Alle inzendingen over levend

als je dood wordt word je achteraf je woont dan aan de achterkant van het leven met de deur op een kier uitgepuurd van deze tot gene zijde de terugkeer met een miljard lichtjaar de schriele hoop ligt op zijn keerzijde het zicht benepen tot tussenruimte als een gespleten atoom de gestaltes ternauwernood als krassen in het licht de ogen…

Jij stroomt binnen en ik waan mij in een roerige zee, raak daarin op drift, word van mijn verstilde strand gelicht. Heel gestaag kerft nu jouw branding rake woorden in mijn huid en almaar verder word ik meegetrokken door de golven, soms omhoog getild, dan weer bedolven, getroffen door een stilte, een krachtige storm en ik lach, er wellen warme…

Heel even leek het op communicatie met een vroegere ik…

het levend lichaam loopt in de rechter dij ontstaat een gevoelloze spierlaag als het lichaam gaat zitten komt de dij weer bij het levend lichaam lag wel de hele nacht in slaap wordt wakker met een zwaar gevoel in de onderbuik thermostaat van de prostaat het levend lichaam ademt maar als het de vage geur van een roos wil opsnuiven voelt…

Want onvervuld blijft het verlangen levend, de tijd draait door, de vragen staan in al hun hevigheid gebeiteld. Want onvervuld blijft het verlangen levend, de leegte zoekt een vorm, ongrijpbaar anders, verbindend tot grotere gehelen.…

als men zegt ze was zo levendig, als men zegt ze was toch zo, als men spreekt in het verleden, dan pas weet je ze is dood. maar als je zegt ze is zo levendig, en als je zegt dat vindt ze mooi, dan weet je ze is nog in leven, diep in ons hart en in ons hoofd.…

mijn dromen geef ik leven aan de dood bewegend, levend, zwevend…

Geloven, het is een woord. Ieder kent het goed. Maar een woord dat leeft, zolang het wordt gevoed. Velen hebben dit ervaren. Al was hun geloof ook nog zo groot, het is nu schriel en magertjes. Ja, op sterven na dood.. Het kwam binnen door de ogen En ook de oren werkten mee, maar… er is zoveel om te kijken, zoveel wat zogenaamd meer waarde…

of je levend bent of dood maakt niet veel uit je hebt mij aan je vastgeplakt je ogen bij mij ingeprent je nagels in mijn vlees gezet je stem verborgen in mijn oren of je levend bent of dood ik raak je nooit meer kwijt…

Doden zijn er levend en levenden gaan er dood, gewoon. Voor hen die vrezen in angstige dromen te worden gekwetst en verlaten. Immers, de doden kwetsen niet de doden verlaten niet de doden sterven niet. De doden leven niet en de levenden doden niet. Ofschoon alleen voorbij de demarcatielijn van verloren woorden.…

Ik ben het levende wezen dat zichzelf de mens noemt.…

al mijn kinderen hebben levende ouders zei hij wezenloos…

Een volmaakte dag die nog volmaakter zal eindigen, Een nacht waarbij de zon prachtig afscheid neemt, Een ochtend waar de zon mij omhelzend wakker schudt, Een droom in het leven; een levendig leven, Een zonnebloem gegoten in een rode roos, Een perenboom omgetoverd tot een naaldboom, Een persoon zonder personen, een persoon zonder lach; een levendig…

Sommige mensen zijn op je levenspad Voor het leven Sommigen voor maar even Om een oude wond te helen Of een deur te openen Die veel te lang op slot zat Gestuurd door het universum Als een levende engel Ieder van ons kan voor een ander Een levende engel zijn Al is het maar voor even En soms voor het leven…

het vaderhuis herbergt de levenden slechts voor even in de tijd voordat ze vergeefs bescherming zoeken onder andere daken voordat het huis de doden zamelt in zijn stenen voordat de vader de levenden achterlaat voor eeuwig de doden meeneemt huis-zonder-vader: stenen…

Een levend standbeeld lijkt geen spieren te hebben – voor ineens een nies.…

het is koud in mijn bed lig me stierlijk te vervelen ik denk dat ik je op ga bellen of je bij mij komt spelen tegen wat beweging heb ik geen bezwaar het mag niet te snel zijn anders zijn we zo snel klaar ik voel de warmte van je lichaam terwijl je er nog niet eens bent ik lig nu al te fantaseren hoe je mij straks verwend dat ik mag…

