99 resultaten.
Handlijnkunde
netgedicht
4.0 met 112 stemmen 61 ik heb in je hand en
pols lijnen zien lopen
van alle sterrenbeelden
in een niet te lezen
schrift zonder enige uitleg
in zachte rimpeling
volgen zij huid en
gewrichten ronden
en kruisen elkaar
op tal van manieren
het lijkt alsof de
schepper de
belangrijkste delen
van ons gezondheids
dossier te kijk heeft gezet
waar kleine wetenschappen…
Een wegwuivende lach
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 131 weer lopen vingers
over levenslijnen
zoekend naar begin en einde
ogen vragen om
bevestiging met een diepe zucht
wel heen maar nog niet terug
het pad van rozen
was voor jou nooit weggelegd
jij hebt er mij niets van gezegd
dan viel er stilte
overgaand naar orde van de dag
ontwijking door een wegwuivende lach
lijnen breken waar zij…
Laten sporen schaduw gaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 86 ik heb je handen gelezen
kringen rond je pols bekeken
maar in je ogen
zie ik een heel ander beeld
de jaren hebben
stempels op je huid gedrukt
om het bestaan te structureren
uit opvoeding en verder leren
maar in ervaren
met liefde en verstaan
diepen lijnen minder uit
laten sporen schaduw gaan
ik lees het speelse
voel de warme kracht…
ENGELEN BESTAAN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 3.092 Ik weet het zeker ze bestaan
ik laat ze altijd maar begaan
ik weet ze zeker dicht bij mij
ik zie ze ook, een hij, een hij, een zij
ik weet waarvoor ze bij mij zijn
ik moet leven naar hun levenslijn
ik weet ook wat ze willen
ik volg zonder er zwaar aan te tillen
ik weet nu wat ik in dit leven moet en doe
ik voel me sterk en word nooit…
In gesprek met Vader
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 286 Dan voel ik de
levenslijn die ons verbindt,
mag ik even weer zijn
als een kind.…
rimpels
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 168 rimpels
de lijnen van het leven
rimpelen het rulle zand
korrels krassen in het nu
vervormen wijze woorden
de beelden in mijn geest
verstuiven voor het oog
vluchtige veranderingen
vervagen verse sporen
wie ben ik en waar
ik was zo even daar
in de rust ontstane rand
groeit gekartelde oneindigheid
wind vereffent het reliëf
door golven…
IN DE NOTENBALK VAN HET LEVEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 140 Wist je dat mensen in een notenbalk leven
want voor je hier was, was je iets als dood
Die do kun je de naam van aanvang geven;
na achttien jaar ben je toch eindelijk groot
De ré komt, dat is jouw tweede balk noot;
die ré staat voor het beginnend redeneren
Hij is die eerste stap, op weg naar de dood
maar zulks moet je echter veel later leren…
Falen en vinden, zij aan zij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 In gewassen inkt
Probeer ik nog
Iets van mijn leven
Te maken, de levenslijnen die
Stijf staan van
Het eindeloos proberen
Wat te verlichten
Door met een extra
Penseelstreek de pijn
Die ik doorgaans voel
Wat te verdunnen -
Een verwaterd beeld
Waar mee te leven valt -
Zo is het, in de zoektocht
Die inhoud wil geven aan
Het…
Oudjes
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 370 Mooi op deze wijze oud te zijn
op het laatste stukje van je levenslijn.…
de laatste tijd
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 224 rond haar oude hoofd kleurt licht in witte aureolen
ze strijdt en houdt haar tere handen op
er loopt wat hoop in zwakke levenslijnen
maar de dood verschijnt al, onder lakens
de dekens ademen slechts kou
“ik hou van jou”
zegt mijn gevoel
zij beeft en laat heel stil
haar tranen naar mijn hart verdwijnen…
Haar rode draad
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 41 ik zag in het witte
licht van de
nieuwe maan
haar dromen
pulserend uit haar
lichaam komen
op de warme
regelmaat van
haar ademtochten
verlieten zij
zonder bochten
haar rode draad
met de levenslijn in
tact hebben zij haar
naar vele werelden
gebracht met een
alreeds voltooid
en beschreven leven
maar gedreven
bleef zij op…
Ouder
gedicht
3.0 met 36 stemmen 9.245 ik had gedacht
dat ik ooit ouder worden zou
zoals de boom
in onze achtertuin
gewoon bebladerd blijven
alleen een beetje
knokig zijn
en wat verstijven
de groeven op mijn bast
als fraaie levenslijnen
die mijn rijpe schoonheid
slechts subtiel verfijnen
het gaat heel anders
weet ik nu
ik zie verwonderd
al mijn lijnen
groeven, plooien…
VADER ROEPT WINTER IN ME OP
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 209 Zijn aardse huis
heeft hij in zwijgen verlaten
De Ander had
het laatste woord
Zijn bed vreemd leeg
't tafelblad vol medicijnen
De laatste uren
kon hij niet meer praten
Ik las z'n gebaren
in z'n hand te korte levenslijnen
Hij wuifde en
wees naar raam en muren
Het kon beslist
niet lang meer duren:
Deze reis naar
't onbekendste…
Zou je willen troosten
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 125 Deze dag had de mooiste ooit kunnen zijn,
zonder het plotse einde van je moeders levenslijn.
