Alle inzendingen over lam resten vlekken

over een dam scheren mijn zusters, hoeders volgen hun wollig geblaat het rode kruis zorgt niet voor schapen die zijn uitgeteld de maag indachtig zult gij mijn lam offeren aan de barbecue hoe lam tweebenig schepsel kunt ge naast vraatzuchtig zijn…

de stilte waaruit een zwaluw vliegt draagt bolle buiken zilvervissen knipperen, velden bewegen en met een verziend oog wuift het zeewier over mijn schouder het huis, leeg van zomer verzamelt de vlinders van de dag ik waan me Van Gogh en schilder zonnebloemen met blinde handen uit het licht…

Het droogt wel op, maar soms blijven er vlekken achter.…

in elke hoek van hersendood vergroot een woord gedachte laat maar staan -laat het weten het bezinkt in lofzang rond een oude stoel als boekenbal- gebundeld rond de weemoed van mijn cel ik ben er wel uitgeademd in de waas van warmgeblazen asem eindedaags begint opnieuw…

uitstel gevraagd, hij koos een plek om mij in zijn koele armen te begraven, in een laatste snik verdrink ik in het eenzaam zijn van beider zaaigoed doet mij in het zweet ontwaken, het zaad bloeit op als onverkort gewas van een wilde droom, aan de hoogste bieder doorverkocht de uitkomst die ik in je ogen las verscholen achter de blinde vlek…

Of ik je een lichtje sturen kon: je was alleen die dag Ik wachtte op een pakje dus aan huis gekluisterd, stak kaarsje aan en dacht aan jou Pakje kwam, kon ik boodschap doen Plukte sneeuwbal en paars kruid en ging toen ook naar jou Jij zo blij In stilte zaten wij Maar elke keer als ik je zie ervaar ik 't licht in jou, in die besloten…

- En ook de rest is louter luim; het is niet echt geschied. De rijmer zuigt 't uit z'n duim. Nee, dieren praten niet.…

Vliegend op lucht bereik ik de bodem Weemoed neemt plaats voor vloeibaar goud en het geluk dat rest…

Tranen op een blad, ze spatten open en worden vlekken. Grote vlekken. Dikke tranen. Veel verdriet.…

Reeds mag het warm en broeiend zijn, het lam Is onbeschut op 't groene land gelegen In koele nachten nog. De kersenstam Is met de teed're bloesem volgeregen, Die als een kostbaar uitgestrooide zegen Mèt lam en madelief de leiding nam: Tezamen zullen zij het weiland vegen, De bloem, de bloesem en het witte lam!…

De begeerte stokt in mijn stem De honing van mijn ijl geblaat Lieten haar twijfelend achter Een meisje nog Dat haar voddenpop martelt En niet maalt om mijn hoofs gezwets Ze wet het mes en dartelt Ongenadig om haar prooi Drijft het diep in de strot Het lam ligt spartelend op het offerblok Haar greep wordt slapper Door mijn ader gaat een koude…

tot voor de troon mocht dringen, Nu ik nog nader ben bij Hem, Mij overweldge met zijn stem; Laat dan de valk, die zonder vrezen Tot in het hart der zon kan lezen, De vleuglen uit elkander slaan, Zodat de deuren opengaan, En ik tezaam met mijn geleide, Op een bebloemde lenteweide, Een door de wind gebogen vlam, Zal nederknielen voor het lam…

Wat rest is een vlek, met passieloos verlof... Een belastend drama, geen liefde zo zwaar. Een vergroot panorama, mijn hart kijkt ernaar... Zo zwart kan het zijn, gearceerd door het licht. De ruimte te klein, door liefde ontwricht.. Ik zal blijven wachten, op de dag van bevrijding.…

tasten, en blijft in feite vervolmaakt, wat hij in het ziellespel durft aan te raken, te delen met z’n handen die de muzen strelen, is hij tot stomheid geslagen, schuilt achter spiegels waarin hij beeld en alter ego herschikt, likt de tijd uit wonden die hem naar het licht hebben gedragen verbaast door de maakbaarheid van de muze,wat rest…

reeds tot het verleden hoort een laatste diepe ademtocht de afstand wordt al groot wat doet het ook terzake het is het eind van de wereld niet al werd de laatste weerstand gebroken door de onafgebroken schreeuw in mij een opflakkerende herinnering al is niemand aansprakelijk het is niet eerlijk de pijn gaat niet meer voorbij al de rest…

na, als spinrag in de kamerhoeken, het web waarin de glinstering van tranen zich edelstenen waanden, alhoewel ik in het heden al voorgoed vertrokken ben, in dat bed hoeft de tijd mij niet te zoeken, op de spiegels van het verleden hangen nog de druppels wasem van mijn stem, één goede schoonmaakbeurt en de ruimte is weer vrij van resten…

moeder geworden kort geknipt en kaal geschoren geniet lucht in groene wei teken steken in donzig kale vacht mekkerend schurken verjaagd jeuk ontspant zo kaal en zuigend herkent het lam zijn kale moe maar net zo kaal geschoren had ik mijn moeder nooit herkend dus is een lam intelligent…

daar heeft hij vlekken in de ogen de rijp zit in zijn benen fragiel kwetsbaar elke stap kan het dekken openslaan met elk weifelen breekt hij wat adem van de wind de dood slaapt aan het eind van het slakkenhuis een poort die hij liever niet open zet…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

Het was dus een lam in wolfskleren.…

Donkere vlek Voor mijn ogen Ik was het niet Echt niet ik wilde niet Zij was het Pijn alles doet pijn Je maakt mijn leven kapot Verdwijn toch een keer Je hebt het beloofd Donkere vlek Voor mijn ogen Als ik even niet oplet Ben je er weer Waar moet ik heen Zonder jou tegen te komen Altijd ben je daar Je beheerst mijn leven Meer kwaad…

Hier een vlek en daar een vlek Nee meneer ik ben niet gek Hier nog één en daar! Het klinkt misschien wel raar Maar mijn werk is nog niet echt af Lang hoor, de nek van zo’n giraf…

zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem zo zat je maar kunt zijn en waggelt waggelt waggelt wacht er iemand op je thuis dan zwalk je zwalkje zwalk je zwalk je `s avonds dol naar huis zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem al…

Er was eens een pastor in Warmond Die men bij het vasten zo star vond Maar met carnaval Dan was 't een gelal Als hij weer eens lam aan de bar stond…

er zijn natuurlijk ook nog de bloemetjes die bloeien het lam dat op de knietjes drinkt bij de ooi het hooi dat geurt en noodt maar dan heb je het wel gehad…

'Ik strijd vóór de waarheid,’ riep hij, maar schrok zich intussen lam, toen hij door die strijd opeens àchter de waarheid kwam.…

donkere vlekken op de witgekalkte muur winterfantasie…

Ik heb een hekel aan bramen niet aan hun bessen ik ken er geen die zo vlekken…

Je ziet je blinde vlek niet in de spiegel. Zie je?…

Een reconstructie: van dichtbij zie je niets meer -- dan vage vlekken.…