Levenloos staarde ze mij aan, haar hand was koud ik wilde gaan, de werk’lijkheid ontvluchten… Vertroebeld kéék ík haar aan, háár leven was míj voorgegaan, haar reis begonnen… Verwezen stond ik stil, dáár lag ze koud en kil, de dood begon te leven……

Schets een weg met woorden Geef je toekomst zin Neem mee ook je verhaal En vul je leven in Met vaste vrolijke lijnen, kleuren Een frisse blauwe lucht Een paadje hier nog vers en kaal Vol met nieuwe geuren Het brengt je naar je wezen en waar je wezen wil Uiteindelijk ben je uitgelezen En valt beweging stil Je leven, een illustratie…

Is er nog genoeg te schrijven Heb ik nog wel nieuwe woorden die in jouw gedachten blijven die je nog niet eerder hoorde Heb ik je nog wat te zeggen zal ik mijn gedicht maar geven dan hoef ik niet uit te leggen dat mijn woorden kunnen leven…

zerk van mijn lief zij is daar toch niet meer te vinden al vragen de blikken van onze beminden ik dompel mijn herstel niet weer in het grief ik wil haar daar niet aanwezig waren in wind door takken, ruisende regenval kindgeschal of wilde bloemen geuren ik wil daar niet alleen staan staren naar die doodse steen met jaargetal om zo mijn levende…

levend in vrede ben ik -voortdurend- in oorlog met mezelf levend in vrijheid zie ik -steeds- jouw gevangen zijn mijn helpende hand reikt niet verder dan vrede hebben met jou in gedachten houden ik verzet me -ongewild- tegen elke overheersing die mij in alle vrijheid wordt opgelegd verleg mijn grenzen niet in mijn, maar in jouw…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

op zolder van mijn huis in de Amsterdamse Plantagebuurt zakte ik in negentien vierenzeventig 's ochtends op een dag door de planken er lagen kranten onder de vloer tot zeventien december negentien honderd en drieënveertig op het Gemeentearchief bleken de toenmalige bewoners in hun eigen huis in mijn huis door de bezetter op…

klinkt je afscheidsgezang nog in de verte nauwelijks hoorbaar tussen flarden tegenwind nu je me weer verlaat tot het volgend voorjaar verschuil ik me tussen de overgebleven bladeren aan de steeds kaler wordende bomen in de stad Voel me weer de huismus onder de winterkoninkjes kou en regen trotserend tot de zon weer komt Wie is er nog van levend…

Om me heen een hoge muur Gewapend beton er boven op Altijd lachen, zonder vuur Mijn wereld staat op zijn kop Steeds stoot ik op onbegrip De ganse dag speel ik toneel Mijn leven is een videoclip Heel onecht voor ’t merendeel Mensen zoeken zelf vertier Hier bij ons in het café Denken enkel aan hun plezier Of brengen hun eigen zorgen mee…

vandaag is het sterven weer daar een dag met onvoorspelbaar aantal uren dat het nu oneindig doet duren terwijl ik met gesloten ogen staar de versteende pijn door mij te dragen is niet te verwarmen door welke gloed dan ook ben zelfs niet in staat om naar lucht te vragen ik ben gesloten, gevangen in de levende dood; een uitgedroogde…

zeven te gaan Dan zie jij voor het eerst het licht Mijn kleine lieve baby mannetje Gekoesterd in mijn warme buik Het is net alsof ik je al goed ken En ik de geur van je huid al ruik Mijn slaapgebrek deert me niet Je dolt en speelt graag in de nacht Tegen zonsopgang dan slapen wij Jij hebt mijn ritme nu in je macht Mijn kindje mooie levende…

soms, als ik in de dood verblijf en het schimmenspel zie om mij heen gonzen eentonige geluiden zij hebben het sterven gemeen geen woord of gebaar kan mij dan raken ik ben, zonder iemand te zijn voel, zonder kreten te slaken…

hij durft te dromen wat hij wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat…