Netgedichten

netgedicht (nr. 41.754):

de kortste dag (winterpunt)

de dag voor het winter wordt
ontwaakt de dag wat grauw
de zon laag, klimt traag omhoog
kleurt de hemel dun, waterblauw

een draad van spinnenrag
hangt eenzaam in de lucht
glinstert zilver, als bij toverslag
door de wind, die even zucht

wat laatste bladeren
aan takken kaal, bijna bloot
kleuren nog eenmaal op
van okergeel naar herfstig rood

het water kabbelt al in grijs
de lucht weerspiegelt laag
het zweemt al naar schemer
schaduwen worden lang en traag

in vlammengloed neemt de zon
afscheid van de kortste dag
de lucht tintelt naar donker
begroet de eerste winternacht