Alle inzendingen over lelijk en laag

Zoals dat in corrupte landen gaat, Men had geen boodschap aan de Lage Landen, De Russen kregen het WK in handen Door fraude, sjoemelen en door verraad. Het was mij al veel eerder opgevallen: Bij voetbal draait het enkel om de ballen.…

Kunstmatig zijn de misdaadcijfers laag, Dat zien ze graag in politiek den Haag.…

Ik lag in bed, keek even naar de buis Hoe boeiend zijn ze aan het debatteren Daar kunnen wij ontzettend veel van leren Die Order-Roeper van het Lagerhuis! Maar stiekem dacht ik, voor ik eind’lijk sliep Wat zijn we toch gelukkig met Arib!…

Ze lag al onder vuur sinds 'Scheveningen' Dossiers die stapelden zich hoger op De vonkenregen kostte haar de kop En zonden, die haar wethouders begingen Haar erfenis een spoor van onvermogen Te licht bevonden en te licht gewogen…

Ze kust de bloemen laag bij de grond. Ze brengt de kleuren tussen het groen en kan zo heerlijk vrolijk doen. Ze is een diertje met een warm hart. Een gewone vlinder maar toch heel apart.…

Het is het tijdperk van de spuiten de GGD en huisartsen ze prikken er op los vijftien minuten wachten en dan weer naar buiten ze kwamen op de dag met hoop bejubelde het verlaten van de angst die in een onzekere toekomst lag…

De zon werd geschilderd door zijn naakte minnares die op het strand lag om het zand te voelen. De stralende hemelplaneet die haar blote lijf verwarmde verdiende meer dan een eerbetoon een aandenken voor de eeuwigheid zo vrolijk speels in haar gedachten.…

Een attachment uit Zuid-Frankrijk: een gedroogde roos Bitmaps met kartelrandjes, vervaagde jpegs uit De Koog En stapels lelijke e-cards die een last waren voor mijn oog Een adresboekje met namen waar ik nooit van had gehoord en waar - hoop ik - ook opa nooit van heeft gehoord Ik keek naar de vergeten mailtjes, de hanenpoten van…

vroeg ik bepaald niet enthousiast mijn billen veel te dik heb in tijden niet gevast vroeger niet goed opgelet domste meisje van de klas altijd weer op tijd naar bed was nooit een wildebras zingen als een valse kraai en lelijk bovendien eigenlijk niet meer dan saai dat heb je best gezien misschien ben je radeloos, klamp je vast aan…

'k Weet wel, dat dit lelijk staat, U zal 't toch wel weten .... Gus, ja! - hoe het Grootmoe gaat? 'k Zou het haast vergeten!…

Mijn sombere bui Regent woorden op je zonnige dag Al mijn ellende ligt in jouw zon te drogen En met een reuze blij gezicht zeg jij dat het mag Jij zegt dat het goed is Zo Dat je me in jouw schaduw koesteren zal Je verzamelt mijn lelijke woorden En husselt ze door mijn tranendal Ik zie nu niet hoe ik uit jouw armen zal geraken…

Koop maar een melkkoe of een tweede auto, laat de goden maar met rust, laat mij maar Isis zijn, meer god dan mens, jullie hebben Van Gogh ook maar lelijk weggejaagd met jullie sombere kijk op het leven, mooi dat hij gek werd van het vrolijke geel, beter dat dan jullie.…

gestaan, kon al begrijpen wat de omgeving wilde verzwijgen, zonder iets te willen missen, zal verder niets ontstaan, wordt er niets gedeeld uit oprechte vragen die zich tot onbegrepen antwoorden laten rijgen, leeft in wat ik heb geschreven om op eigen vlucht te gaan, markering van een opstandige tooi, geankerde eigenheid, wat eerst lelijk…

De gierpomp is van groen geweest ijzer, hij heft opzij van de meststal zijn lelijke tronie en levert zoetstof en specerij voor de grond. Vrolijk vloekende driekleur wappert goedgemutst zijn kruidige vleug boven 't schuw reservoir dat de uiterste gunst bewaart van 't vee.…

ademhalen Sidderend in mijn pikzwarte hel Verstikt in eigen schril gejank Beneveld door een muffe stank Beethoven zonder klank HIJ haalde me uit de diepe put Pasje per pasje verloor ik mijn zwaar juk Eerst kruipen en dan lopen Eindelijk weer een normale tred De afschuwelijke louteringen werden beloond Zelfrespect werd dik troef Het lelijke…

