Alle inzendingen over lichtflits

je gekwetstheid door het leven heen vroeg om: opnieuw te gaan naar de heuvelen en dalen van het verre land waar de lichtflits je ziel zal omarmen op zoek naar momenten in grijze dagen.…

een wens komt niet uit op bestelling doch daagt op als lichtflits, onverwacht als flashbackdijken doorbreken op een plek waar zij haar ei kwijt kan! eigen toekomst willen ontdekken zou misschien een optie kunnen zijn.…

Kleuren in een lichtflits, sober, Als de zolder waar ze op speelt.…

zou de verte plots dichterbij de dag wonen het woord waardevoller de liefde dieper zijn als je gaandeweg begrijpt dat leven een schitterende lichtflits is tussen twee eeuwigheden van duisternis…

in een lichtflits aan de hemel vielen dode engelen ter aarde hun stemgeluid verstomde vloeide mee met onze tranen naar een niet verhard verdriet verdringen heeft geen grond is in alle eeuwigheid geketend als gesel van weergaloze liefde.…

met de overschatting van een vooruitgestoken borstkas danste hij met uitgestrekte armen om haar heen ze zouden het vasteland verlaten zij was verslingerd aan een minimum hoeveelheid licht ze wilde uit het beeld verdwijnen onderbelicht in de schaduw van het donker leven ze vonden de verte in een lichtflits…

Oorverdovend gekletter Slippende auto’s Gillende kinderen Krakende bomen vechten Tegen wind en hagel Ben blij dat ik binnen ben Angstaanjagende donder Verblindende lichtflits Krijsende katten Een regen van vuur Slaat in door de schoorsteen Ik wou dat ik buiten was…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf heeft kunnen beroeren het broeide al langer sluimerde in stilte en zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt me wakker een lichtflits opent mijn ogen en deze keer breekt het de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

ik voel het scheuren van de lucht nog voor een siddering mijn lijf kan laten verstijven het broeide al langer, sluimerde in stilte zeilde regelrecht af op een ontlading -je ogen bliksemen- gedonder schudt wakker een lichtflits opent ogen en deze keer breekt de nacht in meer stukken dan ik lijmen kan…

We hebben vaak zo’n moeite te zijn zoals het hoort doen wat men verwacht en binnen het sociale scoort We richten ons naar buiten van binnen nooit gezocht een onbegrepen beklemming volgt ons bij elke ademtocht Ik las een citaat dat mij als een lichtflits doorkliefde ‘God, bespaar ons het verlangen naar goedkeuring, waardering en liefde…

en de kelten nooit verdwenen opgingen in rook la Tene blijft vast en zeker in een lichtflits voorbij nog even leven in het hart van jou en mij…

een lichtflits de harde knal vervolgens grijze rook gegil en geschreeuw mensen vallen achter hun bagagetrolleys op de vloer hier wegkomen is een hele toer doden en gewonden blijven achter op de grond welke besmeurd is met glasscherven en bloed van veel mensen welke hier op deze Brusselse luchthaven hun ongewenste…

Wat is een dag in een mensen leven In uren slechts opgeteld in tijd Een lichtflits, het is maar even Een moment van vreugde en strijd Wat is een jaar, al lijkt het meer Dan vele dagen aaneen geregen ’t Is een rimpel op ‘t vlakke meer Onopvallend en meestal verzwegen Wat is een mensenleven in de tijd Anders dan een vluchtig wezen Een zijn…

verrot ben ik van binnen totaal verrot vergaand gevangen in woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet…

In een flits kom jij voorbij de klap hoorbaar tot in de geest de lichtflits raakt de ziel donder en bliksem val hier voor je neer lachend door de tranen heen vraag ik je wil je meer geef me de donderstorm die nodig is om deze orkaan tegen te houden van de ondergang de storm samen laten samensmelten tot elk bloem en vlinder weer tevoorschijn…

voor ze uitdooft… verdwijnt… in een oceaan van eindeloze leegte… "Het leven is een lichtflits tussen twee eeuwigheden duisternis." Nabokov…

is het voorbij als de wijzers vastlopen vast geroest aan levenloze tekens het leven - wat is dat eigenlijk - raast voorbij ik vang weleens een glimp op een lichtflits niets om vast te houden ik vertraag het razend verlopen van de tijd kamer voor kamer breek ik de stramme geest open ik open de vensters en zie een landschap zonder…

