Alle inzendingen over lelijk en laag

er schuurt iets in diepere lagen onrustig zoekt het in gepijnigd roepen naar erkenning laat zich niet verjagen begint kreunend te kruipen richting bewustzijn brengt aan het licht wat gewetenloosheid aanricht…

nevel dekt de aarde toe in flinterdunne lagen vogels zwijgen op een tak vol dromen de dag sluit zich met een fabelachtige stilte kon ik dit omhelzen eender zijn in die verademing komen……

Ik hoor niet bij de club van hete herten Voor mij zijn er slechts schrille fluitconcerten Geprezen word ik niet, wel laag geprijsd Door wie? Een kakkineuze studiedrol De corpsbral van de onderbroekenlol…

ze had de kinderen gedood het huis een fort gebouwd op zand het weerloze achtergelaten in een bolwerk van glas de verontrusting bedekt onder lagen van vage woorden soms begint iets pas met de ontknoping…

hoe je stilte kan horen over besneeuwde heuvels en kan ruiken, proeven op bevroren lippen waarom ruis verdwijnt gestapeld onder dikke lagen langzaam bedolven als herinneringen aan iets als versteende tijd…

Altijd zal ik van je houden. Ik wil je nooit, nee nooit meer kwijt. Want wat er tussen ons gegroeid is, dat trotseert de eeuwigheid.…

Je slaat je armen om me heen je hebt me in je macht en ik heb een vreemd gevoel als je je witte tanden blootlacht Je armen als touwen hebben me in je macht Je ontneemt me de adem en ik verlies al mijn kracht Je vingers glijden langs mijn keel en je laat ze pijnlijk prikken Straks ontsnapt mijn laatste adem Je hebt me laten stikken.…

Het is een schoonheid Waar ik alle dagen naar mag kijken Naar de wonderen van dit heelal Ik zie en ben verbaasd--- Wat zich allemaal laat zien aan mij--- En aan alle mensen. Met wat zich allemaal voordoet--- In de wereld De zon hoog aan de horizon De maan die stilaan tevoorschijn komt De sterren die zich laten zien De vogels hoog in de bomen…

bij het meer die ene keer een zwaan dobberde kalm het water zo glad als een spiegel de volle maan scheen de wolken versluierden de maan de wereld was stilletjes aan het vergaan maar die zwaan die blijft eeuwig in mijn herinnering bestaan…

Ik ben geweest zonder de pot met goud te zien slechts een regenboog verwijderd van mijn oude botten huil ik geen vocht meer het is de herfst van mijn leven De traan die ik zal laten daar de goudpot er niet meer is zal moeten vallen in mijn half gevulde whiskyglas van herfst wil ik niet weten geboren word ik een avond oud Hark mijn lompen…

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

Luid schreeuwende gedachten doelloos dwalen ze door de mist heen zoekend…

Schoonheid van jouw woorden doet mij nu slechts smelten de graden blijven constant hoewel uitschieters naar boven weer nieuw zijn.. tijd doodt immers treurliederen tijd kan gedachten doden op een zeer sluwe manier word ik plotseling gedachteloos vol respect vier 'k leven schijn bedriegt, wordt wel gezegd daarom geef ik mij bloot…

De verleiding is groot om te denken dat we met die klimaatopwarming maar moeten leren leven. Dat we er toch niet aan kunnen doen of dat de prijs om ze tegen te gaan te hoog is. Hoe alarmerender de berichten, hoe meer de mens geneigd is om ze te negeren. Laat ons er daarom vanuit gaan dat we die uitdaging wel aankunnen en dat het wel…

Ook ik heb een smoel ook ik had een missie Openhouden van het AGO-Zwembad-Diemen U gaf mijn smoel en missie drukrecht met een open brief Het Ago-Zwembad-Diemen bleef open U bent Amsterdams en internationaal maar ook regionaal en lokaal U bent: World´s Best Designed Newspaper Ik voel me zo trots, excellence met Het Parool onze…

