Alle inzendingen over lange

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

Wat is die Lubach toch een oproerkraaier En dan die stem hij lijkt wel een castraat want ballen toont ie niet die onverlaat Weg met die noordelijke onrustzaaier Een dikke 10 gun ik die onheilstichter Te hoog? Welnee...´t is op de schaal van Richter…

Maanden was alles dood Erg veel verdriet en pijn, erg groot. Nooit vermoed dat één mens mij kon verminken Er was geen traan om nog te verpinken. Liefde is heden voor mij een onbestaand woord De kerel van mijn leven pestte mij geestelijk dood. Heden toch weer even hartelijk gelachen Leven borrelde op, heus ik breng het weer tot glimlachen…

Je moet niet aan leiden lijden Soms de meiden mijden Aandacht aan de weiden wijden Zoals ze van alle zijden zeiden Je moet niet naar nijgen neigen Soms een steiger bestijgen De pijlers goed kunnen peilen Langs de zijlen kunnen zeilen Je moet geen vijlen veilen Soms je vermeien vermijden niet tijdens de reien rijden iemand die vleit nooit…

Hij die geen paspoort heeft telt niet echt mee hetzelfde geldt mutatis en mutandis ook voor haar - getransfereerd of zonder een ID getransgendeerd Behorend tot het anonieme leger der ontheemden zonder document landverhuizers c.q. illegaal asielzoeker of vluchteling die géén direkt herkent Of als illegal alien erkent -woon- of verblijfplaats…

De weerspiegeling in mijn hart verdween in het niets. Verloren zijn de teugels, die zo strak waren aangespannen. Stenen werden opgebouwd tot een stevige burcht. De funderingen waren lucht en dreven als wolken weg. De wijzers van de tijd deze stonden met de seconde juist. Nu is er een wijzer weg onherstelbaar gebroken. Het prachtige…

Lange dagen, lange nachten... Wervelwind draait door mijn hoofd, Had het zelf kunnen verwachten, Heb niet in mijzelf geloofd... Voel me zwak, maar ook verslagen, niet in letterlijke zin... Maar je moet zoveel soms dragen, Weg, die vechtende leeuwin...…

ik hou me vast aan halmen aan het strand, aan zee ze buigen, breken af de wind voert me mee mijn voeten schuren een spoor in het zand de wind lijkt te winnen trekt me over het strand ik hou me vast aan halmen een nutteloze strijd hoelang nog sporen trekken eenzaam door de tijd…

Decennia van natte grond en hijgend gekreun, lang in stilte drooggelegd.…

Ik ben nog lang geen schrijver hooguit een verteller van verhalen die probeert zielenroerselen en gevoelens in woorden te vertalen. Ik ben nog lang geen dichter, dat ambieer `k ook niet `k probeer slechts in zinnen te vatten wat me deugd doet en verdriet.…

hoe lang hou jij het nog vol leven in een wereld van schijn óm je gevoelens heen van binnen alleen maar pijn alles geregeld, huisje, boompje, beestje een man en kind om je heen en toch voel jij je van binnen net als ik, zo vaak alleen hoeveel lentes doen ons nog hopen hoeveel jaargetijden gaan nog voorbij zal het ijs dan nooit meer smelten…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

geleden te lang…

de verbazing, amechtig aangerand in verdwazing vecht De zwarte hand mij aan, hij kan me wat offreer hem mijn zwarte gat wel ontzettend gaaf een hand die niet op mijn hand is tegenwoordig noemt men dit vet ik vraag naar mijn naam…

tijd verloren dan zucht de wind een eerst geluid van het pas geboren kind dat in een stal de winter vindt herders mogen zingen voor hoe lang nog denk ik diep van binnen…

Ik ken al jaren Brave Margot En weet wat Spaanse Riet biedt, Maar kom niet graag bij dikke Jo En ook bij lange Na niet.…

herinneren doe ik niet uit dwang maar om de warmte van het herbeleven als je doordringt tot mijn kern heel even weer opnieuw beginnen om het hart dat bonst als je in gedachten tot mij spreekt en ik dan zeg dat het koud en leeg is al zo lang maar niet vandaag…