Met gesloten ogen slingert het gewelf met enorme lichtflits een lichtstraal naar beneden Dit nacht'lijk licht figureerde allesbehalve Mijn droomwereld vatte vlam ging liefdevol tenonder…

Jou kussen en verwachten: een vonk overslaan tussen ons, een lichtflits en een donderslag. Afdalen via de nek naar borsten stapje voor stapje dichterbij komen de kern van de zaak, inhoud van de botten…

ik voel het scheuren van de lucht in elke vezel van mijn lijf het lijkt alsof ik zinnen schrijf zonder lust naar pennenvrucht het broeit in fluisterend gezucht geen enkel woord staat buiten kijf slechts het allerlaatste bedrijf behoedt me voor een klucht want gedonder schudt me wakker en een lichtflits opent ogen ineens toont alles zoveel…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle lichtflits…

De melk Hun kind Stadium van rust Lichtflits. Gerommel Een fase van schuilen tegen De elementaire kracht van De natuur Gezamenlijk Gaan vijf eeuwen voorbij Over de brug met Vier pijlers te water De aarzeling Schroom van de schaduw In het mooi' licht Vanaf de tel. Dit ogenblik Na rust. De liefde.…

Dit korte leven: een lichtflits in de eeuwen die kwamen en gingen en altijd verder gaan. Herinneringen worden opgestapeld als de bladeren die zullen vergaan. Kleuren verbleken en worden grijs van verdriet. Toch wil ik blijven hopen en uitzien naar een nieuw leven. http://www.youtube.com/watch?v=H3wAarmPYKU…

bladerdek de mezen maken misbaar tractoren grommen onzichtbaar in de zwarte buik van de boerderij waar op het achtererf de mest overduidelijk aanwezig is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt snel een droge plek buiten mijn gezichtsveld het dondert na een lichtflits…

Verwezen en onwezenlijk zo vroeg Zijn nachtelijke sporen uitgewist Van stortbad en van echtelijke sponde Mijn nachtgoed in valiezen zonder dromen In een speciaal voor twee bestemd couchette Voor nummers ritsloos in een snelle vlucht Razend door de alpencatacomben Een lichtflits door graniet en ijzermerg Door ruggen van het oude bergmassief…

kleuren die wij bespeuren zijn als een oneindige caleidoscoop en onmetelijk ver weg van onze telescoop Met wazige blikken vol fantasie aanschouwen wij dit mysterie Door te kijken raak je verloren deze wereld laat zich niet verstoren is zo oneindig oud je voelt je een astronaut Een vallende ster miljoenen kilometers ver een felle lichtflits…

Elk met een onbetwistbaar eigen smaak (dus 't heeft geen zin een ander na te apen) We zijn bezield met heel fijn Sterrenpoeder zoals de witte sneeuw van onze slaap die ons hypnotiseert en wakker maakt Wij zijn één Mens: jij-ik-wij-zuster-broeder: Jood, Moslim, Hindoe, Boeddhist, Tao, Paap zijn allen door één lichtflits aangeraakt...…

Hoe zijn we hier in dit bestaan gekomen, als lichtflits in een groots heelal; vol zorg en angst, maar ook vol moed en dromen om wat het ook weer worden zal in ’t nieuwe jaar, waar alles nog verborgen als kiemkracht slechts aanwezig is; vol vragen naar wat straks en misschien morgen ons veerkracht geeft, dwars door gemis.…

Elk jaar een stad erbij van 90.000 migranten Zo gaat het al vijf jaar in het land der toleranten Woningen zijn er hier volop, leegstand is een plaag En in het oneindig lege polderland is grote multiculti-vraag Geld is geen probleem, dat hebben we volop Bijstand, toeslagen en wat hosselen helpen je er snel bovenop Andere gewoontes maken ons…

Zo breekbaar en zo broos is 't leven: een lichtflits in de duisternis, maar toch zijn wij elkaar gegeven omdat de weg niet doelloos is. Zo kort de tijd die is gelaten, een ademtocht en 't is voorbij, maar wanhoop kan ons hart niet baten, alleen vertrouwend leven wij. Alleen de liefde kan ons dragen, en al de rest is dwaas vertoon.…