Alle inzendingen over lelijk en laag

In Biddinghuizen, aan de vliet, lag gestrekt, een weldoorvoede suikerbiet. in een milde Augustuszon, dat kon, want de suiker is niet meer op de bon. Men liet de biet dan ook ongemoeid. Werd ook niet door de politie geboeid. Ja, in Biddinghuizen, zei men mij, zijn alle suikerbieten vrij!…

Maar de voorste figuur Liep het schilderij zo uit… En de bal lag tegen het lijf dat weer leunde tegen de boom En de boom voelde zich alleen Geschilderd Als in een nageleefde droom…

Wees blij dat het geen Nederlander was, want anders lag ons land nu in de as.…

Dus blijf ik dit jaar toch maar trouw aan Agis Waar godzijdank de premie niet zo laag is.…

en er lag nog een kaart, of je bellen wil, want je nam niet op schrijft ze en je neemt altijd op of je nog langskomt vraagt ze, want dat had je haar gezegd, ach laatst nog, dat je in de buurt zou zijn en ze stuurt een kaart om je te zeggen dat ze weg is als je komt ik zet 'm bij je graf…

Ik adem jouw glimlach dieper in leven laat stromen bedaren als lage rivier die ik veilig doorwaad naar de oever waar jij staat te wachten tot mijn starre lippen herleven…

Had hij haar ooit niet bezworen dat zij de enige was voor hem had hij haar toch niet bewezen dat zij de enige was voor hem Dat zij niet gezien had dat hij al maanden bij een ander in bed lag deed aan afzweren alles af.…

De coalitie kreeg de volle laag, Dat is realiteit die ik wel inzie. De winst was voor SP met zijn tomaten. De PVV ontbrak in alle staten.…

grijstinten daalden onhoorbaar naar de onderwereld van mijn ziel infiltreerden, wars van schitterende kleuren, als geheimagenten in de diepste lagen veegden met koele kalmte de levendige helderheid van de bodem de spiegel weet niet wie het is geweest…

Het herfstpad geplaveid met Diep verdriet in vier kleuren Een lage zon tovert kortstondig geluk De peppels geuren verliezen ratelend hun blad In m'n hoofd: deze dag... in kleurendruk.…

Vroege herfst Oktober in de tuin het vermoeide groen na al die inspanning nog een laatste gebaar nog wat resten kleur hier en daar in het vochtig lage licht het vroegvallend blad van de kersenboom de geur van voorbij ik huil.…

Daar zijn pensioen- naar hij zelf zegt- te laag is Gaat offerblokberover Georges Pirard Uit stelen met zijn 81 jaar Wat een komkommernieuwtje voor vandaag is Misschien beklijft zijn naam nog bij bejaarden Die- uit dezelfde noodzaak- gaan piraarden…

Een licht pastellen landschap Op een stille zomerdag Met nergens iets nadrukkelijks Zegt de herinnering Het Spaarne lag verlaten Geen zucht, geen rimpeling Een vogelvrije hemel Geen ander mens te zien Dan wij…

omdat ik niet mijn eigen invloed zal zijn mijn strekking steeds een bedenking is geweest ik niet begrepen heb wat mij naar deze onbegrepen plaats heeft toegejaagd ik niet mijzelf doorgronden kan als strevend te bevatten lag ik op mijn rug en zag een onbeweeglijk hemelgewelf daarom ben ik vrij…..…

Opeens stond hij daar Mijn voet lag meteen als een steen op het gaspedaal Daar vloog 'ie over mijn voorruit heen ons politieke kapitaal Ik heb Jan Peter aangereden Ik heb met mijn te hoge snelheid de wet overschreden!…

Een krakende trap 't was niet alleen de tijd die hem dat lapte zoek de zonkant kind dacht ik toen mijn buurmans kat daar lag te spinnen een trap van steen klimt in de wolken als daar maar geen regen van komt…

bij volle maan krab ik oude lagen af leg mijn ziel weer bloot hoeveel is genoeg of juist teveel om te kunnen leven zou er een recept zijn hoeveel eelt de grens is voor doorlatendheid…

Ondanks de lage effectiviteit Van het vaccin, wordt nu in Afrika Massaal geprikt tegen malaria Wat hopelijk tot minder sterfte leidt Zo'n naald is voor de meesten even slikken Was het maar mogelijk de mug te prikken…

Ik sprong van de rand van het bad en vond het zoete water Ik dook van lage planken soms wat bang dan weer vol vertrouwen En toen nam ik de hoogste duik: het water bleek een glasplaat…

in rode schijn gevangen door de lage zon tonen bladeren hun afscheidsgloed doen zich een laatste maal tegoed aan licht en warmte in dit teer moment kort voor de val geeft herfst zijn stervensgroet…

er ging veel behang over oude lagen zodat het vertrek merkbaar krapper leek groei van jaren camoufleerde de kleurloosheid van het verval alles werd anders de tijd mocht geen naam hebben maar kreeg het wel…

De bodem De onderkant Het scherpe Het snijden van de rand De diepe laag Zo zwart Zo ver Zo donker Zo vaag Zakken Dempen Bedelven Maak me klein Klein Zodat ik even niet hoef te zijn…

om dat te bedenken lag aan mij waarschijnlijk en zeker niet aan jou want ik kende je niet dat is dus alles dat ik je nu pas ken en zeker weet dat ik van je hou…

Men heeft het wetenschappelijk bewezen Die ‘letter’ DNA – zo weet men nu - Heeft niets te maken met een laag IQ Toch is bij mij de twijfel weer gerezen Een blondje zei: ‘Wat ik hier vreemd aan vind Eén letter...tjee...dan was ik bijna blind’…

ik stap behoedzaam in de kille ochtendstad verblind door de lage zomerzon langs hondenpoep en nachtbraaksels van vierenden zonder grenzen : ze aten spaghetti kip met curry en friet wat de honden aten weet ik niet…

Omdat zijn riemen waren opgezet, Lag hij een tijdlang in het nagelbed Om de tijd te slijten, Mocht hij driemaal daags nagelbijten, Tot de riemen in de olie werden gezet. Ze hebben niet voor niets op schrift gezet; “Je moet roeien met de riemen die je hebt”.…

Dit bronzen buitenbeentje vond ik op de markt op haar rug lag zij daar tussen roze lampenkappen en allerhande koperwaar. Op haar billen een teken van de meester wanneer ik haar goed bekijk zijn de borsten perfect ongelijk.…

De kaaspakhuizen barsten uit hun voegen Mobetie is niet meer bij Sylvie Meis De koemelk heeft een veel te lage prijs Die reis naar Franrijk was ook geen genoegen Maar toch....in Geldrop gaat geen diender staken Ze moeten eerst een rattenslang afmaken…

mijn geluk stijgt naarmate ik het deel met anderen en ontbrekende buren ontstijgt één dag alle hokjesdagen het strand onbezet vliegen meeuwen laag in de kern van de zaak maar terzijde…

vanmorgen vond ik een gedeelte terug van wat ik jaren geleden was verloren het lag verscholen achter een boek en ik voelde mij opnieuw geboren alsof dat stukje net genoeg was om weer mens te zijn…