107 resultaten.
Mijn Huis
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 465 Ik zie het voor me in gedachten
kopje thee in de kamer en suite
Zij vlijt zich aan zijn voeten
hij zingt voor haar zijn liefdeslied
Kinderen liggen lekker te slapen
in de bedstee tegen elkaar aan
Het zilver glimt is mooi gepoetst
In het theekastje waar ze staan
Buiten gaan de lantaarns branden
paard en wagen komen voorbij
Het haardvuur…
Depressieve Buien
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 992 De vermoeide haringman sluit zijn kraam
een dronken vent, wankelend heen en terug
zoekt vergeefse steun voor zijn slappe benen
Een oude fiets hangt troosteloos en verroest
met één wiel vastgeklemd aan de oude brug
bleek lantaarn licht wint aan kracht door schemer
‘n Druipende zwarte hond met een blafhoest
pist over mijn molières, schurft op zijn…
nog niet geboren -slot
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 831 weer stond ik verborgen
in het gele licht van een
lantaarn
daar zag ik mijn toekomstige
ouders samen
naar Moeders harde gezicht
keek ik liever niet
Vader zou mijn redding kunnen
zijn…dus richtte ik me op hem
ik vervloekte mijn wens om
op voorhand mijn ouders te willen
zien
naast het ongelukkige gezicht
van mijn Moeder
heel dicht…
Nacht op de Vaalserberg
gedicht
2.0 met 17 stemmen 8.080 Afscheid van lantaarns;
bos overkapt de stappen; maan vlekt op mijn voet.
Langzaam wennen ogen aan muisvormige keilkeitjes
wegketsend over mos. Nooit zinken. Daarom hier,
hoog boven het land dat zijn bekoorlijkheid verloor:
ontaard experiment: wordt teruggedraaid. Op de top
is het hoogste punt het hoogste punt niet meer.…
vrijheid
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 780 Wanneer dan eindelijk de zon haar gouden stralen
laat verdwalen in de diepten van de zee
om plaats te maken voor de maan,
lantaarn van de nacht,
besef ik dat licht nooit verdwijnt,
en altijd overal verschijnt,
betoverend , weldadig zacht.
De zon, de zee , het strand, de wind:
door mij hartstochtelijk bemind.…
Eerste deel van rondreis door Zuid-Spanje
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 145 Bij avondzoelte
afdalen naar Granada:
we zien een zwart dal
vol vuurvliegjes, staan spoedig
onder heersende lantaarns.
Zigeunerdansen:
voeten gaan daverend hard:
muziek wordt versmoord.
Struiken vol bloemen
hangen over balkons heen,
brengen frisse geur
en opbeurende stemming
in smalle schaduwstraatjes.
De kathedraal...…
Griffioen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 49 Toen trok de meute Veluwwaarts, naar Maarn
En kwam uiteindelijk in Overvecht
Bij een bloeddorstig fabeldier terecht
Een griffioen, zo lang als
een lantaarn
Het leek van ver een reuze kandelaar
Eerst tuinden ze er niets vermoedend in
Maar onder kop en romp school een leeuwin
Wat was dat voor een reuze adelaar?…
Letterspel
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 489 De straat splitst als t
een lantaarn schijnt de i
de gracht weerspiegelt j
golfjes krabbelen de l.
In struiken ritselt een r
een merel scharrelt de k
de spinnen spannen een o
wormen kronkelen de s.
Bomen planten zich in a.
takken zwaaien uit de v.
De wolken walsen in c
de energie krult fel de e.…
het huis dat we niet schoon kunnen houden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 Ik vraag je
herken je dit ook.....,
al die uithoeken in je ziel
waar het licht van de lantaarns
zover uit elkaar staat
dat de nummers van de kamers
bijna onleesbaar zijn?
En heb je daar dan ook
zo lang tevergeefs gezocht?
Komt het soms doordat de nummers
die je daar in die donkere galerijen zocht
aan de hoge kant waren?…
de laatste van het eiland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 als ik zo eenzaam ben
dat ik niet eens meer mezelf heb
dan grijp ik mijn lantaarn
en zeg alles vaarwel,
ook de leegte.
Zodra ik mijn zelfgemaakte bank opgeef
stap ik mijn vlonder op
mijn zeilbootje in,
maar vind ik dan een koers
die de anderen nog niet gevonden hebben?'
Later
veel later......…
Lievelingen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 2.138 Eens als Alice die in Wonderland van sprookjesbomen las
Zo las ik mijn kleine sprookjes die ik zelf had geschreven
Blad voor blad sloeg ik ze om, met wijzers waar ik was gebleven
En dan hoorde ik muziek en dacht aan jou mijn lief, aan jou
Mijn ogen droegen je op handen als lantaarns diepe nacht
En mijn benen stonden stelenhoog om naar je uit te…
samen samenzijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 365 vandaag kompas voor morgen
fluisteren wij elkaar de ware opdracht
dat niet het geluk meer zoeken is
maar het zijn van wie je bent
met vol verwachting ook de harten
dat wij met respect en liefdevol
hatend onbegrip wieden mogen
dat opnieuw het goede zegeviert
over wat ons steeds verdelen wil
met het verleden als de uitdaging
die ons als lantaarns…
Naar een lockdown kerst 2020
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 236 stekelige hulst mag niet worden in geknot
de vuurrode bessen moeten de winterkransen kleuren
tussen sparrentakken, rozenbottels, klimop en marjolein
die met rode strikken worden opgehangen aan de deuren
brengen ze voor het leven binnenshuis; de zonneschijn
zo verbinden huis en tuin zich in licht en groen voor kerst
de vuurkorven en -schalen, de lantaarns…
De onderkoelde bode
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 6.834 het zwarte wijkt, de lantaarn sterft.
Op het plaveisel slaapt de reu
De bode wekt hem in een wensdroom,
en spiegelt een oogwal of een vouw.
Hij vervloekt de weke kranten
en knipoogt naar de demon die hem hindert.…
Souvenir apathique
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.447 Wij
als twee schaamle schunn’ge vagebonden
aan ’t dolen…
apachen waren verscholen,
een dode lantaarn als wachter.
Ik zie je mond,
verdord papaverrood,
je tanden, die
in honger groot
het brood aan stukken braken,
verbroklend op het laken
en ‘k hoor je klagen
wijl ’t verzwond eer nog de nacht wou naken.…
Door bomen en in huis
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 288 Daar, onder die zwalkende lantaarn,
staan Mulisch, Kopland en vriend Vinkenoog;
het is een intocht tussen grote dienaren
die Roel van Es postuum bedroog.
Haar dochter Bep werd rijk bedolven
onder liederlijk snoepgoed vol rijmelaarij
afgedreven zijn alle gruwelijke golven
vol krankzinnig bloederige smeerlapperij.…
Een inspecteur belt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 441 Mijn lantaarn vangt een verbleekt smoel:
Het gelaat van zijn bruid op dashboardmagneet,
weggevroten door zon tuurt zij zonder ogen.
Ik zoek contact en sleutel, dan klinkt er een kreet.
De spiegels ontbreken, de uitlaat is verbogen.
Ik weet van geen ingang, laat staan een route.…