Alle inzendingen over leed

het jaar telt zijn laatste dagen met de rug tegen de muur handen leeg ogen verwilderd starend naar een schroeiend vuur van honderdduizend haarden wantrouwen, angst, menselijk leed zoekend naar de zin en waarden en wat de tijd toch met hem deed het jaar telt zijn laatste uren met een hart dat haast verstikt ogen dicht, mond stijf gesloten…

Ik bekijk het met lede ogen en ik zwijg.....stil.…

Oude mensen kunnen me bekoren Met hun perkament gezicht En die twinkel in de ogen Als het verleden wordt belicht Graag hoor ik de intense verhalen Over hoe hun leven is geweest Wat ze vroeger hebben doorstaan En voel dan de levendige geest Veel leed, liefde en zorgen Passeren dan in zo'n gesprek Ieder beleefde op eigen manier En aan…

Jij hoort niet in een hokje kwijnend van verdriet, over alle leed en zorgen, want dat verdien je niet. Wordt het zomer dan weer warmer dan zing je het hoogste lied, bij het opkomen van de zon, maar ook wel als het giet.…

Een ochtend en een avondtraan Laat maar lopen laat maar gaan Verdriet in een neergaande lijn Gebroken rood, hart vol van pijn Een ochtend en een avondtraan Laat maar lopen laat maar gaan Vervlogen al je mooie dromen Waterlanders die blijven stromen Een ochtend en een avondtraan Laat maar lopen laat maar gaan Ooit wordt dit leed weer verleden…

riep je nog dat de dingen des levens geen vat meer op je hadden hoe moeilijk het wel was een mens te kunnen zijn Gisteren liet je het leven en dacht ik bij mezelf dat vandaag gisteren niet meer kon zijn zonder jou ---------------------------------------------------- deze hartenkreet werd geschreven voor een vriendin die aan kanker leed…

welke zinnen nog gezegd welk gebaar maakt het compleet hoe innig moet de kus die verzachten kan het leed een laatste woord, een snelle zoen, een blik achterom, heel even wanneer zien we mekaar terug een week lijkt al een leven hoe lang of kort je ook probeert een afscheid doet steeds pijn het besef vooral dat die blik ook echt de laatste…

één voor één tel ik mijn spruiten meestal op zeldzame momenten dan sta ik even stil en overdenk de opbrengst of wel mijn ambachtelijke rente krijg ze maar eens groot is een vaak gehoorde kreet of hoe beperk ik de schade bij zoveel aangeboden leed met tranen in de ogen begin ik met mes en vork te eten kom op, zei moeder vroeger al;…

Heel diep van binnen juicht mijn hart, niet steeds, maar nu wel even, en kent het leed en zorgen ook, 't wil toch tenvolle leven.…

Twee zielen...jij en ik Verbonden door vertrouwen, door te delen lief en leed. Jouw woorden in mijn gedachten, waar ik soms geen raad mee weet. Open staan voor nieuwe dingen, wat geweest is is geweest. Kijk vooruit en blijf niet hangen, aan het heden heb je toch het meest.…

Misschien zal ik vergeten hoe doornen langs een liefde-laan mijn lede' aan stukken reten... - Ik ben zo blij, ik ben vreemd blij, te kunnen stil gelóven in nieuw-aanblazend min-getij door oud-gekende hoven.…

Een wonder dient zich aan; moeder kijkt naar het geluk; vader heeft haar bij gestaan; even zijn de doktoren nog druk Het kind is kern gezond; moeder is tevreden; geschreeuw komt uit zijn mond; het leed is geleden De melk spuit in zijn ogen; het plast direct omhoog; nog even drogen; het ging met een boog Klaar voor de bokkensprongen…

ik was zestien en vol geloof in al het leed van poëzie en ik dacht nog als ik nu maar lang genoeg staar naar de maan dan zal er wel een gedicht voorbijdrijven of misschien een man, een kano het gezicht dat ik gebouwd had uit de rotsen van een rivier ik keerde woorden om, strooide letters in het wiegelend licht, ging naar zee om…

