Alle inzendingen over lam resten vlekken

Ik schrok wakker terwijl zij de rest van de druppels uit haar natte haar schudde ze lachte voluit om mijn verbouwereerde gezicht likte met haar warme tong één voor één de druppels van mijn blote huid ik spinde als een kat die geaaid wordt…

zo snel kan het gaan je ziet en lacht ineens de minuten slijten tijd en alles mag z`n gangetje gaan woensdagavond en de rest is geschiedenis en morgen ach morgen lakken we af…

Veel spullen heb ik weggedaan een stereotoren, een tv waarom zou ik ze behouden ik deed er toch niets mee mij resten de plastic planten op de vensterbank voor hen schrijf ik nu een woord van dank zij verfraaien nu mijn huis door plastic voel ik mij pas thuis.…

Naar binnen gekeerd Toen de druk te Hoog was geworden, Te zwaar ook vooral, Geen uiting naar Buiten meer die nog Redding kon bieden Het ik dat reddeloos Verloren leek En ging schuilen in De krochten van wat Stoffelijke resten Genoemd worden - ik In mijzelf begraven…

Van honduree*) heb ik geen kaas gegeten Toch denk ik niet: het antwoord is me worst Mij stuit zo’n blanco vel tegen de borst De hamvraag wordt: hoe kom ik het te weten Van Aar mag ik het niet bij Google halen Dus rest slechts bladerwerk in Van Dale…

Vanavond gaan we fijn weer aapjes kijken Alleen de slimsten van een ondersoort komen aan bod, de rest is te gestoord Daarmee kan je de doelgroep niet bereiken Voor geld en kijkcijfers is niets te dol Voor wie? Dat zeg ik niet...ik ben de mol…

Na ophef over scharrels en pingping Is hij door zoonlief uit zijn land verdreven, Voor Juan Carlos rest een eerloos leven, Als afgedankte vorst en banneling. Nu vlucht en wankelt Koning Nooitgenoeg, Als ooit de olifant waarop hij joeg.…

elk moment kan ze worden aangetroffen onder haar sluier elk moment wil je haar kussen maar denk je trouwens dat je het verschil weet tussen zoiets als cultuur en iemand die je kust maar dat verbergt voor de rest van de wereld ?…

Men heeft het tot de bodem uitgezocht Een tiental hield zich schuil in hun burelen De rest zat met een kaars ofzo te spelen (dat van die kaars is dus een metafoor dat had u zelf waarschijnlijk ook wel door)…

We zijn nog niet aan het oppervlak gekomen Niets afgerond het verhaal is niet af Doorbreek het metrum geef het rust en ruimte Zeg alleen het hoogstnoodzakelijke De wind blaast de rest van de lippen Laten we met een komma afronden…

Maar de grootste gift van allen Is uw eigen lieve Zoon, Al Uw lust en welgevallen, Deelgenoot van Uwe troon; Die voor ons op aarde kwam, Om te lijden als een lam; Om ook ons de weg te wijzen Naar des Hemels paradijzen! ‘Laat de kindren tot Mij komen’, Aldus spraakt gij, lieve Heer!…

ergens niet in de margriet of story viva linda tina nee gelukkig niet En of u mij geloven wilt dat interesseert me even niet maar wat ik las dat was een visionaire theorie De zinnen die wij construeren gaandeweg ook formuleren zijn in de kern, in nucleo voorzien van fundamenten Van naamwoorden zelfstandig aap noot mies wim gijs lam…

De één zet een schutting, de ander geeft haar auto een beurt en jawel die van mij slikt ook vanalles, mee wandelen, naar een museum, gewoon een bakkie soep of koffie, gewillig als een lam naar de slachtbank. Of ik me zorgen maak?…

bliksems slaan op ’t middaguur vernietiging van al wat was paars gekleurd het zonnevuur de open schaal vol bittere as de lans doorboort het pentagram haar mantelschelp is week en zacht de levensschenkster leeg en lam verliest haar toegewijde kracht bipolair in eigen kosmos de lingam wordt zijn eigen kruis Wodan hakt zich uit de grot los…

De pijn heeft haar verscheurd en lam gemaakt, kreeg ze maar de moed en kracht aangereikt om het leven weer volledig op te pakken. Maar iets in haar wil dat ze zich overgeeft, iets in haar aan haar neerslachtige gevoelens en zelfmedelijden. Mensen kunnen makkelijk praten, maar voelen niet wat zij geestelijk meemaakt.…

Hoopbelovend lieve lam zo tam Een vleugellam iemand weer laten leven, je zag kwam en overwon. Wings, zeer fraai woord, helaas vaak mis begrepen Schattebout, je kent begot echt de knepen. Vet uitkijkend naar de volgende... Goldwing...…

Hij ligt lam van verdriet maar niemand die het ziet. Kinderen heeft hij niet zijn bloed stroomt niet meer verder. Hij denkt niet meer na, waarom zou hij. Als hij aan zijn kade thuiskomt is er niemand meer. Hij treurt en zijn hart bloedt, moest hij haar nu verliezen ze had niets misdaan. Hij zit daar en verpinkt een traan.…

weg om terstond hun eenzaamheid te bestrijden in de nieuwe jaargetijden een beker chocolademelk met rozijnenkoek en een bladzijde uit het boek de melk om van corona doem te bevrijden; wat wils voor elk voor even de eenzaamheid opgeheven; och Aronskelk witte bloem van zomergroet als beker waar de wijn in moet het warme zoete bloed van het lam…

Die nog net niet Achter de heg Werd weggestopt In de grond voor Ongewijde rechtelozen, Heeft hier in Verkorte vorm Zijn laatste plek gevonden - Niet verwonderlijk, omdat zijn Menselijkheid al tijdens Het leven werd geschonden - Hij heeft hier met zijn Onaanzienlijke lotgenoten Een groepsgraf gevonden Waarin hij samen met…

In huis zijn alle kamers schaamteloos ontkleed, ontdaan van hun herinnering, een lichte vlek waar eens wat stond of hing. Geluiden klinken hard en grenzeloos. En dan is het moment van gaan gekomen, een korte burengroet, wat tranen stromen en onze laatste wortels scheuren los.…

pen Geliefd in herboren tuinen Werd zij het blauwbloedig teken Toen de hofdames hun japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt Zo ruilt men haar voor zware buidels Gegrift in de gevel, gegoten in het hek Ze plant zich voort in een waaier Vermenigvuldiging van vorm en kleur Met strepen en vlekken…

krachten botsen als een grillig lot brengen mensen samen en uiteen schuilen diep en vluchten ver zoeken naar de levensbron jalousie en ijver maken tongen los het oog ziet slechts een deel kent niet de ruime blik van verre horizonnen maar slechts een blinde vlek die groter wordt verdwaalde scherpe zinnen snijden door de eeuwen heen niet…

naar complimenten vissend vangt u telkens bot en zelfkennis missend verzuipt u in uw lot uw woorden zijn vergeten omdat u zich versprak tot op de draad versleten noemt u uw vodden, pak een overhemd vol gaten met vlekken in het zicht waar ooit de knopen zaten houden nietjes alles dicht uw adem geurt naar dieren - maar dan wel jaren…

kamer De schaduw die schuchter volgt- Zijn huis is leeg zijn wereld is zijn huis Zijn gedachten zijn rommelig als de kamers (Vazen in de keuken kuchen neerslachtig stof) (Kinderlaarzen dromen water en weten niet meer of ze lekken) (Een deuntje tracht met dof geluid voorbije sferen te behouden) (Het tapijt zal nooit meer vlekken…

Zo wit is ze als de snee, die, vers gevallen over ‘t wintergers, te blinken ligt; met vlekken, die, zwart alzo de rave, of wel nog zwarter, in heur sneeuwwit vel gemingelmangeld, blekken.…

een onbegrijpelijke angst voor praten hun conversaties kon je tellen op één hand zij hadden dat zelf niet eens zo in de gaten omdat hun relatie jaren terug al was gestrand hun kinderen zijn nu zwijgende analfabeten blind voor woorden en wars van een gesprek waar de herinnering aan hun ouders heeft gezeten zit een zwarte door inkt gevormde vlek…

Zo stoer-vast was de kop, twee ogen groot, de jonge bek, neusgaten en het paar knobbels van horens, nog niet uitgegroeid, de huid sneeuw-blank met vlekken glanzend bruin. Ik riep hem aan en nader kwam hij toen, ik zag de poten-buiging en zijn gaan en zijn plots stilstaan, stil bij de rivier.…

Een enge vlek, die broeide en onder eten, krantje lezen, haperend vloeide naar het verdwenen wit begin. De baard had snel lijfjes gesjouwd, en snoerde voetjes op pedalen, toen opeens de zwart omlijste glinsterkralen lachten, het beeld mij toevertrouwd.…

wind schreeuwt Bomen, van hun blad ontdaan Staan naakt in lijdende rijen opgesteld Ingesneeuwd Massieve nevel bevriest op boomschors Takken hangen verlamd in het ochtendgrauw Het gekras van koukleumende kraaien Weerklinkt in de harteloze winterkou Omgeven door seizoensgebonden gebreken Smult een man van stervende paddenstoelen Dit is de vlek…

de toon en het timbre van volle tintelende klanken en de kleuring van het ongeëvenaarde vleugelslagen geboren uit zebrapatronen ouverture van een spektakelstuk lichtgewichtvezels om te zweven wankel wiegend op het lome licht het woont in vraagtekens en witregels zonder de keuze tussen hem of haar onder de verhulling en afscherming van vlekken…