Alle inzendingen over legale oplichting

heb je gezien over de grens een donker gezicht ontsnapte voor even in oplichtend wit hoorde je spreken in oudere talen kon je verstaan in ogen verhalen jij liet me niet gaan greep mijn hand ik voelde slechts kou door tocht van de andere kant in vochtig passeren ik wilde terug voelde in raken hoe zij probeerden zich meester…

jij hebt de hand die naar de korenbloemen wijst blauw bloeiend in het veld ogen die mij paden laten zien die ik nooit belopen heb een stem oplichtend in geluid van ons gezamenlijk gebed lippen die nooit nee hebben gezegd zachter kussen dan fluweel daarom heb ik heel lief je hart gestolen want jij hebt zo eindeloos veel…

Je koestert en streelt mijn eenzame lichaam tot het oplicht en wakker wordt: je huid raakt mijn huid je hart raakt mijn hart…

durf me mee te dragen geef me gestalte vertrouw me je helemaal toe als bron van tederheid die telkens weer oplicht in jouw waarheid…

aangelicht op het zwarte doek langzaam krijgen zij gezicht in egoïstisch bewegen alsof het in hun genen zit het nette pak de dassen onberispelijk gestrikt met het laatste restje beschavingsvernis zij lachen minzaam als anderen van ellende stikken door het geld dat zij in woeker pikken hun schaapjes op het droge zij verdelen nog legaal…

Alzo niet met het mensenkind daar in de moederschoot, we maken het geheel legaal, halal en kosher dood. Spreuken 24:11…

verlangende hartstocht vreedzaam zinkend oplichtende woorden vertedert intens wijnrode kleuren doordringen maagdelijkheid eeuwigdurend verlies verzachtende nachten…

waar zou dag heen gaan die opluchtenden zuchtende wind die langs mijn wangen streek woelde om de donkere stilte te verjagen met een boog om me heen ogen die niet zien wilde de sluier van de ogen die roerloos lach zong de klok zijn sonet opgelucht van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende…

Hij leek een zeer succesvolle bankier, alleen ging dat ten koste van de klanten. Zo steeg hij met zijn VVD-trawanten niet uit boven een soort van kruidenier. De bank viel om, dat krijg je er nou van, want zulk gedrag is echt te laken, man!…

Onophoudelijk verstrijkt het leven in tintelende fluisteringen Als een rivier keer ik terug In een toevloed van zachtzinnigheid komen oude sentimenten boven Als de ontroering mij overmant en het leven dieper doet ademen overschaduwt jouw hartepijn het mij omringende Met hart en handen met huid en haar en beginselen der tederheid…

Weer komt er geld in de verkeerde zakken. Nu blijkt de Gay Krantredacteur de dief, Dit 50Plus-boegbeeld vindt zich naïef - De truc is dan om alles af te zwakken. Henk Krol heeft zich de Kamer uitgeknikkerd, Ook is hij van zijn voetstuk afgeflikkerd..…

(tanka) Bliksems verlichten telkens de stormende nacht: populieren gaan als grote zeewieren, door sterke stromen beroerd.…

Regeringsleiders en politici: Hondstrouwe blik, gezichten uitgestreken, Die nu naar Panama zijn uitgeweken Met heel misschien wel een miljard of drie. Waar in dat land - heel politiek correct – De buidel nog veel verder wordt gespekt.…

bij russische thee als de bank van ijsland verdampt spaargeld leidse sterrenstorm slaat voor de sterrenwacht ook de deur dicht en dan is ini een koffer vol schaamte en rood papier denk maar dan dat je ergens anders bent dat we dichtbij zijn allen opgelicht het transport kan beginnen van alle dingen 't mooie van de aarde lijkt…

Niet te geloven wat ik heb gevonden In Israël, waar ik heb rondgetoerd: Een Dode Zee-rol! Wat je noemt een knoert En oud! Flink door millennia geschonden Wat zegt u nu, zit er een luchtje aan? Hij komt ook uit een muffe grot vandaan!…

Omarmd in zwoele zomernacht lagen wij loom in de koelte van een appelboom tot plots bliksemschichten de hemel deden oplichten en onze droom werd vastgelegd in een flits van hartstocht.…

Heel even, mensenkind Heel even maar zweeft een droom als een verre ster die oplicht en weer uitdooft Ach, wat een mooie droom slechts een droom verder niets…

de laatste zonnestralen duwen regenbogend donderwolken naar het oosten de maan stamelt haar weg naar het zwerk en weet zich omgeven door sterren morgen doet de zon, oplichtend, weer haar werk…

de zon naakt een einder tegemoet onwaarschijnlijk roze wolkend goudbrokaat sissend onderuit in een zee van waaierend uiteen gaan eens houdt het op oplichtend een laatste kreet de nacht wenkt…

Egypte is uiteindelijk gezwicht En toont de film van Sint en van zijn paard Zo zien ze hoe een heiligman met baard De kindertjes in Nederland oplicht Als niemand daarna dan gaat demonstreren Dan moeten ze ook Fitna accepteren…

Een tipje van de sluier lichte zij even op Een klein stukje maar, toen dacht zij, ik stop Want een tipje van de sluier was net nog iets teveel en de hele sluier oplichten nee, die laten we mooi heel.…

in iedereen wonen woorden die blijven niet zomaar verdwijnen in de zoete nacht woorden die oplichten vlammen die met vuur verdedigen in iedereen wonen woorden die blijven in iedereen woont een wens…

Dat ik vaak legaal te spelen zit.’ ‘Ook al staat het heel bezopen, als ik achter zo’n piano zit. Om meer boetes te ontlopen. Verf ik al mijn toetsen wit.’…

leugen Een zoethoudertje voor hen die braaf werken en leven die pareltjes kansen geven Een “War” is bruut, niet humaan Geen massage in lauw sop Wie gepakt wordt, gaat er aan De lijken stapelen zich op Dealers direct aan de galg Gebruikers een laatste kans En als ze die verknallen Zullen ook hún koppen vallen Een oorlog of alles legaal…

De tiran wordt bovengehaald en verwilderd knipperend wordt hij geraakt door daglicht Gekraakte ogen in een ingevallen gezicht Alfamannentrots tot knechtentwijfel gemilderd Zijn naam sidderde dikwijls door zijn land Hij regeerde dan ook met ijzeren hand Lang een vriend van de grote vrije vaan tierde zijn regime eens legaal infaam Het vonnis…

Schuin aflopend, het strand Vlak onder de duinen Ik zit droog, zand Vloedlijn, jutters struinen Langs Noordzee, oplichtend In lichtgroene golven En achter het duingewelf begroet Oranjerood de nacht de zon Omdat het altijd zo moet.…

waar groen het blauw bewegend bedekt groeit de natuur onder het gemêleerd wit van buiige wolken nog laagden de laatste zomerbloemen de vlakten met hun specifiek volle rijp kleuren die oplichten onder een nog warme zomerzon…

mijn ziel weerklinkt in de fluistering van donker verbonden aan kracht het gidst mij door de nacht het leidt mij in rechte sporen, houdt mij vast raakt mij aan het vindt zijn weg wanneer de maan zijn hemel oplicht vervult het mijn zinnen…

het diepe van je ogen parelend mooi oplichtende sterren verdwijnen in het niets engel van mij mag ik je dromen zachte ogen bekoor mijn hart omhels mijn leven met vleugels vol liefde nevel verdwijnt in de kleur van je ogen…

het licht gaat uit buiten westen soms oplichtend, groen in kleine golven de kust kussend soms in lichterlaaien vermiljoen zet de duinen in brand soms beukend grijs en bruin op een eenzaam strand…