Alle inzendingen over liefde gemis verwarring

Onverstaanbaar prevelt hij de zin die hij geeft aan zijn bestaan Waar haalt hij het lef vandaan om vlees en bloed met geest te verwarren? Om het heilige leven te sarren, op te porren en te doden? Om zand te strooien in de ogen der Goden?…

Je opent een gat in de blinde muur voor de zus van jouw geliefde je metselt een deur in de muur een deur die open en dicht kan episoden van verwarring volgen totdat het besef weer daar is dat je niet de hele wereld op je schouders kunt nemen je tekent een raam in het gebouw en gordijnen, om dicht te doen als het donker wordt in het besef…

ik zag haar lachen het was geen uit- maar een welgemeend toe- ze speelt met mijn gedachten een onzeker gevoel - het zijn die ogen waardoor dan en hoe schenkt ze mij genegenheid of toch slechts mededogen wat is eigenlijk haar doel werden ze ten onrechte door mij onderschept het zou zomaar kunnen wat toch een verwarrend gedoe maar…

De macht die namens ons regeert, is afhankelijk van de vierde macht, die ons allemaal dient te dienen. Ambtenaren voeren wetten uit, die kiezers moeten kennen. De eerste macht die we kiezen, heeft zichzelf opgesloten, in Twee Kamers. Gekozenen maken er zelf wetten, of keuren er onze wetten goed. Rechters spreken recht. Adviseurs adviseren…

bevrijding van mijzelf van mijn kleinheid mijn verwarring en mijn pijn maar vooral van mijzelf als ego die de wereld verkleint in alles wat gebeurt perste ik mijn ideeën bevrijding om te zien vanuit de ruimte waarom ik ben geboren en wie ik was toen ik nog niet dacht en mij zelf niet beperkte maar zag vanuit de stilte bevrijding waarbij…

met 't licht op ons gezicht omhoog geheven wachten wij de dagen af met de taak op aar'd aan eenieder van ons gegeven met liefde omringd opdat eenieder zingt; en zoveel andere mooie dingen ieder met zijn eigen gave als je maar bij jezelf blijft; trouw aan je identiteit je persoonlijkheid bent wie je bent waak erover in deze verwarrende…

Als liefde vergaat tot enkel stof en niet meer tot aardse verbeelding is te kneden volgt het vervluchten van een haast tastbaar parfum verdwijnt de einder verder uit het zicht en wordt geen enkele rozenstruik gemeden Wat door zwarte nachten heen zich manifesteert is het onverwachte dat langzaam wordt geboren natuurlijk was dat schuilend op…

In deze donkere dagen voor het Kerstfeest Kunnen de gevoelens zo tegenstrijdig zijn Veel mensen vinden deze tijd wel heel fijn En anderen voelen het gemis dan het meest. Eenzaamheid, vooral met de Kerstdagen Wanneer je geliefde er niet meer is Dan voel je juist extra het grote gemis Je bent zo alleen en zit met zo veel vragen.…

In deze donkere dagen voor het Kerstfeest Kunnen de gevoelens zo tegenstrijdig zijn Veel mensen vinden deze tijd heel fijn Anderen voelen het gemis dan het meest. Eenzaamheid, vooral met de Kerstdagen Wanneer je geliefde er niet meer is Dan voel je juist extra het gemis Je bent zo alleen en zit met zo veel vragen.…

Ik begreep niet voelde slechts de woorden van je moeder ze herhaalde een rimpeling in jouw zuiver bestaan verkrampt door zachtheid en verwarring sprak je in de lente op vleugels vluchtig stil kuste je vogels van papier je witte zomermond wat ik zag was het einde jij las de herfst en de winter niet meer lavendel kleurt…

het duistert in de kamer waar de lakens ruisen telkenmale over de huid van een waakzame slaper vol beweging in het oog er waren dromen rond die schokkend toeslaan hem niet toestaan te ontwaken voor de laatste daad gesteld hem vol verwarring heeft gebracht bij het grijze winterlicht en het geknipper na het wekken de wallen onder de ogen…

't is in vakjes, in categorie van simpel woord tot moeilijke vers laat het zo, nog veel te doen groeien in ons werk, tot de laatste grafzerk 't hoeft niet altijd te rijmen niet zo correct, toch zo strak van Abecedarium tot Xeniën om verwarring te vermijden 't toch "right"?...…

ik leef de tijd na een kwade dronk, in onrust en verwarring blijkt het bed gestolen zien mijn ogen wat ik niet wil geloven onder een vaal bleekgroen licht van loze beloften staar ik naar mezelf achter het gordijn van slechte gedachten ik zit gevangen tussen paracetamol en de waanzin de absint heeft mij bedrogen en de kogel wenkt belooft…

in dat laatste woord past alles de stilte en het tegenlicht de verwarring van poëten door het telkens nieuw geluid van rivieren en rotsen onder het gedichtendak van een kathedraal waarin vrijheid duizelt om de duizend kreten, de tweestrijd in hem of haar om het zwijgen van de stenen en de eindeloze ogen van de minnaar en…

