Alle inzendingen over lijkt nu

niets is wat het lijkt de vraagtekens van het leven vind je overal…

Niets is wat het lijkt vertrokken werkelijkheid ster in achterruit…

kijk, daar ligt een lijk doodeng, zo midden op de straat een medemens maar dan dood een lijk lijkt op hoge nood in sommige landen heeft men een andere kijk mbt tot religie en staat zaait men dood en verderf ter verheerlijking van het eigen gelijk onbeweeglijk…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

Het leven van de kleine jongen geduldig tekenend in 't zand lijkt in mijn ogen zo eindeloos oneindig lijkt in mijn hart zo heerlijk onbezorgd Het leven van de kleine jongen geduldig luisterend naar verhalen de konen rood, de ogen glanzend, ver lijkt me zo onwaarschijnlijk echt lijkt me zo groots, onvatbaar voor mijn handen Het leven van…

Het leven van de kleine jongen geduldig tekenend in 't zand lijkt in mijn ogen zo eindeloos oneindig lijkt in mijn hart zo heerlijk onbezorgd Het leven van de kleine jongen geduldig luisterend naar verhalen de konen rood, de ogen glanzend, ver lijkt me zo onwaarschijnlijk echt lijkt me zo groots, onvatbaar voor mijn handen Het leven van…

Ja, alles lijkt wel op z’n kop te staan. Alles lijkt wel losgeraakt te zijn. Alles lijkt wel uit elkaar gevallen te zijn. Ja, ik wil er hard, ja heel hard voor weglopen. Maar dan ervaar ik alles ineens zo mooi. Ja, ik wil wel eeuwig hier blijven. Ja, ik ben er verliefd op. Ja, ik wil het wel in mijn armen sluiten.…

lijkt op afstand hier Delacroix' penselen hebben hier met verve geschilderd zeer zeker ook getuigend de serene sfeer terwijl het model in positie blijft lijkt het gesprek te verzanden...…

Je lijkt zoveel op hem. De rust, de kalmte. Je angst en verdriet. Wetend dat je reis verdergaat, met de gedachte aan wat je achterliet. Je lijkt zoveel op pa, Als een engel hier beneden. De aardse wereld om je heen. Wetend dat je reis verdergaat, met je ziel in ons hart gebleven.…

Zo dichtbij ben je, maar je gevoel zó ver weg Zo verward ben je, maar je uitspraken oh, zo stoer Zo wanhopig lijkt het, maar ik hou je op de been Zo liefdevol ben je, maar je woorden als een mes Zo verloren ben je, maar je hand ligt in de mijne Zo eenzaam lijkt het, maar je bent ècht niet alleen !…

echter wat in de war, nietwaar nu al paddenstoelen vraag ik mij vervolgens verwonderd af het is pas begin augustus dat ik ze waarneem, vandaar overigens lijkt er sprake te zijn van een klimatologische verschuivingstendens welke zich langzaamaan toch lijkt door te zetten een bizar fenomeen, dat ik zelf niet echt wens…

Je lijkt zoveel op hem. De rust, de kalmte. Je angst en verdriet. Wetend dat je reis verdergaat, met het gedachte wat je achterliet. Je lijkt zoveel op pa, Als een engel hier beneden. Vergaande aardse wereld om je heen. Wetend dat je reis verdergaat, met je ziel in ons hart gebleven…

Het lijkt wel nieuw of opgeruimd: terug na de vakantietijd. Ik loop onwennig heen en weer en kijk of alles het nog doet. Het huis was vier weken alleen: ‘t lijkt of het ook wennen moet.…

Op een magische manier, voel ik wat je zegt, lijkt alles wat je schrijft, wonderbaarlijk levensecht. Op die magische manier, die alleen jij kent, lijkt het nu voor even, of jij echt bij me bent.…

de berg die ooit zo hoog leek lijkt te verkleuren terwijl de eens zo wilde rivier vol tranen overgaat in 'n kabbelend beekje sneeuwklokjes steken parmantig hun nek uit, het lijkt alsof die schoonheid hem wakker schudt uit zijn langdurige winterslaap…

Een levend standbeeld lijkt geen spieren te hebben – voor ineens een nies.…

De vijver lijkt leeg te zijn op wat fietsen na.…

bevroren water lijkt op een begaanbaar pad tot je er doorzakt…

Er lijkt niets vreemds aan Slagroom na Brussel, Berlijn En Parijs te zijn…

Als prooi voor vrouwen lijkt hij op een lammetje, gedwee en weerloos...…

Als je de kaart van Nederland omdraait, lijkt het ineens anders...…

Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht; lichtjaren verwijderd van tijdsbesef en zwaartekracht.…

Want iedereen kent mij met een bril en een stropdas als de wijsheid die altijd belangrijk en onoverwinnelijk lijkt. Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

Je lijkt gevonden te hebben waarnaar je zo lang hebt gezocht. Hier is alles nog als toen alleen is er nog meer rust. Het lijkt wel alsof je mij mist of je wacht tot ik bij je kom. Maar ik kan niet twee werelden leven zeker niet met mijn geluk hier. Ik heb en maak plezier ondanks dat ik niet in de hemel ben.…

Zo moeten gaan zonder dat je leven af lijkt, zonder dat alles is voltooid, maar met het besef dat hier het schip vertrekt en elders weer gaat aanmeren, dat hier de ogen moeten laten gaan om aan de overkant te ontwaken in licht en immense vreugde terwijl er hier getreurd wordt om wat niet af lijkt, niet voltooid.…

Kon ik maar voor 1 keer weer kind zijn, Want een kind zijn lijkt me voor 1 keer fijn. Lekker spelen en geen zorgen, Voor de dag van morgen. Een knuffel halen als ik verdrietig ben, Mijn moeder die door het raam kijkt hoe ik door de tuin ren. Kon ik nog maar 1 keer kind zijn, Want dat lijkt me toch fijn.…

stuur ik nog wel op dat wat komt of lig ik aan een infuus dat mijn bewustzijn verstomt verlies ik de grip, zo die bestaat, op dingen van belang lijkt het maar zo en gaat het onvoorspelbare gewoon zijn eigen gang het lijkt uitkijken naar iets dat een mens verwacht maar waar de tijd meester is, en mij als onderdaan veracht…

je lijkt ver weg ik kijk verder in de verte en zie jou verder weg van mij hoe langer ik kijk hoe verder weg je lijkt steeds verder ga je verder weg van mij ga ga maar verder maar beloof me lief kom je terug?…

wat onzinnig lijkt kan zinvol zijn wat zinvol redelijk lijkt is nimmer rijk aan zinnen ik koester de onzinnigheid in zinneloos handelen en wek mijn zinnigheid in onzinnige gedachten 1979.…

aan het einde van de dag als de wolken de hemel sluiten lijkt de toekomst reeds geleefd nu de jaren in rap tempo verstrijken overvalt mij het verlangen naar jonger te zijn nu de jaren in rap tempo verstrijken lijkt de toekomst reeds geleefd als de wolken de hemel sluiten aan het einde van de dag…