Gisteren was je nog aan het cruisen, gisteren nog o zo blij.
Nu vloeien je warme tranen, nu lijd je intense pijn,
nu herhalen zich dierbare gedachten als in een liedje het refrein.…
Oerkracht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 113 Die door oerkracht
Van het rotsmassief
Is losgeraakt,
Door gletsjerijs
Naar beneden gesleurd
Tot aan de plek waar ik woon -
Je ligt nu in mijn tuin,
Ik hou je tegen het licht
En zie de levenslijnen
Door je doorzichtig lichaam gaan -
Je hebt aders, net als ik,
Je hebt geleefd, net als ik,
Hier komen we elkaar tegen
En erkennen…
Gegrond
netgedicht
3.0 met 51 stemmen 861 woorden
dieper dan liefde alleen
leeft gegrond in mijn bestaan
diepgeworteld
droeg prachtig blauwe bloesems
onze liefdesvruchten
zonder ons
zou mijn uitzicht mistig zijn
de zon
zijn stralend krachtig warm verliezen
maar
`s avonds stil slapend op de bank
masseer ik zacht jouw slanke vingers
reageert
als ik in jouw handpalm
strelend mijn levenslijn…
Smeerkaa(r)s
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 604 Kaarsen zijn vette kazen
met een lont als levenslijn
ze branden net zo lekker
als ze op de tong smelten.
Soms zit er knoflook in
dan gaat het knetteren.
Ook zien we zwarte peper
die de pit doet niesen.
Beide worden verslonden
als hete bliksems
op de kleine schaal
met toast en stokbrood.…
de eik
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 789 ik zag de eik hij stond
zo plompverloren
eik te zijn
onwrikbaar in z’n eigenheid
onwetend van z’n
levenslijn
ik lag languit en dacht te
zijn de schaduw van
z’n kroongewelf
geen toen en straks en geen
daarginder, geen spatje
van mezelf
diep in mij zit een knoest
een eeuwig oude
stobbe
een stukje oer dat tijdloos is
dat nooit bewust…
Zeepost onder rembours
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 802 met een handvol woorden
loop ik richting zee
ze borrelen in mijn handen
maar ik sluit mijn vuisten
stevig, zo stevig dat ze
stikken zonder zuurstof
aan de vloedlijn
laat ik ze los
zo dood als de pier
waar ik net nog liep
levenslijnen tellend
dwarrelen ze in het schuim
waar ze zinken zonder
zinnige verbondenheid
ik staar ze na zonder…
Schijndood
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 658 met een handvol woorden
loop ik richting zee
ze borrelen in mijn handen
maar ik sluit mijn vuisten
stevig, zo stevig dat ze
stikken zonder zuurstof
aan de kust
laat ik ze los
zo dood als de pier
waar ik net nog liep
om levenslijnen te tellen
dwarrelen ze in het schuim
waar ze zinken zonder
zinnige verbondenheid
onbewogen staar ik…
Een vrije vogel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 sereen waren
je eerste passen
op de levenslijn
zonder hooghartig
te zijn eigende
jij je de wereld
zon scheen
een gouden schijn
in de blauw heldere lucht
jij een vrije vogel
op een gracieuze
zonder grenzen vlucht
hebt altijd
alle winden meer
dan mee gehad
nooit opgehokt
gezeten of gekooid
met veel te weinig eten
armoede…
De zigzagpijn
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 156 het is pijn
die zigzagt
door mijn zijn
kleur verlept
geur verwaait en
levenslijnen dieper etst
die rafelt aan geluk
vertrouwen breekt en
sprankjes hoop weg veegt
steeds sneller gaat de stroom
langs oevers en dijken