Solange denkt de dingen op zij hoort niet meer zo goed haar ogen fladderen naar binnen gaan een eigen innerlijke weg Buiten schijnt de zon de noordenwind bijt in een ontbloot gezicht het wit tot avondrood Aan de ronde tafel maakt zij opnieuw de cirkelgang weer een jaar, twaalf maanden twee en vijftig weken Om haar heen vloeit de tijd…

Solange denkt de dingen op zij hoort niet meer zo goed haar ogen fladderen naar binnen gaan een eigen innerlijke weg Buiten schijnt de zon de noordenwind bijt in een ontbloot gezicht het wit tot avondrood Aan de ronde tafel maakt zij opnieuw de cirkelgang weer een jaar, twaalf maanden twee en vijftig weken Om haar heen vloeit de tijd…

Te lang is het verdrongen was blind wilde niet zien wat me diep heeft verwond.…

Ze stonden daar al lang. Millennia. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': empirisme. Zij blijven onwrikbaar als absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij...…

als een gat in de kaart schoppen aas als as tot aan maart als een gat in 't gaas sirene loeit door wat laatste bladerend verval jazz speelt in op 'n eeuwige herhalen wie kaatst verliest de bal zo rijd de trein langzaam tot n stationsplein wat een waarloos systeem stapeling van jaren ervaren laat maar varen leef je…

Praten is gestopt teruggebracht tot zinloze regels waartussen de waarheid zich verschuilt het wezen sluimert in doofstomme harten stil gekneveld en ontluisterd uit verschrompelende klieren verdween het vocht nee, haar ogen prikken allang niet meer…

Jouw pijn is nu wel weg, wij hebben nog een lange weg te gaan, moeten we rechts of juist de andere kant. Ik weet het niet want: jij was het die de weg aanwees. Nu je daar ligt stil koud en sereen mis ik je zo verschrikkelijk want: waar moet ik in vredesnaam heen!…

Tranen vloeibare emotie het reinigen van de ziel hoe lang nog? Zee zee van emotie het wegvloeien uit mijn lichaam. Emotie mijn emotie-lichaam ruimt op ruimt op de pijn, het gemis Hoe lang nog? Maan vanuit het duister zij begrijpt me, zendt haar zachte licht. Hoe lang nog?…

zo lang we onbeholpen naar woorden zoeken de taal ons venster op de wereld blijft we andere waarheden de ruimte geven de deur openzetten voor de stilte binnenin we verbintenis vinden met het onbekende naar buiten komen uit onze huizen van zand en klei zo lang we geraakt worden…

Niet een omhelzing geen kus, geen hand zelfs geen anderhalve meter afstand maar jij achter gesloten ramen en binnen de betonnen muren dondert het tikken van de uren voelt alleen zijn meer dan verlaten is er dat murmelen in het niets zoveel voelbaarder dan gisteren koud, kouder jouw huid te lang al onaangeraakt hunkerend naar al was het…

zo lang zon en maan op en ondergaan zal er een dag en een nacht blijven bestaan zo lang ik niet weg zal gaan voor een ander en jij mij ook nooit in de kou zal laten staan omdat de pijn te erg zal zijn voor jou maar ook voor mij en ons allebei zal verteren zolang zullen we bij elkaar blijven kan niets en niemand ons immers deren…

een buurtwerker in Klontjebuurt zijn hondje stuurt op een avondje voor een pondje spek het beestje loopt een rondje likt zijn mondje heeft wel trek de lekkerbek maakt een strontje en schuurt zijn kontje zonder pondje spek komt het hondje thuis zijn baasje heeft een grote bek en een kort lontje en een grote bek pakt het hondje bij…

Je gaat op reis Lang heb je gewacht, en lang heb je verlangd Hard heb je gewerkt, dat blijft niet onopgemerkt Enorm heb je het verdiend, meer dan elke andere collega of vriend Hevig ga ik je missen, maar ik zal proberen niet te crisissen Intens groot is mijn liefde voor jou, ik hou oneindig veel van jou Gauw zie ik je terug, in mijn dromen zelfs…