22 resultaten.
Vader van de Filosofie
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 435 Dan heeft het kind zich losgerukt,
die is altijd bij de moeder gebleven!…
Veilig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 320 Als herfstbladeren
in de wind
neerdwarrelend
nog de grond
niet geraakt
Wil niet dwarrelen
vaste grond
niet losgerukt
niet afgesneden
wil terug
naar de Bron
terug naar mijn wezen
en maken de cyclus rond…
Zout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 357 mijn bloed vloeit zout
als het grillige zilte
losgerukt van de golfbreker
zwerf ik met de witte schuimkoppen
mee over zee
schuimkoppen zijn onschuldig
enkel mensen varen te ver
eindigen als lege schelpen
en worden platgetrapt
op het strand…
Late echo
snelsonnet
3.0 met 13 stemmen 538 Vannacht, uit Morpheus’ armen losgerukt,
dacht ik: ‘Waar word ik nú weer wakker van?
Een woedende imam uit Teheran?
Een burlend hert dat plots verongelukt?
De dreun van een brisante supernova?
Nee, ’t kreunen van Maria Sjarapova!'…
Ik luister naar Vivaldi
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 147 de violen spelen hun mineurlied
jaarlijks weer het groots versterven
altijd wordt mijn tuinieren traag
het licht in de dag krimpt te veel
kleurrijk zwiepen losgerukte bladen
bomen tonen hun gekaalde kroon
buiten laat ik de boel de boel
hoor in de schoorsteen de bulderwind…
Tussen droom en daad
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 336 Droom die er met mij
Vandoor is gegaan,
Mij heeft losgerukt
Uit het nu waarin ik
Zo hopeloos ben vastgelopen,
Me heeft opgetild naar
Een hemel hier niet ver
Vandaan waarin het leven
Zo veel lichter is dan
Zich in de werkelijkheid
Van alle dag voelen laat -
Daar wil ik heen,
Daar, alleen daar,
Ook al kost het
Misschien nog…
Toen het leven aan me hing
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 192 Word vanmoren wakker
Als een loshangend stuk behang
Dat zojuist met een stoomapparaat
Van de vaste muur werd losgeweekt
Flauw, lauw, levenloos bijna
Van de basis losgerukt en alleen
Nog nutteloos slap naar beneden hangend
En 't vreemde is dat ondanks dat ik
Doelloos naar beneden hang
Er het leven is dat me niet
Heeft losgelaten…
AFSCHEID
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.465 Jij, afscheid, had ik je maar nooit gekend,
de ervaringen van jouw bestaan;
het losgerukt worden van iets
wat ik zo graag wilde blijven koesteren!!!!!!
Ik kan je haten, omdat je abrupt
zowel positieve als negatieve herinneringen
mij ontrooft!!!!
Van binnen word ik verscheurd door twijfel
wat mag ik vasthouden van het verleden????…
Echoput?
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 261 Zo maar gelaten, een
ongemeubileerde kamer
met de gordijnen dicht,
kieren zonlicht in de
leegte waar het evenbeeld
van achterhaalde motieven
op verbleken, strepen op
het behang waarvan de wind
en waarden zich hebben losgerukt.…
storm
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 740 De wind jakkert om mijn oren
regen klettert in mijn gezicht
haarslierten die wapperen
loop maar achterstevoren
en toch bevrijd van alle tijd
alles wordt hemels weggeblazen
rottende bomen losgerukt
overal kapotte glazen
helemaal voor niets geblazen
auto's vallen van het viaduct
het is maar een massaproduct
maar in iedere mens, daar schuilt…
Eenling....