Gij leed daar, ik weende er onder.…

Zij hield mijn gloeiend handje vast, En bood mij koele drank, En bad voor mij, bij leed en last; Mijn hart werd minder krank. Ik sliep, ontwaakte zonder pijn, Met d'eerste morgengroet, En dacht: ‘Geen beter medicijn, Dan moederliefde en moed.’…

Stille eenvoud bedekte naaktheid breekt de broosheid van het witte kleed waarin de tere vrucht beschermd vertoeft ver weg van alle leed. Stil gezeten de tijd vergeten handen in zachte schoot gedachten zwevend tussen leven en dood. Pure schoonheid die in wachtende houding haar zuiverheid aan het oog ontbloot.…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Ik zie het aan met lede ogen en met steeds minder mededogen. (Gister was het weer zover. Het gedichtje Angstvallig/Valangstig was het weerloze slachtoffer. Vierengever gaf het een vier, zoals uit het scoreverloop was af te lezen. Het heeft iets lugubers.…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

En menigeen en een en een Van homogeen naar molensteen Eerst vrij en blij dan zij aan zij Een eendenei en weer een ei en Dan nog een en dan alleen Van luchtkasteel naar groen en geel Van zielsveel naar pikhouweel Meestentijd steeds weer strijd Van sluitertijd naar eenzaamheid Machtssystemen afscheidnemen Van lief naar leed naar hartenkreet…

Ondanks veel tegenspoed, samen toch weer moed 't Verzachtte leed en zielepijn, zo was het goed. Je stemmetje fluistert in mijn hart: kom naar me toe Kalm aan, Jan, je weet dat ik dat doe! Gedetineerd of erger, mijn vriend blijf je, ook na dit aardse leven Ik ben onderweg, al moest ik er mijn leven voor geven!…

Ik sta versteld van zinloos geweld pesten en schelden tjonge, wat zijn we helden heeft iemand gevraagd om dit lot ik dacht het niet, ze maken levens kapot wat zal de oorzaak van dit alles zijn waarom doen mensen elkaar z'n pijn zullen wij daar een antwoord op krijgen laat het aantal stille tochten niet stijgen het verdriet en leed is iets…

zoals een spin een vlieg verkleeft in haar web en langzaam maar zeker vermorzelt met haar kaken zoals de schaduw het lichaam achtervolgt en in tegenlicht uitvergroot zo kruipt pijn onder huid en leden onvoorspelbaar hardnekkig geen pil noch spuit sterk genoeg om haar te verdrijven alleen meegaan niet tegenspartelen als drijvend…

- hoewel het verhaal van je leven nogal wat te wensen overliet verdwijnt dan zeker ieder leed .. alle pijn .. en elk verdriet ..…

Misschien zal ik vergeten hoe doornen langs een liefde-laan mijn lede' aan stukken reten... - Ik ben zo blij, ik ben vreemd blij, te kunnen stil geloven in nieuw-aanblazend min-getij door oud-gekende hoven.…

Getatoeëerd voor het leven geëtst de zwarte lijnen hult leed in gelooide huid onuitwisbaar de diepe plooien de tijd krijst het schreeuwend uit scherpe naalden diep gestoken pijn van ingebeten zuur getatoeëerd voor het leven getekend, niet meer puur snorrend snijdend gaat het lijden permanent in inkt gekrast het bizar geweven kunstwerk…

Een gobelin van onvoorstelbare schoonheid doorboord door kogels van onpeilbaar leed.…

Knisperend rol ik de kiezels onder mijn voetzolen heen en weer de regen valt gestaag op het leed dat ik op mijn schouders draag In mijn hoofd dansen satijnen schoenen een dreunend ritme op de houten vloer pas de chat, pas de chat pirouettes in het kwadraat Melodie van roze geschulpte tule speelt gebroken tonen in mijn oor ik wil mijn last…

Leiden anno 2015 Oude en nieuwe rijkdom spiegelen zich in oude grachten De vensters hoog de gevels hoger En erachter speelt zich het leven af Het koren van het kaf al langer gescheiden Leed en lijden met -onzichtbare- hand in willekeur rondgestrooid Aan lager wal geraakt bestolen en berooid Hoe valt -ook- stille…