Alle inzendingen over liefde gemis verwarring

Ik hield u met bei mijn handen En kuste de eeuwigheid die mij de liefde bood.…

Je begon weer te twijfelen of de afstand niet te groot de treinen op tijd zouden rijden de zon wel op zou komen en ondergaan waarna de maan zich manifesteerde de aarde daarin ook een rol speelde. Dat je niet begreep waarom juist ik jou geheel vervulde. Daarom weg kon blijven met een vliegend tapijtje bij de hand en duizend en één dromen…

Sneeuwvlokjes zijgen rustig neder, op de daken, op de twijgen, maken laken en schoon weder. Ik ging zo geern, heel ver te voete, wist ik mijn zoete in sneeuw te ontmoeten.…

Vaak bij dage schuift een droom nacht en woud vóor mijn gezicht. Wij gaan saam, van boom tot boom, door een troebel licht. Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

Je hebt een boek begraven onder sneeuw bedankt een overleden vriend: Het hoofdstuk over liefde bestaat slechts in wind die waait en aait: Een droom voorbij de witte wereld verandert jouw ratio in dat van een kind je roept en schreeuwt: Een eeuw nabij je schrijft en blijft ook zonder vriend je voelt en streelt: Jouw meeuw en…

Scheiden valt hard voor wie zo teer beminnen. Naar buiten straalt de vreugd. De smart dringt reeds naar binnen. Scheiden valt hard; doch alle, alle dagen, zal ik het bloeien van uw hart in 't mijne dragen. Scheiden valt hard. Mijn lieve, laat u troosten: al is de nacht vervaarlijk zwart, eens licht het Oosten…

Was je mijn moeder, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn vrouw, ik zou van je houden en trots op je zijn Was je mijn dochter, ik zou van je houden en trots op je zijn Je bent niets van dat alles, je bent meer dan dat mijn lief en daarom zal ik van je houden en trots op je zijn.…

Ja, laat liefde in heel haar betekenis spreken! Geen schaamte, schuld, noch status. Geen woede, haat of oorlog. Vooral ook niet leegte, afgunst of twijfel. Enkel en alleen: laat zuivere liefde spreken!…

Oh, dat onvolmaakte verlangen, zo met enig lot verbonden, zacht ontaarde onrust, spiegel in de tweedeling van geaarde geslachten. woeste drift van het ongewisse in een warme golfstroom, avontuur gebonden…

De liefde die ik voor jou voel is geen obsessie maar een fascinatie simpelweg gevoed door jouw stijl, jouw gratie.…

Dagen zitten vol wonderen. Het wonder van deze dag is wat ik zag bij jou, mijn lief: een stralende glimlach!…

Kringloop van de vragen, het gras waarop we lagen heeft zich allang weer opgericht. buigen sterren en de maan naar dat kleine stukje grond om de wereld even aan te raken, het juiste woord te vinden in het malse gras waaronder je ligt, waaruit jij korrels vrolijkheid blaast uit de toekomst in beide monden, zorgen, zoet en bitterheid…

Buiten waait de wind zachtjes om m'n huis maar in mijn hart, is het net een kleine storm terwijl jij buiten geniet van het bladgeruis plagen mij vele.onbeantwoorde vragen Iets zijn of iets worden in 't leven valt niet mee op aarde leven, met zijn allen in goede tijden is altijd een vraag, wanneer is men dan tevree dat denk ik bijna nooit…

Geen slag, geen schok, geen ruk kan liefde scheuren uit de hemel daar wij schijnen. De ganse wereld mag verdwijnen: Zon is de kern van ons geluk.…

Ze hebben de liefde verloren zijn silhouetten van onvoorwaardelijkheid. Ze dragen dode ogen en geweren vanaf hun dertiende. Ze zijn een perpetuele plaag. Sparta en Azteken. Lodewijk en Napoleon. Pruisische blindheid. Nationaal Socialisme en Rode Khmers. Birma, Eritrea, Syrië. Columbia, Tsjetsjenië, Kosovo, baardloze soldaten.…

