun dochters een hengst en een ram.…