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 733 En dan een wezen zich losgerukt uit de diepte
in opstand komend tot de deinende golvenmassa
strijdend als eenling zich de weg banend naar de rand
verlost door eigen wijsheid, een eigen plas, rustig, ongestoord.…
Waar ik aan begonnen ben
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Probeer hoe moeilijk
Het ook is tot rust
Te komen
Losgerukt uit de
Waan van alle dag
In landelijk Westfalen
Maken we weer contact
Met bomen, knoppen,
En de eerste voorjaarsbloei
En dan zo maar
Het binnenzwembad
Helemaal voor ons twee
Op de muur zie ik
Twee woorden geschilderd,
EINATMEN - AUSATMEN
Ik probeer me op…
de boom, het blad en de wind
hartenkreet
2.0 met 18 stemmen 2.797 In de verre verte verdwijnt het licht
Duister en donder komen snel heel dicht
De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt
Het laatste blad wordt losgerukt
Langzaam dwarrelt zij naar beneden
Wat is die eerste lentedag lang geleden
Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt
Fluistert de wind die het afscheid bewaakt
En nu het blad haast ongemerkt…
dansen aan de evenaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 de herfst ontluikt als een droom
diep gelegen in het erbarmen waar zwijgers
takken hakken en bladeren worden ontmand
als filosofische krijgers
de geur van bloed overpeinst de straat, met
het denken losgerukt van stem en stil gebaar, de wind
zuigt aan de valreep waar benen zich lossen
van het openbaar gewoel
want alles lijkt de dood te doen…
afrekening
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.076 In een oogwenk was het geschiedenis
Een vaal doek schoof over het krot
Aangevreten door de tand die duurt
De huisbaas heeft de muren leeggemolken
Gniffelend in zijn laffe vuist
Betonrot en schimmel en wind
Wissen de rest
Leidingen geknakt
Stroomdraden losgerukt
Water lekt langs het plaaster
Trekt een roestbruin spoor
De laatste bewoner…
Buitenhuis
gedicht
2.0 met 55 stemmen 16.453 De appelboom staat al weer klaar
de bloesems komen dit voorjaar
laat maar zij komen niettemin
want in de takken huist geduld
een winter lang zijn zij vervuld
van niets dan breekt voor ons de knop
de bloei gebeurt in lichte tint
dan komen vlinders en de wind
de blaadjes worden losgerukt
en in de zomer als wij komen
hangen de appels aan…
Bloemendood
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 Gaandeweg een ontmoeting
tussen zwartgeschilderde wolken
en een veelkleurige regenboog
viel een korte wonderlijke stilte
toen een bloem haar knop opende
om haar hart te tonen aan iedereen
die de onschuld wilde beschouwen
Op dat ogenblik werd zij geplukt
uit eigen omgeving losgerukt
om haar kleur alleen te vertonen
aan enkele voorgeselecteerde…
De kop
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 Opgespoord, losgerukt, zinloos weggedoken.
Ze zullen komen, uit alle hoeken en uit alle gaten,
zich werpend op hun prooi.
Vernederd, monddood, geketend in een kooi,
van God en iedereen verlaten.
Dan volgt de slag waarmee hoofd en romp worden gescheiden.
De kop rolt nog wat, de ziel reeds dit bestaan verlaten.
.............…
Peer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 1.328 De stilte valt zodra de peer loslaat
Zachtjes knapt de navelstreng
Geluid gezogen in vacuum
Dompelend in water, de broosheid van het bordes
Waarover in stilte rollende peren pantoffels
- Glijdend door de tussenhemel
- Losgerukte stoeptegels uit vernedering
- Ellendige cadaverbeelden uit marmer
Geen haar op mijn hoofd en een kale hoofd uit haar…
ZUCHT TEN HEMEL
poëzie
3.0 met 26 stemmen 4.767 Zo de droefhied, die mij wegsleept, u niet ongevallig is,
bid dan, als ik zal bezwijken in de smart van uw gemis,
bid dan God, dat mij zijn Engel even snel weer tot u voer’,
als hij d’ echtknoop losgerukt heeft, die ons beider hart bezwoer.…
goedenacht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 89 aan gedrevenheid
is de smetteloze
wiens jacht op vunzigheid
vereeuwigd in al zijn zonden
hij dient in den nevel
van de nachtelijke aard van
beslommeringen zich enkel
te bekommeren
om de stille gang door de spelonken
waar vrees en duivel heersen
hij kent geen deemoed in de herkenning
waar speer en drietand zich spijbelend
hebben losgerukt…
zonsondergang
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 895 duidt mij bestoven voeten begraven in droog
sprietend helmgras, bedekt met alsnog af te werpen zand
onverhoeds komt tussen vroege sterren een schaduwwolk tot
leven, betoont zich onverwrikt een
verre buizerd roerloos biddend boven maanbeschenen kust
bevangen door lunaire aardschijn kiert midderwijl
primair besef mijn nagelvaste lichaam binnen
losgerukt…