Ze zijn daar, de heertjes van het banket. Ze pakken alle mannen mee en voeren kogels aan het volk, verpakken dromen in vuilzakken en legen huizen. Vliegtuigen brullen niet meer en de kale stad biedt geen rust enkel het gesis van lijden. O mijn brandend vaderland. Een radeloze trektocht werd het zonder begin of einde. Angstige soldaten op…

de herfst winterde jouw gevoelens in een lange diepe slaap maar de lente zomerde die gevoelens tot waar het nu nog steeds om draait…… ware liefde!…

hoefgetrappel en gedonder snuivend, briesend een schicht komt aangestormd een schoonheid of een wonder… ongegeneerd, elegant loopt het verder, vederlicht op vier poten, zijn gangetje trekkend, het bos weer in. grijs-witte kleuren vervagen naarmate het vordert het wilde paard, op zoek naar zijn haver!…

Waar een miauw en een waf waf me tegemoet komen voel ik me thuis Geplof in de zetel erg dicht bij dat gepelsde zo lieve gespuis. Dicht bij elkaar, fijn warm ook zo gezellig Mijn vaste stek, toeverlaat, buitenverblijf zoveel is stellig. Dat knusse peperkoeken huisje maakt me steeds weer blij ook vrolijk 's Zomers de speeltuin in met ijskoud…

Het visuele aspect van liefde is eigenlijk net zo belangrijk als het innerlijke: Zo heeft de natuur het bedoeld en dat is zoals leven voelt. In balans is het altijd al geweest en zo zal het altijd blijven, Dat gaan we ondervinden aan den lijven...…

We zijn in een warm veld, ik staar haar aan. Diep in haar ogen, onwetend waar ze naartoe zullen gaan. Ze zijn zo blauw als het gras, en zo groen als de lucht. Er is een stilte, er klinkt een zucht. Ik verlang een kus, en leun naar haar toe. Maar ze geeft me een lik, Bella, mijn koe.…

Ontelbaar veel woorden om alles mee te zeggen, Zijn nu onvindbaar om dit gevoel uit te leggen Zo onwerkelijk als het lijkt zo echt dat het is, Wat zo onmisbaar was is nu een groot gemis We zien je nu niet meer leeft nu van ons apart, Je bent niet meer in ons midden maar voor altijd in ons hart.…

die wandelingen op Texel met de hond een mooie herinnering verworden tot gemis om wat was en nooit meer komt gestorven is in ruzie de echo van vroeger klinkt en van later of het ooit weer wordt als toen de wandelingen met de hond op Texel…

waar de met bladeren bedolven namen nog altijd ruisen rond een dierbaar graf het stille gemis hier nog sluimeren mag ja, alsof het al die tijd op iets of iemand wacht voorbij de dood ooit van weerzien droomt…

ademen in het eenpersoonsbed van de dood een gelaat zonder gezicht ter beschikking van gemis in de keuze besloten weet ik het antwoord van lichtgewicht en schemerzone hoe smal de lijn is in het eerste en laatste woord van ontvankelijkheid…

G-d had mij de ogen Mogen ontnemen bij Het onwaken uit Het niet-Zijn Zodat ik nooit meer Reden had gemis te kennen En ik uit kon kijken Naar het wederkeren Van het niet-Zijn,…

Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…

Plots wordt zijn zachte lach even geraakt door de wind lijntjes in het vermoeide gezicht lijken te vliegen angst en onzekerheid staan te lezen in zijn donkere ogen vertalen openlijk verwarring in diep verborgen gedachten al is de lente laat zijn passen in de regen gaan niet meer alleen gevangen door die andere lach is de herfst dit…

Moe en uitgeput, verwarrend kom je overeind Gelukkig mijn droom is ten eind.…

Onverstaanbaar prevelt hij de zin die hij geeft aan zijn bestaan Waar haalt hij het lef vandaan om vlees en bloed met geest te verwarren? Om het heilige leven te sarren, op te porren en te doden? Om zand te strooien in de ogen der Goden?…