Ook de drempel in het midden laag uitgesleten liet de deur met tegenzin van de kleine klink open vegen naar het gebutste straatje met klinkers en gras, waar de pompzwengel schuin in een voor altijd gevonden ruststand lag.…

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken.…

Jaja, tussen 476 en 1453 gesitueerd daar lagen de Middeleeuwen helemaal niet zo verkeerd.…

na laag kan bewegen voelen hoe jij teder mijn aarde bevrijdt met lucht doorwaaide nevels mag het tot mijn schaduw toe in iedere hartklop van jouw leven…

als water, als een glimlach uit zijn handen liep Het was toen dat zijn adem als een leeuwerik op de wind klom, het zand zijn woorden vol schroom verstrooide, als stuifmeel Het werd avond en toen de ochtend kwam lag zijn signatuur als een watermerk in het wezen van alle dingen, die trillen in herinnering -…

een kind, het doet verdriet als niemand zich aan jouw geluk wil hechten die aanblik ... ik moest tegen tranen vechten een slapeloze nacht lag in ‘t verschiet daar stond mijn fraaie bundel bij de Slegte het regende toen ik de zaak verliet…

eerlijk Gisteren weer goedgemaakt Gelukkig Jij begrijpt het Dankjewel Was niet voor jou bedoeld Was die oude pijn Wat mij verwarde En dacht dat het lag aan jou Sorry Opgelucht Haal ik adem Gelukkig Heb je niet weggejaagd Lieverd bedankt…

de droom vannacht kon ik niet sussen tussen zwarte waterplanten dwong hij mij om gebaren over te nemen aldoor voelde ik de pijn van ieder bewegend blad, verward en opzij gedraaid klokken lagen verspreid op iedere begaanbare rimpel haalden mij terug naar de diepe grond waar lakens lagen, dicht bij elkaar met vlekken…

.´ ´Je hebt de voegen bijgewerkt, laag voor laag geredigeerd naar eigen werk, je hebt geleerd het masker van het ongeloof te laten zakken om deze hinderlaag te ontmaskeren en de angsten op heterdaad te betrappen. "De angst en de dood zijn tweelingbroers, de eerste kun je vermijden, de andere niet. " Homerus.…

na laag Ik zweer erbij en dat is er één Zo zo in verwondering en de toekomst Het kan ook zonder de noordpool Ieder zijn eigen droom en nooit bang Leuk.…

vergaan er zal geen steen van blijven staan" de vissers lachten haalden hun schouders op de vloek kwam uit toen hield het op Reiderwolde leed een strop water stroomde ondermijnde muren vielen om het dorp kwijnde verdronken zijnde dikke laag slib er boven op…

Landen deed ze op 't asfalt, de tijd stond even stil mobiel lag in stukken verspreid auto's stonden stil, tot aan de ambulance in no-time lag ze met dichte ogen: In een auto met zwaailicht en sirene, haast heeft ze niet nu haar fiets ligt als stille getuige in het gras.…

ik stripte het behang op ieder laag die ik af nam zag ik jouw schaduw de eersten waren fel gekleurd contrasten grof en scherp getekend in confrontatie schreef herinnering voortschrijdende emancipatie het was jouw eerste vrij begin de lagen later hadden weer het zacht désign de wil om bij elkaar te zijn maar op het kaal beton…

hoge ogen Je wordt een andere wereld in bewogen De kortste dag telt er zijn laatste uren Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Symmetrisch lage hagen, rozenbogen…

je blonde blik die grijs-blauw stilte eist je schouders iets gebogen omdat je houding heeft gelogen in liefde die verijst je groeide in ontluiken sloot de wereld buiten pelde laag voor laag je schaamte af en gaf je voor het eerst we reikten naar een hoogte die geen einde kende hemels was de weg erheen jij ging, ik volgde alleen…