Zo zien we in al die lelijke molens toch nog enig heil. Zij verheffen ons mooie Nederland tot boven Amsterdams peil. Al komt het water dan nog zo hoog, houden wij de voetjes lekker droog.…

wensen we wensen en luisteren we naar de wind, de wind die danst die voor ons een dansende dans danst de dansende wind, dansende wind Vandaag is vandaag vandaag dromen we dromen en hopen we hoop wensen we geluk na geluk op geluk en verlangen we wat vandaag, vandaag de dag moet zijn, vandaag vandaag genadeloos de dag van vandaag die zijn lelijke…

en dan dit – zonder reden lag ik daar in het koren bloedend in het ochtendgloren spontaan een tweespaltig verleden verliezend ten doele een richting -een plotline- te vinden uit alles wat vrouw was en ik ooit beminde stond daar een reiger roerloos in het bloedend verschiet sneed het riet -dramatisch een fluist’rende ode zo zacht en…

grond ging kraken het rommelde, de lava moest eruit gestremd scharlaken bloed, we bleven haken de lucht rook zwartgeblakerd en gekruid ik kon deze vulkaan niet meer bewaken versteend lag ik op mijn gestolde bruid…

Als terugkeer de diepten en hoogten vervlakt worden laag na laag alle fasen verweven. Ik vind in mijn hand een steeds kleinere hand, een oude geur, in kleine enclaven. De heldere vlam werd een smeulende brand waarvoor ik moet vluchten, in doelloos draven. En steeds: mene tekel aan iedere wand.…

Ze woont niet meer in haar eigen flat Ze is zoals dat mooi heet: opgenomen Verdwaasd vonden ze haar op het parket Haar begrip was haar even ontnomen Sporen van inbraak alom zichtbaar Alles lag overhoop op de grond En zij lag daartussen, zo breekbaar Verwarde klanken uit haar mond Zelfstandig wonen zal niet meer gaan Haar trauma is daarvoor…

Ik hou van deze veel te lage grauwe lucht boven dit nog eens zo lage land. Kom kameraden, klim eens op een krant en jubel dat we Holland willen houen. Of ga eens juichen aan het vlakke strand en waai van Callantsoog naar Westerschouwen. In vijf minuutjes ben je al verkouwen met natte voeten en een neus vol zand.…

Het wuivend helmgras op de duinen ruiste zacht als een oneindig lied en in de verte aan een groene einder lag nog veel meer schoonheid in 't verschiet want daar lag in een zoet herinneren de tuin: zijn eigen kleine hof van Eden de katten kwamen mauwend aangelopen begroetten hem aanhalig net als in 't verleden.…

de gekregen kledij, deze rustigere laag, wij dragen ze allemaal ze is onze etherische herinnering aan verlichting, emotionele verbondenheid emotionele ervaring een bewuste keuze van het grote eeuwige zich steeds meer openen kledij, de buitenste laag bedekend als mantel der liefde het fysieke lichaam, in ons zelfvertrouwen, gekleed…

edoch ik was bijna niet weg te slaan Zij zweeg toen ze mij verlangen zag eeuwig bij dit schoons te mogen zijn Tot ze erna lekker in mijn armen lag verliep mijn laatste minuut..van pijn…

het water kabbelt al in grijs de lucht weerspiegelt laag het zweemt al naar schemer schaduwen worden lang en traag in vlammengloed neemt de zon afscheid van de kortste dag de lucht tintelt naar donker begroet de eerste winternacht…

Het lage traagland vindt in bergloos waaieren zijn Waterloo, om te verzanden langs de vloedlijn van oeverloze stranden. Hier dient men te bukken om het hoofd niet te stoten tegen hangende wolken, die waken boven vlakke dreven. Men dient de nekken te strekken, om te kunnen reiken voorbij de drempel der lage landen.…

Ik weet het nog als de dag van vandaag, Dat u, mama naast mij zat, ook al lag mijn moed zo laag, toen u voor mij bad. Toen op een dag ging het heel slecht, ik dacht dit is het einde, maar haar ogen gingen open, en keken in de mijne.…

Zo snel als ik kon een lange weg afgelegd naar jou Levensecht maar toch ook weer niet lag je daar Slapend onder witte lakens Overal slangen en meetapparatuur om je heen Een zelf niets vermoedend gevecht Minuten werden uren En jij lag daar maar Uren werden dagen Maar jij gaf het nog niet op Weer een schokkend telefonische mededeling Ze…

in de lucht een tandeloos monster lag naast de kroegdeur te slapen maar je verlangde dat de vogel kon zingen over vogelpaleizen en vergeten schilderijen zonder de ellende van de grote stad je verlangde dat de kroeg weer leeg zou zijn zodat je de vogel haar vrijheid kon geven.…