die alsmaar hoger lijken
een boze droom die
kant noch wallen raakt
mij buiten zinnen maakt
tot medicatie
de…
Vlakke streep
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 113 Leven dat zijn
Eigen onafwendbare
Gang zou gaan -
Hoge pieken verraadt
Mijn levenslijn, met
Daarnaast uitsluitend
Diepe dalen,
Te hoog, te diep
Voor een eenvoudig
Mens die zo graag
Streven wil naar
Gelijkmatigheid
Zo kijk ik nu naar
Mijn eigen levensscherm
Dat naast mijn sterfbed
Staat opgesteld en zie
Ik geen leven…
Kleine lieve levenslijnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 het was voor
het eerst dat ik een
schaduw zag op je gezicht
er donkerde iets
op je huid waar de tijd
nog geen vat op had gekregen
jij die altijd voor alles
en iedereen moeiteloos
overeind was gebleven
je ogen in tegenlicht
ietwat geloken misten
net dat alerte stukje ik
alsof zij wisten dat
de kleine lieve levenslijnen
zich…
Middelpunt
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 378 Ik speel met dronken gedachten,
por in vergeten as
terwijl een beverige vinger
doelloos levenslijnen brailleert
in een poging klaarte te voelen.
Door het dakraam drukt een blauwe waas
me dieper het bed in en tegelijkertijd
richting hemel waar een kalme wind
me mee laat voeren tot er weer helderheid heerst.…
Zacht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 446 elk graf heeft haar verhaal
doden zullen herrijzen
stenen worden verplaatst
donderend klinkt het dag
wanneer men is uitgeraast
de kiezels zullen knarsen
het pad begaanbaar gemaakt
sterke eiken verstouwen
op dat wat is geraakt
al zullen bladeren vallen
en zal er nieuw leven zijn
nooit zal de pen verzaken
wél raken elke levenslijn…
rustloos
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 598 Een rib uit mijn lijf
Laat ons handelen een antwoord zijn
's Avonds laat spot ik en drijf
Het duidt op een steevaste levenslijn
Schepen heb ik zien vergaan
de mijne heb ik desolaat verbrand
oog om oog, tand om tand
Met een hart vol littekens worstelt deze veteraan
Maar rotsblokken verpletterden het rustloos verlangen
wederom heeft het leven…
Hunkering
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 166 Dauwdruppels,
miniscuul, klaar, helder en zuiver,
glijden schuchter over de nerven
en pronken op het zonneochtendblad,
volgend elke levenslijn.
Licht als zonnestralen
verwarmen zachte prevelende woorden
de hunkering naar het eeuwig samen zijn.…
Stellig
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 370 draag als man
Ik maak je blij
En soms gelukkig
Nooit boos of vol verdriet
Al met al
Stem ik tevreden
Redenen tot klagen
Geef ik je niet
Ik ben graag bij je
Heb je graag bij me
Het voelt goed
Op elk moment
Na jaren vol
Emotionele schraalte
Is dit voor mij
Echt ongekend
Ik ben niet jouw
Eerste grote liefde
Die je ooit trof
Op je levenslijn…
Keerpunt in bestaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 187 mijn uitgestoken hand
heb jij gepakt
ik zag je levenslijnen
je voelde warm aan
een kleine palm waarin
lange vingers overheersten
zij vertelden
in beweeglijkheid over je leven
de drang om steeds te geven
voor nemen
maakte jij nooit tijd
daar was je niet op voorbereid
ik heb je vastgepakt
op het keerpunt in bestaan
toen jij jezelf…