Want wie als ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken tot verleden en wat toen? Te doen?…

Met koffers naar een tijdelijk verblijf zonder bagage aangekomen in de eeuwigheid het pad ligt donker vol verwarring en wanhoop de toekomst in slijk verdwenen de uitgezette koers blijft voor altijd een streep door de rekening we wandelen op gebroken glas op de flanken hangen zwart en onbewogen de gordijnen God schiep het licht wie…

druppel voor druppel verjaart regen in de oceaan atomen van haperend vlees verwarren zon met maan o, hemel nergens zichtbaar in wolkenloos rookgordijn onbeschreven blad, leeg door verregaande letterpijn kantlijn klinkt als evenaar lachen als een hard gelag alle huid, mergel, aarde sterft op deze laatste dag…

ramen Of aan klokken van een zonnige witte kerktoren Ontstaan gevoelens en emoties slechts in relaties Of kunnen ze ook alleen in mij zich laten horen Spreekt een geur een kleur en een emotie Kun je ze werkelijk zij het slechts van binnen horen Of kan slechts voelen en beleven je bekoren Of moet ik volop zwijgen in verstillende devotie Verwarren…

Een uur met jou lijkt welhaast "niets" een week met jou zelfs evenmin omdat ik jou met heel mijn hart voorgoed en levenslang bemin Een leven zonder jou is een onzegbaar diep gemis omdat met jou dat "niets" voor mij eigenlijk alles is…

Hoeveel precies vraagt zij waarop hij antwoordt met een opsomming van sterren manen, meteoren en planeten meer nog dan gemis tot zij onrustig wordt Dan vraagt zij of het misschien nog een ietsje meer mag zijn dat geeft hij met een kus Zij glimlacht, doet het terug…

Jij geurt mijn leven zwoel zoet, fluweel fris zonder jou een zwaar gemis.…

koester de leegte op het papier herlees ongeschreven boeken staar je blind op het grote niets beschrijf woordloos je emotie en de warmte van gemis…

Troost mijn hart in bange dagen als het uitzicht neerwaarts is wees een antwoord op mijn vragen vol met twijfel en gemis Vang me als ik dreig te vallen ontcijfer de oplosbaarheid van mijn verwarde getallen de beloning is mijn dankbaarheid…

Dood met je wrede klauwen die ons weer achterlaat met twijfel, verdriet en gemis Je lijkt met willekeur te zoeken naar je doden zelfs met de jeugd heb je geen mededogen Met een steen in de maag moeten we toch verder denkend aan wat is geweest en nog had kunnen zijn…

Als een lichtkrans waarneembaar, scheurt tederheid mijn smart. Ik vind een vonk op elke snaar, in mijn gitaar schuilt mijn hart. Eindeloze verhalen, eens gebruikt als web van waarheid, nu alleen nog geldelijke klaarheid. Weg met mitose! eens een pad gelopen, helemaal zelf teruggekropen. In een druiperige omgeving, zien we enkel vlekken…

Meedere gezichten Allemaal met een blik vol angst Meerdere gedachten Door de war Blij of niet Voel je het wel Leven of gewoon lopen Hoe kon het zo zijn gelopen ? Zag je het niet Wilde je het niet zien Wanneer overheerst de angst de schaamte of beter , het geluk Het lijkt die kant op te lopen maar of je het lopen voelt Ik hoop dat ik dat…

voordeur open vriendelijk onthaal liefslawine achterdeur al op een kier van die eenzaamheid moét koesteren raken tallozen elkaar kortstondig langzaam schuivend allen dezelfde weg tussen die twee vermaledijde deuren met onbegrip woede om de leugens verwarring en verdriet gevallen, in ongenade geslagen met de stok van die…

zal ik onder onrust blijven liggen of weggaan van dit pleintje wat me niet doenbaar lijkt met een kapot kompas en een gescheurde kaart met ergens in een achterzak een flard herinnering waarvan ik hoegenaamd de plaats of tijd niet kan zien en dus beginnen stappen, ergens naartoe, dichtbij, nee, zeker niet te ver, de volgende boom,…

Ik mag vandaag niet vloeken en dat valt mij zwaar. Ook het binnenhouden van de tranen. Wat staan mijn ogen raar. Welke kleren trek ik aan? De hemelsblauwe blouse, de zwarte rok? Sneeuwstorm verwacht. Heerlijk: laat het jagen. In de aarde sneeuwt het niet. Ik zal vragen niet te lachen als ik huil. Mijn moeder hoor ik roepen in de kist: god…

De wolken boven mijn hoofd Vormen een verhaal Dat ik niet lezen kan Zo eindigt het spel En verblindt me een ogenblik De wind laat het voorgoed verdwijnen Mijn voeten staan op de grond Maar ik vind geen vaste aarde Hou me vast Ik ben bang meegesleept te worden De glimlach duurt al zo lang Het lijkt te veel op geluk Nog even en alles…